je riep me
'n blik van herkenning
je riep me
wacht; en luister naar
m'n muziekakkoorden
alleen zo kan ik m'n
gevoelens verwoorden...
je bleef me roepen
spon zo die draad;
m'n lief, 't was
de moeite waard…
ik doezel samen weg met haar
mijn dromen worden waar
tussen de bloemen, hier in de zon
is 't waar onze liefde begon
herinneringen keren
ik zal ze niet weren
gloeiende wangen
in heimelijk verlangen
de geuren in mijn tuin
maken me steeds lomer
ik heb geen haast, ze zijn er
de hele zomer...
de avond valt,
de schemer streelt zacht
ze…
'n korte kus
daar ben je dan...
je ogen lachen
haast verlegen...
waarom kwam ik
jou niet eerder tegen...
toch wil ik je niet
leren kennen
ik wil niet meer
aan iemand wennen
alsof ik ontwaak
uit 'n verleden
ik ben na 'n lange
droom
terug in het
heden.....…
Ik roep je naam keer op keer.
Ik hoor geen echo meer.
Er valt niets te kiezen.
Ik ga jou verliezen.
't Geruis van de wind
streelt me zacht,
verwaait de weemoed
van de eenzame nacht.
De stilte van de nacht
brengt onrust in mijn hart.
Ik loop verzonken in gedachten,
wie zal er op mij wachten ?
Flarden, herinneringen doen pijn
deze…
1.202
Bezig met laden