Alle inzendingen van Vos Andrea

Mijn naam in vergankelijkheid gehuld, iets in mij blijft mysterieus onvervuld, wie ben ik, met een eigentijds bestaan, een doordrongen gevoel van teruggaan. Teruggaan, waar mijn ziel ooit begon, uit de mist, naar de eeuwige lichtbron, niemand vertelt mij welke weg te gaan, geen deur die ik werkelijk kan toeslaan. Alles komt en gaat, in snelle…

Soms moet 'n mens even stil bezinnen, om daarna je gedachten te herbeginnen. Gedachten van eenzaamheid en voelend gemis, dan lijkt je innerlijke wel 'n wildernis. Ontspiegeling van elke zuivere diepe wens, daar ginder heel ver aan de zuidergrens. Zeldzaam fladdert 'n nog verborgen vlinder, met wat gemakzuchtige moeite in eigen hinder. Vlinders…

Moeizaam dansend in zacht maanlicht, verscholen in een warm hartsgedicht, praat niet, maar luister naar woorden, woorden van innerlijk herkennen. Onverwachts als een diepe wens, in een juist moment van tijdsgrens, stond jij daar heilzaam te schitteren, een éénheid in mijn blind glinsteren. Een aanraking, intens en liefdevol, een waarheid…

Laten we stil dromen, over onze innige omhelzing, zo vers in ons geheugen, nog niet lang geleden, sluit je mooie ogen en laten we zalig samen zijn, wees niet bang lieverd, voor vervlogen verleden. Elk verzonken moment terughalen voor onze geest, opnieuw genieten, van eeuwige aantrekkingskracht, raak mij weer aan, zoals enkel jij dat zacht kan…

Wie ben jij toch maar... ? uit het verre warme Spanje, een lief paard op 't grote dek, jij met lange baard en wit haar. Vele knechten vergezellen jou, ze zijn zo zwart als roet, klimmen roekeloos op daken, trotseren onze decemberkou. Menig kinderharten slaan snel, je brengt lievelingsspeelgoed en hopen smaakvolle lekkernij, weet alles…

In gedachten mijn leven overlopen, door menig dal en bergen heen, vaak niet zoals we allen hopen, geloof in het goede verdween. Stormen vanuit alle windrichtingen, voerde mij radeloos heen en weer, geen zin aan al die verplichtingen, "is dit 't leven ?" of is er meer ? Ik trok mij terug, windstil bezonnen, van alles en iedereen…

Op het strand alleen spelend met een windvogel zonder verwachtingen hij stijgt en stijgt ik laat los mijn dromen hoog aan de wolken drijvend zonder bestemming leef ik van dag tot dag genietend van wonderen niet gisteren niet morgen in elk huidig moment dankbaar in herkenning van mijn zorgeloos innerlijk kind.…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens. In het moment is er enkel het NU eigen invullings keuze oproepend vreugde of verdriet niemand bepaalt voor een ander ieder onafhankelijk in…

Mezelf tegen het hoofd slaan ik kan niet meer mee in deze vluchtige tijd van leven. Gisteren ongedwongen zalig gevoel, morgen tranen in gemis. Niets gebeurt zonder rede waar het bestaan geen grenzen meer heeft. Verdwalen in gesproken woorden van samen, alleen, stil en breekbaar in mezelf. Hunkeren naar vervlogen tijden, waar alles veel simpeler…

In angst en onzekerheid liet je mij achter verdriet en diep gemis, een leegte, niet wetend waarheen... Krachten vloeien weg leven ontglipt mij in schuldgevoel dichtbij, een leegte, niet wetend waarheen... Niets meer willen alles laten 'zijn' onomkeerbaar lot, een leegte, niet wetend waarheen... In die stilte hoor ik jouw stem…

In de verte zag ik jou, eindeloos nieuw zicht betrouwbaar verborgen verlangen vredig rustig bijzonder evenwicht. In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

Een passiestorm nam mij mee, op mijn vleugels der wind, niets kon mij tegenhouden, ver over de woelige zee. Ontoereikend, onbegrepen, op mijn vleugels der wind, verloor ik veer na veer, liet het maar aanslepen. Hoop in innerlijk verlangen, op mijn vleugels der wind, fluisterde hij mijn naam, in zijn stille lofzangen. Een herkenning…

