Zinnen minnen
woorden strelen
liefde op papier
maagdelijk wit
koesterend, doch bedekt
spelen met vuur
door vonken geboeid
in lichterlaaie
zwart geblakerd
lust geblust
in eenzaamheid berust.…
Mijn muze,
in stilte neuriënd.
Een verdronken lied.
Verwrongen noten,
ongerijmd,
vervlogen tussen daar en hier,
ergens onderweg.
Ziek.
Zieker.
Elke minuut erger.
Stoppen heeft geen zin meer,
De duivel heeft je in z’n macht.
Er rest enkel hoop,
hoop op een mirakel.
Bij leven en welzijn,
zien we elkaar nooit meer.
Gedane zaken nemen bij…
Je bent er niet,
maar ik draag je in me mee.
Je hoort me niet meer,
maar in m’n hoofd vertel ik je alles.
Je ziet me niet meer,
maar in m’n dromen kijk ik je in de ogen.
Je kan me niet meer voelen
en toch raak je me.
Mijn verlangen heeft geen stem meer,
maar het zal blijven verlangen...
M’n handen zijn gebonden,
maar m’n hart niet.
Jij…