Hartenkreten

hartenkreet (nr. 35.405):

Mijn vleugels der wind...

Een passiestorm nam mij mee,
op mijn vleugels der wind,
niets kon mij tegenhouden,
ver over de woelige zee.

Ontoereikend, onbegrepen,
op mijn vleugels der wind,
verloor ik veer na veer,
liet het maar aanslepen.

Hoop in innerlijk verlangen,
op mijn vleugels der wind,
fluisterde hij mijn naam,
in zijn stille lofzangen.

Een herkenning welbehagen,
op mijn vleugels der wind,
neem mij eindeloos mee,
in liefde.. verslagen.

(laat je meestromen in eigen verlangen en je komt het uiteindelijk tegen..)

Schrijver: Vos Andrea, 14 oktober 2011

vos.andrea

gmail.com

Geplaatst in de categorie: emoties

vleugels

wind

verlangen

3.0 met 7 stemmen

833

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Quicksilver, 14 jaar geleden

mooi, meeslepend gedicht...

vos andrea, 14 jaar geleden

Geef mij maar het meestromen met de wind dan uit eigen beweging wat wordt belast door het denken van de mens..en kom je uiteindelijk niet aan waar je verlangen wilde zijn.

Han Messie, 14 jaar geleden

Het is altijd mooi om de menselijke aard en het streven met een vliegende vogel te vergelijken.
Waar zullen onze vleugels uiteindelijk heen willen, uit eigen beweging of op de wind?

Geef je reactie op deze inzending: