Alle inzendingen van Willem.

Het blauwe gevoel van de maandag. De blauwe plek op de ziel. De consequentie van de blauwdruk van een leven, waarmee niet te spotten viel. Blauw van de kou verlangt naar de Insulinde. De gordel van Smaragd waar de zon altijd schijnt. Een blauw gevoel van gelukkig te beleven dat voorbij is voor het kwijnt. Het blauw te lopen kent zijn voelen dat…

Regenmensen van de regen in de drup. het sijpelt stromen gebundeld in een waterig geluk. Een waterballet van neervallende doorzichtige elementen. Een parelende eenheid dat stof wegspoelt als in een aardse lente. Regenmensen willen vernieuwend zijn. Het sijpelt in bundels en maakt verdriet heel klein. Regenmensen maken massa's van waterig geluk.…

Vergeten geluk heeft geen geestelijk wonen; verrast soms een mens in zijn stoutste dromen. Blokkades op wat eens domineerde met liefde en lef. Veel suggereerde voor een voelen in wederzijds besef. 't leven liet niets meer over voor een liefde in een retro expressie. Verbrak de beelden met een verleden levenssessie. Foto herinneringen worden door…

Aankomen vliegen als een grasparkiet. In vrijheid leven ging even niet. Een rustplaats schiep een nieuwe droom, die in vrijheid uitvloog heel gewoon. Teer en minnelijk bevlogen keek de gevleugelde mij in de ogen. Een soort kraalogige herkenning van verstandhouding en wederzijdse gewenning. Tussen een wereld van verschil van de menselijke…

De kale vergankelijkheid plaatst een man in een verleden tijd, die om zijn bos met krullen door velen werd benijd. Fijn besnaard maar inmiddels spaarzaam behaard spiegelt een kale schedel omhuld met een sierrandje haar. Van een veertiger die zich vroeger zeer sexy mocht noemen; maar nu het appeal moet missen van een schaar. De kale vergankelijkheid…

Mannen in een vrouwenberoep; brigadegeneraals in de keuken. Die met hun handen aan het bed in het ziekenhuis de verpleging mogen opleuken. Huismannen in de morgen die modern part-time hun gezin verzorgen. Die trots hun kinderen afhalen van de creche. Voor de klok van s'avonds half zes. Eigenzinnig moderne mannen die trots roeren in de vroeger zo…

Ook nu het avond wordt, Heer blijven we op U hopen, Het winterdaglicht kort, Hoe traag de dagen kropen. Het water is zo diep En donker, de lantaren Beschampt de oeroude baren, Waarin de wereld sliep. En als de smalle boot, Waarin ik word gedrongen, Van levens wal afstoot, Hoe hoog de golven sprongen, Van u komt heil en heul…

Een paragnost ziet door de wolken de waarschijnlijkheid van een gelukkig zijn. Volgt levenslijnen in handen; vult de zwarte gaten met nieuwe zonneschijn. Onzekeren en gelukszoekers leggen hun toekomst in de handen van een ziener neer. Vertrouwen op de heldere verbanden tussen het zichtbare en de verborgen levenssfeer. Toekomst zoekt naar zekerheid…

Je weet niet wat je weet over de stille waters van je geest. Bewust wordt je geplaatst op de intuities die het leest. De communicant hoeft niet te leren hoe die door taal kan communiceren. Presteren door de veren drijft de geest ons tot nieuw leren. Een geest die ons vanuit de stille waters levenslang stimuleert; en ons doet leren wat geen leraar…

Een restmens is een mens te veel. Een mens buiten het grote geheel. Die andere blikken steelt zinloos onnodig; zich een buitenbeentje voelt, zo onnodig. Een restmens trekt aan het spel buiten de grenzen. Apart in het zwart tussen de mensen. Een restmens huilt met de wolven in het stille bos. Niet welkom is hij de nummer vijftien buiten het gros…

Een onzekere toekomst kent boze dagen; die niet om clementie vragen. Levensmoed moet vaak veel verzetten. De klippen omzeilen en op de tellen letten. De plannen, het plannen en het vooral jezelf kennen; zijn geen garantie voor een rustig gemoed. Van juist diegenen die niet kunnen wennen, aan dat je vaak moet leven zoals het leven het zelf doet…

Verstand, je gebruikt het of je gebruikt het niet. Je beslist met boerenslimheid of je voelt met een zesde zintuig die niemand ziet. Innerlijk borrelt iets bij gefrustreerde mensen. Dat meer van het leven verlangt dan de werkelijkheid kan begrenzen. Innerlijk spannen de onvervulde wensen. Die minder goed zijn voor het hart van begerige mensen.…

Voor een blinde jongen Een lichaam dat op warmte wacht, de zuiverheid van wenkbrauwbogen, de lijnen van een mond, die lacht, de wimpers boven meisjesogen, je zult het zien, zo goed als ieder ander, Sander. De lieve lijnen van haar keel, de witte parels van haar tanden, je zult het zien in je gestreel van je twee fijnbesnaarde…

De mens als gevangen in zijn eigen rommel. Het plastic verstikt het leven in de zee. De afvalbergen overdekken de aarde. De atmosfeer vertoont grote gaten door de uitstoot van CO2. De mens als rentmeester van de aarde kent pas het belang van zijn waarde als hij zijn tekortkoming erkent. Hij achter de feiten aan rent. Te laat voor de door verzuring…

