Alle inzendingen van Willem B. Tijssen

Bij het vallen van de bladeren ontwaar ik het najaarskleurenspel in het rond. De aarde geurt heel anders. Muffe lucht stijgt op van de grond. Bij mij zuchten van verlangen ontsnapt mij een gevoel dat ik besta. Toch is de herfst een beetje sterven; en doet mij denken aan het leven hierna. Bij het verdriet om een afscheid voel ik rouw om…

September, blauwe zondagmorgen. Een wijde wereld wentelt zich in het grauwe grijs. Net nog geen winter, maar toch al geborgen maakt de wereld zich op voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren. Maken de rivieren zich op voor kruiende ijs. Het groen is reeds gevallen in grote getallen. Onder de bomen tovert zich een waar kleurenparadijs…

Thuis in de wereld een wezen te zijn. Een ziel in een groot spectrum. Een mens heel klein. Thuis in de wereld geeft de wereld aan mij een huis. Een woning met vele kamers; voor elke dag een eigen thuis. Thuis in de wereld klopt wel ergens mijn hart. Mijn hart klopt om wat van blijdschap verwart. Thuis in de wereld speelt het leven…

Mijn dorst les ik met de dauw. Ik proef de zomers zoete stromen. Ik eet de honing van de raat; door de bijen voor mij meegenomen. Mijn lichaam was ik met water van de val. Ik spoel het stof af van al mijn wegen. Ik spiegel mijzelf aan wat ik vind; val ik mee of val ik tegen? Mijn ervaring heeft mij geleerd te leven van de zon en van de…

Zo vrij als een vogel. je vleugels uitslaan zoveel je kan. Je door de wind mee laten zweven. Even gewoon alles vergeten. Wat zou dat een ervaring zijn. De hoogte zelf bepalen. Een koers die ik zelf kies. Ik zou vrij willen blijven. Uit angst dat ik erna te veel verlies. Was ik maar niet zo bang voor hoogte. Dan doet het vallen minder pijn…

Op een morgen scheen de zon die mij wekte en wist te vertellen, dat de zomer van nu af begon. Er hingen overal zweetdruppeltjes onder de bomen waaronder de bomen waaronder ik mijn dag lag weg te dromen. Ik voelde mij rustig en geen enkel moment bang. Ik genoot van een luide krekel en zijn begeleidend bijengezang. Er hing een zomerse…

Sterf niet voor morgen maar leef het leven van een ster. leef vandaag je leven. want de tijd draagt niet ver. Als een klaproos is het leven. Kort en vol overmoed. Vergankelijkheid wordt zo snel vergeten; als een hart om passie bloedt. Als een klaproos is het leven op de velden van eer. Strijd wordt om strijd gestreden. En passie sterft…

Wat is geluk zonder liefde? Wat is een man zonder vrouw? Wat is de mens zonder vertrouwen? Wie ben ik zonder jou? Wat is het leven zonder lijden? Wat zijn de goede zonder slechte tijden? Wat deert mij de winter met zijn kou als er een zomer volgt samen met jou? Wat zijn de bijen zonder bloemen? wat zijn appelwangen zonder zoenen? Wat is…

Heel bewust leven met een dagelijks gevaar. Met een wikken en wegen over wat is waar. Met de kennis die ik vandaag heb opgedaan. Die mij behoedt voor de morgen waan. Ik leef voor het geluk van morgen Voor wat morgen gebeurt moet ik zelf zorgen. Ik zet veel op het spel voor het leven nadien. Maar ik vergeet wie ik ben voordien. Het leren…

Zijn er nog mensen die beweren dat droombeelden niet kunnen bestaan? En voor hun dromen vluchtend de werkelijkheid ingaan? Zij zullen eens wakker worden als hun realiteit wordt verstoord en deze zichtbaar in zijn beelden wordt verwoord. Niet altijd is het de droom die hen beliegt, maar veelal is het de werkelijkheid die bedriegt.…

Ergens op de wereld ontluikt een roos. Het rood van de bloemvorm nog door vijf groene bladeren in een knop omsloten. Omhoog richt zich zijn levensader; een stengel voorzien van vele doornen, die zich onbuigzaam naar het nieuwe leven richt. Onverschillig voor wat er om die schoonheid aan bloed zal moeten worden vergoten. Ergens op de wereld…

Ik teken blauwe bomen waaruit groene bladeren dwarrelen. Bij een ochtendbries in de zomer droomt een nachtvlinder zijn laatste zomerdromen. Ik laat het lome maar verdwijnen bij het kletteren van de regen op de tegels van het terras. Ik teken grote kristallen luchtbellen in een donker blauwe regenplas. Ik zie de zon nog ondergaan. Vuurrood…

Een vriendschap kan soms uit nood worden geboren; wanneer in de bittere koude bijna een leven wordt verloren. Tussen de Alpen kan een mensenleven langs de rand van de afgrond gaan. In het hooggebergte kan dan alle hoop in een illusie verloren dreigen te gaan. Een bergpas tussen Italië en het buurland Zwitserland duwt de overmoed van een mens…

Ik vang de dauwdruppels met mijn hand. De natte kristallen van het vroege ochtendland. Een heel decorum trekt aan mij voorbij. Een simpele hoeve tussen grazige velden met koeien in de wei. Ik ontwaar bij het krieken van het ochtendlicht. Een nieuwe dag toont langzaam zijn ware gezicht. Ik stap onwennig voort naar het ochtendlicht. De eerste…

