Alle inzendingen van Willem B. Tijssen

Spreekwoordelijk kent men witte en zwarte schapen. Elke familie heeft wel enkele zwarte schapen die men niet graag aan tafel voor een etentje wil. Het zijn van die families die niet over een veel kleurige wereld wensen te praten. zij zien het leven liever door de zwart-witte bril. Het zijn van die families waarvoor de Evangelische Omroep…

Het zwijgen kent lange kloostergangen. Met alle onzekere angst van de monnik in de conventies van de kerk gevangen. Het kent een celibaat van levenslang. Met hetgeen men vroeg of laat sterft in een gedroomde schoonheid van een zwaan in zijn laatste maneschijngezang. Het zwijgen is monddood voor onbepaalde tijd. In de totale vereenzaming onder…

Avondhemel doortrokken met rood. Met donkere vlekken maak jij een epiloog met wat leeft bij de dag. De onderliggende wereld gaat weldra sluiten. Jouw donkere pakking zal weldra bijna elke levensgang stuiten. Avondhemel bloed doorlopen. Met jouw avondrood weerspiegelt zich een dagsluiter die er wezen mag. Ver beneden hoor je de laatste vogels…

Ik heb een rood lint om de boom gebonden. Na al die jaren dat ik jouw brieven heb verslonden. Een teken van herkenning en verbonden zijn. Na al die jaren van gemis kan een scheiding beklemmend zijn. Het niet verder kunnen reiken dan spiritueel vraagt van een mens soms veel te veel. Wie anders kan mij nu naar die boom toe drijven.…

Vuurkracht verbaast met een overweldigende macht. Vuurkracht verlicht dat wat duister is in de nacht. Vuur is vooruitgang van een zoekende mens. Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman…

Gezicht van een engel zo maagdelijk zacht. Blik op de wereld onwetend van wat op jou wacht. Het geluk krijgt vleugels als jij naar mij lacht. Jouw mysterieuze blik magnetiseert mij bij overmacht. Lippen vormen bij herhaling het betoverende woord; dat over de hele wereld als een mantra vele harten verstoort. Ze drinken de drank…

Oh, kleine vogel op die witte bloesemtak. Verscholen tussen het maagdelijk wit van mei. Iets van roze bloesem gloort verderop. Jij zingt er een goud gekeelde romantisch klinkende vogelserenade bij. Jij bent die nachtegaal van mei. Speciaal voor mij uit de Chinese keizerlijke tuinen uitgevlogen. Licht van postuur; rood-bruin gevederd heb jij…

Alles heeft zijn eindtijding. Wat vooraf gaat is slechts voorbereiding. Van momenten tot vergeelde prenten. Van miskende liefde tot voorbije sentimenten. Van carrière perspectieven. die verlepten als verdroogde madelieven. Van het dagsucces tot wat ontspoort. Van wat vandaag is maar niet per definitie tot morgen behoort. Soms leeft men…

Alles heeft zijn grenzen. Vooral als het om de liefde gaat. Ieder mens vervult graag zijn eigen wensen. Ieder mens is graag tot echte vriendschap in staat. Soms kan de eenzaamheid zo sprekend wezen. Valt er innig verdriet in ogen te lezen. Blauw vervalt tot grauw en soms tot waterlanders. Hoe moeilijk kan het dan soms zijn in het gemis aan…

Het scheppend vermogen van een paar handen met vrije tijd. Het leven gaf ze eelt van het werken. Het leven staalde ze met vlijt. Ineens waren ze niet meer nodig in het maatschappelijk verkeer. Zij hebben nu voor hun vrijheid gekozen. Zij gingen voor een hobby in de leer. Zij konden vanaf nu rustig verpozen. Plukten de bloemen en sneden…

De bezieling met één gedachte. Geobsedeerd zijn maakt van de gedachte een probleem. Dat probleem zorgt zo voor de nodige klachten. Iedere klacht is een aanslag op het menselijke systeem. Bezieling kan een voordeel zijn als het een leven tot blijmoedigheid inspireert. Doch iedere onmatigheid leidt niet tot passie. Is het lijden dat een…

Ja, ijs! Daar hoor ik de ijscoman. Met dertig graden boven nul heeft een mens daar behoefte aan. Die graag geziene gast wordt door niemand overklast; heeft voor een ieder een vleugje zomerliefde met die ultieme bevroren zoete zuivel lekkernij van moeder aarde. Zijn zuivel liefde brengt geluk. Wanneer zijn bel rinkelt kan mijn dag niet meer…

In geest en kracht wordt de boodschap gebracht. Van een opwekking op een zekere morgen. De mens die voorheen nog niet aan wonderen dacht; kiest voor het nieuwe balsem dat vrijwaart van vroegere zorgen. Ja, dat wonder zal tot die mens komen. Vervult een geest met het vuur van een vreedzame macht. Dat veertig dagen nadat de dood was…

De vergeten mens, de gang van dementie. Over een grens van menselijke clementie. Het oude leven dat geen genade meer vindt van een eens kennende wereld als een eigen kind. Het oude leven heugt zich nog slechts een kronkelweg over de lange termijn. Het sloft door een verpleeghuisgang waar de dag van gisteren vandaag vergeten zal zijn.…

Hip-hop, hulphond. Over een hekje naar de grond. Die extra paar ogen van zijn baas. Die zelf niets anders ziet dan een zwarte waas. Hip-hop, helpers weg. Voert hij zijn baas langs de heg. Geen noodzaak voor een extra hand voert de hulphond zijn baas strak langs de stoeprand. Hip-hop, hulphond. Luistert maar naar één mond. Van…