Van sex tot sextig sex belust. Een drang die niet met het ouder worden rust. Mannen en vrouwen het trekt elkaar aan. Zodra de eros ontwaakt ziet men de andere sexe staan. De sexuele tombola van het aantrekken en het platonisch beminnen. Ontwaakt bij het jonge kind en zal ook de nestor nog wel zinnen. De drijvende driften soms innig bewaard. Van…

rimpels de lijnen van het leven rimpelen het rulle zand korrels krassen in het nu vervormen wijze woorden de beelden in mijn geest verstuiven voor het oog vluchtige veranderingen vervagen verse sporen wie ben ik en waar ik was zo even daar in de rust ontstane rand groeit gekartelde oneindigheid wind vereffent het reliëf door golven…

In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen, Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon, Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen! Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? - De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending, De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon: ‘Dit schelmstuk, na zoveel…

Geloven doe ik niets als slechts in mijns Diepst-innerlijke voelens Algemeenheid, Die niet voor niets zo jammerlijk weg heen zijt In eignen Zijn's, door niets aantastbare Eenheid, Maar boven alles in God-zelf, die Zijns Al-oppermachtiglijkste Wils geween leit In dit arm kind, dat niets dan iets heel reins Bedoelt tegenover al die…

buiten spelen tussen de tanks spelen kinderen met de kogels hun kleine kijkertjes richten zich op het niet te begrijpen grotemensenspel zien geen gevaar horen zware knallen zij zwaaien vrede naar de vijand hun V- vingertjes denken niet aan het overhalen van de kromme trekker van de mitrailleur zij gaan volledig op in het daverend…

Komt ge zo laat tot mij? de dauw Der nacht dampt uit uw donkre kleren. Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren, Dat bitter is van wroeging en berouw? Ik ben om u de woeste weg gegaan, Door wildernis en doornige valleien. Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ... Laat ge mij voor gesloten deuren staan?" 'k Vermoedde uw…

de storm hij staat er hij raast föhnt mijn haar traant mijn ogen fluit in mijn oren…

De nacht zaait uit en je beweegt langs oneven niemandsland alsof je hebt leren lopen tijdens een aardverschuiving. In de periferie wordt gefluisterd over de initialen van het donker zijn vingerafdruk op je lijf. Je maant jezelf tot overgave. Je bent een schepsel dat zich ontlaadt. Ooit zal iemand je val breken niet aarzelen, de hand…

Aan mijne Mededichters. Blinkend, schittrend, alverbazend, breekt het vlammend Hemeloog Door de donkre nevelstromen van den bruinbeschaâuwde boog: Blaakrend, schroeiend, en verblindend, stijgt hij 't steile renpad op, Meester van d' ontzetten hemel in zijn hoogstbereikbre top: En nog, dalend, stort zijn aanschijn bij het blussen van die gloed…

ver in het verleden rustig over roest en rail zonder haast en herrie speelden wij op het spoor we vergaten wie we waren in onze lokkende loco de meester en de machinist met een prachtig perspectief we zwaaiden met het gras sneden dorpen in tweeën konden met elkaar overweg in de gestoomde cabine zagen door de ronde gaten twee verschillende…

Monumentum aere perennius, Regalique situ Pyramidum altius. HORATIUS. Een eerzuil hechter dan metaal, En hoger dan de Piramiden Die aan de wolk haar spitsen bieden; Die regen, wind, noch zonnestraal, Noch tijdreeks, ooit omver zal stoten; Ik gun u die, mijn Kunstgenoten, Zo goed als kaak of geselpaal.…

[Maria-lied] Toen het kleine kindje was geboren, Bleef er in het hart van zijn verkoren Moeder slechts een moeheid, en ze leed. En ze lachte smartlijk, toen zij even Weer terugdacht aan het eerste beven Van zijn leven in haar, en ze kreet. Nu begon voor beiden het gescheiden Wezen... en zijn zijden kopje vlijde Ze aan het snelle…

Hun harten voelden zij als boeken in Gods geduchte hand gelegd, en wisten dat Hij al hun slecht gedrag gerecht zou onderzoeken. Zij lazen bang en hunkrend mee, en zagen wat zijn vingers wezen. Was er niets goeds? Hun schaamte en vrezen groeiden tot een verschroeiend wee. God had de boeken dichtgedaan, en zou het grote vonnis spreken. Toen…

't Zijn weiden als wiegende zeeën, Die groenen langs stroom en rivier. Hier, vredige dorpkens daar steeên, Die rijzen met torens vol zwier, 't Zijn welige velden en wouden, Of vlakten der heide vol rust. O 'k wil in mijn harte behouden Die schoonheid, mijn opperste lust. Voor Vlaanderen, Vlaanderen, Trille mijn harte vol geestdrift en vuur…

Dennenappels. Boeketten. Prenten met punaises op een boom geprikt. Een man prevelt voor een naam met jaren, aan zijn voeten groeit een schaduw. Een hoed ligt op het hoofdeinde van eengraf, in de deuk staat regenwater. Het muurtje rondom neemt laag na laag af, de toegang gevormd door een enkele rij stenen, om de levenden door te laten. Mezen…

By vlekloos bloed een stil en needrig lot; - Een peinzend oog, doorstraald van zacht genoegen; - Een juist verstand, - een hart, vervuld van God; - En kalme moed bij zielevreê te voegen: Zie daar wat meer dan 't weeldrig vreugdgenot, Dan al de roem van 't noeste letterploegen, Dan mijnroof is, waarom de harten zwoegen, Maar die de…