1014 resultaten.
De wind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 103 De wind heeft mij gebracht
Naar de plaats van de avondlanden.
De zon spiegelt de zee rood
En goud de witte stranden.
Met mijn handen maak ik een gebaar,
Mij niet bewust van elk gevaar; wenk ik
In een poging om te beminnen de onstuimige
Zilveren zeemeerminnen.
De wind heeft mij gebracht naar het
Land van de onmogelijke dromen. De
Maan reflecteert…
hersenschimmen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 164 De schimmen van de straten
Accentueren de duisternis van
De nacht. Het fluisteren van de
Stemmen versterkt het mysterie
Van wat mogelijk komt en nimmer
Wacht. Mijn nachtelijke dromen
Zien op naar de hemel ogen,
Fonkelend in de duisternis van
De nacht.
De schimmen van de straten
Fluisteren onhoorbaar zacht.
Een mechanische reeks van…
Muziek, hier wil ik wonen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 344 Muziek, dansende tonen.
Muziek, hier wil ik wonen.
Tussen de noten op de balk
klopt een hart een tango
zonder gezwalk; zwieren
benen open en gesloten tonen;
worden kwartsmaten dansend
meegenomen.
In een innige verstrengeling
kloppen harten een tango metronoom,
sleutelt de liefde aan hekjes van
een melancholisch vertoon.Begeleiden…
De kleine boer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 343 De kleine boer van morgen.
De kleine boer heeft zorgen.
De kleine boer heeft te weinig
land. Melkt meer mans voor een
ondermaats quotum contant.
De kleine boer houdt van zijn vee.
Houdt van Clara I en ook van Clara II.
De kleine boer boert nu niet zo goed.
Hij boert nog steeds, omdat hij boeren
moet. Zijn pluimvee, slachtvee,
melkkoeien…
De spin en de bij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 132 Ja toen, ja toen
zag ik een bij op
een najaarsbloem
tussen het geurende
stuifmeel, de voelende
dauwdruppels en de tastende
bladeren in het groen.
Ja toen, ja toen
hoorde ik een bij
zachtjes zingen
tussen het blauw van
de seringen, tussen
goudkleurig en vermiljoen,
tussen wat haar lokte in
het groen.
Ja toen, ja toen
heeft het…
Zeemeermin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Het geluk bracht mij naar
de zee. Het bracht met het
zout van de golven ook het
zoet met zich mee. Ik hoorde
reeds van verre het minnelijk
gezang van die vrouw vis uit
de zee. Zij dreef op onstuimige
golven en nam mij op haar staart
mee.
Het geluk bracht mij naar de zee.
Het bracht met de wassende golven
ook de rusteloze diepten met…
Kleur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Het zijn het zwart en het wit
die doen voelen wat tussen
de oren zit. Zij kleuren het
bewijs dat de ogen soms
niet combineren met het hart.
Het is het rood dat doet voelen
wat in de geest gloeit. Het
verkleurt het groen van de hoop
soms tot het gal groen van de smart.
Het zijn het blauw en het transparant
die de ogen doen voeden met…
Bezonken rood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 139 Het schaamrood stond hem op
de kaken toen hij daar met
een mond vol tanden stond.
Hij wist niet wat te zeggen;
hoe te raken, omdat de waarheid
hem aan een leugen bond.
Rood verleidelijk was ooit de
liefde die nimmer verzadigde,
maar ooit verslond; het hart
dat spoedig huwde, maar ontrouw
werd aan wat het ooit bond.
Met rode ogen…
Herfst
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 121 Bij het vallen van de
bladeren ontwaar ik het
najaar's kleurenspel.
De aarde geurt heel anders
tussen de paddenstoelen
die ik tel.
Bij mijn zuchten van
verlangen ontsnapt mij
een gevoel dat ik besta.
Toch is de herfst een
beetje sterven en doet
mij denken aan het leven
hierna.
Bij het verdriet om een
afscheid hoort ook de…
Het Rode Plein
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 Het Rode Plein ooit
het domein van de
communisten; waar
socialisten eens
trots op konden zijn.
Hier, ademt nog de
sfeer uit het verleden
van die oude leiders,
boven, achter hun ijzeren
gordijn.
Hier misstaat nog steeds
niet die rode vlag met
hamer en sikkel op de
eerste arbeider's dag.
Het plein, de stenen en
de brede straat…
Oktober
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 165 In oktober vallen de bladeren.
