Oorlogsbruid
netgedicht
Ik zag een bruid zonder benen
dansen met een beer van een man.
Die tilde haar uit bed
en walste door haar kamer.
Ik dacht: de oorlog halveert mensen,
maar kan hun vlam niet doven.
De oorlog legt hele steden in as,
schiet de mensen in scherven
gooit ze op een hoop,
maakt van hun sterven een cijferdans,
maar kan hun ziel niet doden.
Maar…