Eenzaam zitten zij te turen in hun glazen bol. Nog altijd in de toekomst gluren. Heksen geloven in hun rol. 's Nachts gaan zij uit vliegen. Witte wieven ziet men bij volle maan. Op heuse bezemstelen het luchtruim doorklieven om naar hun heksenkringen te gaan. Heksen staan voor hete vuren. Overdag brouwen zij dranken in hun grot. Een…

Speels en onbewogen was het kind in zijn verlangen. Licht bewegend danste het in de wind. En bloosde het rood zijn bolle wangen. Mijn fotogenieke kind. Als een rietstengel zag je hem neerbuigend zijn lof verdienen, als zonder enige plicht. Ten ogenschouw van ieder ander het zich weer energiek had opgericht. Toch wat ging er achter deze…

In het diepste van de rivier vermengt met het zand, mee stromend misschien naar niemandsland. Herinneringen, diep opgeborgen. Gevoelens misvormen de rivier. De oever loopt over en brengt ze niet naar hier. In mijn niemandsland sta ik nog te wachten tot het mij bereikt. Het lijkt mij niet te vinden, omdat de rivier ze te ver verspreidt.…

Opa op zondag. Wie heeft er nog tijd? voor al wat grijs is en uit een andere tijd. Oma, een plakboek vol herinnering. Oma, van de oude mensen en de dingen die voorbij gingen. Oma op zondag. Wie heeft er nog tijd? Voor haar die vertellen kan vol nostalgie zonder spijt. Opa, een levensverhaal vol zegeningen. Opa, van de oude mensen…

De boze man zie hem gaan. De stad, het vuil en de mensen. Mieren kruipen om hun hoop. Zij dragen aan wat zij voor hun koningin wensen. Voetstappen klinken op straat. Een veelheid van benen en vermoeide voeten. De stad in de ochtend kent geen genade voor wat tussen zijn straatstenen leeft en straks voor zijn nieuwsgierigheid moet boeten. De…

Soms sta je boven aan de trap. Maar je wenst weer slechts op de begane grond te verkeren Opnieuw te leren hoe alles in elkaar steekt. Wat is verbleekt met mooie nieuwe kleuren te begeren. Want boven aan die trap oogt het uitzicht mooi, maar tegelijkertijd voelt het als een claustrofobische kooi. Wat soms te zwaar weegt op de dragende schouders…

Ik zie de bomen niet meer. En waar het licht was vallen hun schaduwen om mij heen in het gras, Alleen in het gras kan ik slechts blind staren. Ik zie haar niet. Haar beeltenis is mijn geestelijk ervaren. Mijn hart voelt zich verloren in dit seizoen van het licht. Een bos van hoge stammen omsluiten mijn wezen. En brengen mij uit mijn…

Duurzaamheid is mij na aan het hart. Puur en groen mag het van mij wezen. Met windenergie maakt men een goede start. En ook de warmtebronnen hebben zich reeds bewezen. Laat de energie ons als liefde zijn. Een avontuur in het ongewisse. Die warmte brengt en tederheid geeft; zoveel we het nooit meer willen misse.…

Het aller belangrijkste in het leven is de liefde. Liefde van de een voor de ander. Liefde in eensgezindheid voor elkander. Twee mensen die van elkaar houden. Elkaar onvoorwaardelijk vertrouwen. Opdat wat het leven met elkaar verbindt geen twijfel ondervindt.…

Gedachten, altijd weer gedachten. Onze geest spreekt en brengt ons verder zonder wachten. We denken aan elkaar of we denken er over na. Ik denk dus ik weet dat ik besta. Zolang ik leef zal ik denken over mooie en minder mooie dingen. Sta ik open of wil ik mijn gedachten verdringen. Ik weet dat ik zonder gedachten niet kan. Bij al wat ik denk…

De mysteries van het leven. Het ongewisse van ons bestaan. Welke zijn de wegen die ons geluk geven? Welke zijn de wegen die we beter niet kunnen begaan? De keuzes zijn vaak zo moeilijk en het leven is zo kort. Moet men roekeloos wezen of is de voorzichtigheid de troef die het wordt? De mysteries van het leven. Slapend lijkt het of we…

Muziek recht uit het hart. Een ware symfonie slingert als een bloemenkrans rondom mijn hoofd. Een zegenkrans van de liefde, waarin ik altijd heb geloofd. Een muzikaal verpozen met een kringloop van rozen; als een balsem voor het hart.…

Zomerblijheid omringt door al het goede van de natuur. Het geel en groen van de boterbloemen zo schoon en zo puur. De zingende vogels in de bomen. Een vervulling van al mijn dromen. Zomer blijheid haalt mij binnen in een boeiend avontuur. De zomerkleuren zijn zo beeldend en puur. Alles gekregen zonder enig schromen . Met alle blijheid…

Ze kunnen mij niet dwingen, wanneer ik mijn geluk vind in de eenvoud van de alledaagse dingen; te vinden het geluk dat ik in mijn dromen niet verzon! Om niet te genieten van het moment dat ik alleen kan pakken in het blauwe schaduwspel onder de warme levensbron! En wanneer ik houvast vind onder een dak van blauwe takken, slechts voor even…

De ochtendmens houdt van vrede. Het goud gloort gulzig uit de mond. De voeten willen graag betreden; de dauw bedrupte grond. De ochtendmens heeft vertrouwen. Het is bestaan zoals nog niet eerder bestond. De handen willen graag vasthouden. Ze vouwen zich omdat het leven vrede vond.…

Bij het ontwaken, wat kan de wereld schitterend zijn! Een symfonie fluistert aan mijn oren. Een vogelconcert voelt als opnieuw herboren. Ik zal vandaag de winnaar zijn. Ik zal vandaag behoren. Van dat stukje geluk dat ik niet wil verstoren.…