Met prachtige kleuren bezaaien
ze de grond waar ik op sta. De
eens zo groene zomerkruin ademt
de dode herfstlucht en zucht om
de teloorgang na zijn laatste
vlucht.
Oktober draagt zijn eigen vrucht.
Met haar behagen weet ik waarom
ik besta. De voorbije vitaliteit
is nu aan het sterven, maar ik weet
er…
Werkelijkheid ontbeert fantasie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 In dromen mag men zich
vleugels denken voor elke
bestemming door de tijd.
Het fantastische van deze
fantomen strijdt om voorrang
met de door ons ervaren realiteit.
Realistisch genomen bestaat ons
leven uit dromen. Iedere dag
verslaapt zich; soms een leven
lang. Het fantastische blikt op
de fantomen en daarvoor is de
werkelijkheid…
Vriendschap en vrijheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 557 Ik word niet gelukkig
van het geld dat ik
dagelijks tel. Ik koop
niet de passie, maar
slechts de regels van
het spel.
Ik blijf mijzelf bevragen
en richt mijn ogen ondeugend
en stout. Ik richt mij op de
toekomst en diegene die van
mij houdt.
Ik heb mijn hoop op een
nieuwe vrijheid nog niet
verloren. Ik richt mijn
aandacht op…
Klanken en letters zoeken naar paren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116 Klanken en letters zoeken naar
paren. Hulpeloos handicapt
iedere klank zich naar het
juiste woord. Afasie zal een
spreker niet sparen, wanneer
de combinatie niet koppelt,
maar wordt gestoord.
Met stomheid geslagen
haperen de klanken; afasie
isoleert de gedachte van
het juiste woord. De spreker
niet langer volledig bij machte
zal voor…
Levend verleden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Mijn duistere wereld is
vol oude spoken. Het lijkt
zo lang geleden; toch de
deur ernaar staat nog open.
Ik treed naar binnen en
vind een wereld van weleer.
Voor het verleden dat zwijgt
leg ik mijn bloemen neer. ik zie
in de verte de contouren van een
graf. Een kruis door een leven,
dat nam toen het niet meer gaf.
Ik voel mij voor…
Met het korter worden van de dagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 Ik scheurde mij van de zomer los.
Mijn leven leek nog niet op orde.
Het is de vraag wie of ik ben,
wie ik zal zijn of wat zal worden.
Ik dwaal ontheemd door de stilte
van het bos.
Ik dwarrel als een onthecht blad
in het zachte mos, omdat het leven
al in mij verdorde. Het is de vraag
wat er van mij worden zal; of ik ben
of zal zijn,…
Vijgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 254 Vlijtig plukken handen
de vijgen van de boom.
Het Turkse fruit dat
zonder schaamte geen
blad nodig heeft voor
openbaar vertoon.
Weldra verhoogt de vrucht
zijn suikergehalte wanneer
het gedroogd wordt onder
een Anatolische zon. Een
proces dat onveranderd twee
duizend jaar aan ervaring
winnen kon. Gerimpeld en
gekrompen en geoordeeld…
Fado saudade
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 76 Een fado meeslepend en zacht
als een heimwee naar een
voorbije nacht. Een zeurend
leven in gevoel; onbestemd
en zonder doel. De voortlevende
geest die de tekens van de
saudade leest.
Levensverdriet in heimwee
naar historie, dat nog bitter
meeneuriet met de muzikale
glorie van een fado na een
feest dat meeslepend is
als een bondgenoot…
Venetiaanse romantiek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 De gondel golft over de
golven; kent het Venetiaanse
plezier van een romantiek, dat
wordt gedragen door de pendels
van een door de maan beschenen
gondelier.
Een mandoline speelt liefdesklanken,
terwijl de gondel door het water
glijdt voorbij een monumentaal verleden,
dat met liefde tegen de weemoed strijdt.
Gestreept shirt, strohoed en…
Melkweg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 268 Onderweg door de Melkweg
gloeien ogen vol vuur.
Groeien wilde verhalen
tot het grootste avontuur.
Alles lijkt te zweven in een
oneindige nacht. Lichtjaren
verwijderd heeft zwaartekracht
geen macht.
Een gevoelige ziel tussen het
ruimtegruis. Een kleurenspectrum
ver weg van het blauwe huis. De
aarde schept verwarring in zijn
nietig…
Dood kust goena goena
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Eng is een tarantula,
een vogelspin bij nacht
die voortkruipt richting
hartstreek; tergend
langzaam zijn kans afwacht.