Eenzaamheid kan voornaam op zichzelf staan. Het kan als een roeping een deel zijn van het dagelijks bestaan. Het niet tussen de massa jezelf behoeven te verliezen in een angst daarin ongelukkig te zijn. Maar alleen voor de eenzaamheid te kiezen. Die het zelfbeeld vormt van een extern groot naar een innerlijk klein. Een eenzaamheid die niet…

Ik dacht dat ik kon vliegen. Mat mijzelf vleugels aan van was. Ik veronderstelde gelijk Icarus dat er boven meer uitdaging te beleven viel dan beneden op aarde tussen het groene gras. Als een engel met geduld leek de hemel mijn nieuwe paradijs. Leek de zon een innige vriendin. Een warme zoen na het koude grijs. Helaas moet de hoogmoed…

Bloemen van de verleidelijkheid worden momenteel niet in het nauw gedreven. Zij gloriëren op de juiste tijd. Van lente tot aan de zomer een uitbarsting van dat kleurig bloementapijt dat ons niet in droefgeestigheid om doet keren. Heden mogen we het weer beleven gelijk de vogels in het vrije veld. Het verhaal van een ongekende bloemenweelde…

Atlas torst de hele wereld. Atlas draagt het leed van de hele wereld op zijn nek. Dat lijkt heel gek maar op zijn nek voltrekt zich het aardse leven. Wordt zo'n vier miljard jaar aan hem de verantwoordelijkheid gegeven om de aarde in zijn baan te houden 365 en een kwart dagen rond de zon. Zo'n man is onvervangbaar in zijn ongekende ouderdom…

Durf vooral jezelf te wezen. Prijs jezelf niet uit de markt. Laat vooral je hart toch spreken. Waar dankbaarheid je lot versterkt. Daar waar het lot je jouw woord niet laat breken. Wordt aan jouw hart een dienst bewezen. Blijf je in jouw leven immer oprecht. Ben je als persoon levensecht. Durf daarom te kiezen voor een genieten van elke…

Van materie tot het geestelijk leven opgestegen. Een heilig leven vindt zijn bedoelde weg terug naar het Vaderhuis. Van het kruis het oude leven ontstegen. Het doel heiligt de middelen. Geeft kracht naar kruis. Paden nu nog bewaren het stof dat hij eens van zijn schoenen weg mocht slaan. Aan een duif en een vlam kan men ontwaren dat de…

De verpakking, een lichaam zo veranderlijk van gladde vormen tot de plooien van de geleefde tijd. Een soms appetijtelijk genieten. Of een verafschuwing door de rimpels van de eigen strijd. Een maatpak met genetisch enige verschillen. Gegoten voor een hele levenstijd. Niettemin niet onaantastbaar voor een ieders grillen. Op elke…

Verstand is als een appel. Gaaf en puur van vorm in zijn organisch verband. Een eenheid ons door het leven geschonken die ons wijs kan doen spreken met de mond. Welk een voorsprong is aan de mens gegeven die deze verantwoordelijk maakt voor al het minder begunstigde leven om hem heen. Een onmisbare bouwsteen voor al het leven heeft de…

Er willen zijn om nog te beleven. De dag van morgen na vandaag. Dat wat adem in jou heeft voorrang geven. Ook al brandt de vlam wat te traag. Het is die spirit in ons dagelijks leven uit welke elke mens leven mag. Die ons opwekt om voort te leven. Fundamenteel doet opzien met gezag. Het avondrood dat eens zal gloren. Elke dag brengt…

Durven wij wel altijd eerlijk tegen onszelf te zijn. Heeft de waarheid nog grip op ons in voor ons moeilijke tijden. Wie denken wij wel die wij moeten zijn als onze ziel daar dagelijks onder moet lijden. Onze ziel is de kern waar ons leven om draait. Een identiteit die graag zuiver stemt omdat het daar in essentie om vraagt. Een wereld…

Donkere gedachten zoeken wegen naar het licht. Een ziel voelt zich verlegen is voor even uit zijn gewicht. Een ik bezield met vrolijke gezichten zoekt zijn kracht die op een opbouw vertrouwt. Waar het licht geluk spiegelt op een goede levenstijd. Dat terugkeert wanneer de ziel niet meer door de duisternis wordt benauwd. Zijn het de briesjes…

Het spooremplacement van de verdwaasde zielen. Van overal en nergens heen. Zoekt de dag zijn bestemming in hun leven. Aan het eind van de dag heeft niemand er één. Allen kiezen dezelfde trein. Van altijd op zoek maar nimmer gelukkig zijn. Hun reis kent vele haltes; Spiegelt hun mogelijkheden in vele gestaltes. Welke halte zal hun…

De illusie van contact langs digitale wegen. Vriendschap verbeeldt zich dat er iets in een netwerk kan worden verweven. Foto's amicaal; on-line voorzien van weinig taal. Icoontjes, lachebekjes illustreren iets met menselijke trekjes. Gedownloade muziekjes of illustratief video-materiaal; zijn soms dat beetje extra uit een persoonlijk…

Een cirkel, een kringetje in het rond. Een redenering in argumenten lijkt even ver en nergens het hart te raken. Argumenten vinden nergens grond. Zij blijken op de aangesprokene geen enkele indruk te maken. Woorden, argumenten vanuit het hart suizen driehonderdvijfenzestig graden in het rond. Nimmer kunnen zij ergens aan een waarheid raken…

Wat een rijkdom om vrij te zijn. Om zelf voor je eigen keuzes te mogen instaan. Om niet de dreiging te voelen van een andermans repressie. Verantwoordelijkheden te kunnen nemen en daarvoor zelf in te mogen staan. Wat een rijkdom in een tijd waarin slavernij niet langer de norm is. Waar ongelijkheid gelijk aan verscheidenheid mag zijn…