Wat ben ik een blij gelukkig mens, daar zijn grondbeginselen van, meegekregen van mijn lieve ouders, groter kon niet zijn, mijn wens. De kracht, om in mezelf te geloven, volhardend blijven in wat ik wil, brengt mij naar eindeloze doelen, zonder echt te moeten uitsloven. De liefde, omarmd in mijn innerlijke, het leven verder door met mijn…

Hoe vreemd kan het leven in haar plotse wending zijn, net wanneer ik dacht aan mijn laatste verhaallijn. Een leven zonder vervulling van mijn innerlijke ziel, mijn hunkeren naar éénheid wat mij meermaals tegenviel. Jou al even in mijn bestaan toch bleef de muziek stil, tot nu in mooie akkoorden die samensmelten heel pril. Voorzichtig…

Iedere nieuwe dag wilde ik het beste uit mezelf geven ik liet dikwijls mijn hart breken om zoete liefde te proeven ik viel, keek naar de pijn, maar stond weer op en bleef overeind. Een moment in tijd meer zijn dan ik dacht te zijn vluchten in mijn dromen waar ik alle antwoorden wist een moment in tijd het lot aanvechten in dat moment…

Een huisje van soepstengels, met uitgesneden peperkoeken deur, chocolade smakelijk op 't dak, gras in doperwten geeft alles kleur. Broccoli mag niet ontbreken, appelboom in zoete rijpe bloei, geurende ladder in vanillestokje, struiken in weelderige wildgroei. Laten we het pad stil afwandelen, peper voldoende in lichtbruin, doorheen het…

Vele mensen zijn er nu mee bezig, gedachten over 't afgelopen jaar, wat het hun allemaal gebracht heeft, voor sommige confronterend zwaar. Een besef het anders te willen, in meer wie je werkelijk wilt zijn, merken dat situatie's en mensen, men zal afstoten tot 'n breuklijn. Opruimen van dingen wat niet past, bij het ware innerlijke gevoel…

Lieveheersbeestjes brengen steeds geluk, al is het leven soms één groot vraagstuk. Waarom worden wij plots ergens geboren ? opgroeien verdraagzaam in zonnegloren. Iedere verjaardag mag je intens beleven, een feest voor jou, met anderen omgeven. Heel de wereld mag zachtjes stralen, ik zal jou op deze dag bijzonder aanhalen. Het geluk in jouw…

Geef mij een rede om nog te praten, geef mij een rede om te begrijpen, geef mij een rede om nog te bestaan... In deze harde wereld van zinloos geweld, misbruik, manipulatie en verderf. Vertel mij jouw gedachten, zuiver mijn denken, we praten al zo lang, misschien in stilte zullen zorgen verdwijnen misschien in stilte zal vrede heersen…

Tijd, een illusie in ons bestaan, door mensheid nodig bevonden, om gebeurtenissen af te wegen, van een komen en ook een gaan. In dromen, kan de ziel vrij zijn, los van die blokkerende tijd, reizen naar de vele gebieden, verborgen in 't onderbewustzijn. Wensen komen feilloos in beeld, in hoe kleurrijk het leven wel is, tot de grauw, grijze…

Buiten zo grillig ijzig koud overladen in een wit tapijt, verwarmt door jou mijn hart, ware liefde ik was het kwijt. Lente ontspringt zacht in mij wanneer jij naar mij glimlacht, diepe intense gevoelens ontluiken, ik heb er vele jaren op gewacht. Zomerse vurige ontbrandingen, laten mij zijn in wie ik wil zijn, onze liefde puur laten stromen…

Waar stilte tijdelijk is, zonder ommekeer, gaf de maan een gedwongen aardatmosfeer, een moment van rust, verborgen kracht, alsof men zweeft in constante nacht. De zon in heel haar pracht verschijning, stralende warmte, minachtende verdwijning, donkerte in kilheid vervalt het gemoed, schijnbaar uitzichtloos, bevangen voorspoed. Niets is standvastig…