Eng is ook een slaapkamer
tafereel, waar wajangpoppen
een schimmenspel opvoeren;
zich zonder handbeweging
voortbewegen als dodelijk
materieel.
Eng en onbegrepen is ook de
gifgroene slang in nijd die
plotseling onder…
Zwarte kousen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 216 Zwarte kousen, sexy benen,
hoedjes die te kerke gaan.
Mannen zullen het bewenen
als zij kuis in de kerkbank
het ene been over het andere
slaan.
Zwarte kousen, sexy benen
koketteren in de kerk. God's
wonderen zijn hier nog niet
verdwenen; tweevoudig gaan
zij voor het goede merk.
De stretching en de pasvorm
stichtelijk gedragen zoals…
De gelukkige klas
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 544 De gelukkige klas; hoe goed
getroffen het was. Een gemengd
gezelschap van guitige gezichten.
De gemene deler van het al. Een
nieuwe generatie voor de vrije
val; voordat een foto van een
voorbij verleden zou spreken.
De gelukkige klas; die deze groep
mensen ooit was. Jongens en meisjes
aan het begin van een leven. Een lach
voor even verstild…
De tegenpartij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 Je bent het nergens mee eens;
je bent overal tegen; je behoort
niet tot de mensen die nuanceren
en overwegen. Kortom een mens
van de tegenpartij die afstand
neemt van het anderen, maar
nimmer ergens bij.
Je behoort met die andere
distantieerders tot die grote
groep van beweerders die zich
tegen de mening van de massa keert;
en wacht…
Een enkele dauwdruppel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 Voor dag en dauw druppelt
iets binnen van een verleden
dat eens langs de gouden regen
mocht gaan. Dat nimmer het
goudstof kon wegen dat
doorsijpelde langs de rode
rozen van het bestaan.
Een enkele dauwdruppel blijft
eens hangen in het spinnenweb
dat zich eens vormen kon; een
transparant geheugen dat
dauwdruppelt in de krachteloze…
Blindengeleidenhond
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 Een blindeman wandelt met aan het andere eind
van de lijn een hondje dat zijn geleider moet
zijn. Het hondje is misschien in grootte nogal
klein, maar in zijn grootsheid is het zoals het
moet zijn.
Het heeft geen woorden, het kan niet praten,
maar zijn gevoel geleidt de blinde door alle
straten. Het hondje ziet waarin het zijn baas
geleiden…
De duivel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 129 De duivel heeft zijn hart
gevangen. De duivel heeft
zijn hart verleid. Een kat
in het nauw maakt rare
sprongen, als de duivel al
zijn zonden kwijt.
Sommige mensen geloven in
wonderen. Zij tellen tot tien
alvorens tot elf. Zij zetten
zich in voor een betere wereld;
meer voor de anderen dan voor
zichzelf.
Andere mensen geloven…
Schaduw van de vooruitgang
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 351 Ontwaakt computers uit alle landen!
Vergeet niet dat u met al uw bestanden
de mens ontneemt nog mens te zijn.
De mens die u voedt met specifieke
opdrachten om zijn dagelijkse ongemakken
te verzachten; en u zo de middelen geeft
om zichzelf maatschappelijk overbodig
te doen zijn.
Ontwaakt computers uit alle landen!
Laat u leiden door het…
Vertwijfeling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 De vogels in het bos.
De dauwdruppels in het
mos. De bomen zijn als
kegels in een spel. De
eekhoorn wiens sprongen
ik tel, draagt bij aan
mijn tijdelijk herstel.
Wit rijpend aan de top.
een optimisme welt in mij op,
Ik ben de kegel in een spel
die opgelucht zoekt naar een
tijdig herstel, dat zich telkens
hervindt bij mijn laatste tel.…
Menig kinderhart lijkt al in beslag genomen.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.206 Er raast een wind tussen de winterbomen
die zich dringt door een grauwsluier van
de winterkou. Het moment lijkt spoedig te
zijn gekomen dat Sint Nicolaas weer zal
wederkomen volgens zijn belofte zo
voor eeuwig trouw.
Ach wanneer zal hij eindelijk wederkomen
deze graag geziene gast? Menig kinderhart
lijkt al in beslag genomen door een geloof…