Alle inzendingen van Willem

Niet genoeg tijd om al die dingen te doen, die je nog graag in je leven in vervulling zou willen zien gaan. Van al die essentiële levenspijlers, die als aanlegpunten in een immer voortzeilend schip aan je voorbij zijn gegaan. Niet genoeg tijd, omdat je je al reeds te oud voel. Je ervaart, dat veel zaken door je vingers glipten voordat je…

In de Konijnenberg verscholen; ergens diep in haar holen; op een plaats waar een konijn niet komen kan; bevindt zich de ziel van de onbedorven man. 's Nachts van onder haar kruinen, omgeven door het helmgras en de duinen; huilt uit het diepste van haar hart iets menselijks, dat zich met zeewind heeft verward. Het lijkt of die stem uit de berg…

Onze wereld is een huis. Een thuis voor de vele opvolgende generaties. Oneindig lijkt te zijn haar kracht. Onnavolgbaar haar prestaties. Onze wereld is energiek. Een eeuwig voortdurende dynamiek. Onuitputtelijk lijken te zijn haar bronnen. Onnavolgbaar haar levens- kracht die uit haar kan worden gewonnen. Onze wereld is uniek. Blijft…

Onaantrekkelijke mensen worden maatschappelijk niet altijd direct gewaardeerd. Hoewel ze in de omgang prettig kunnen zijn; worden zij door hun uiterlijk persoonlijk minder geapprecieerd. Hun zogenaamde lelijkheid stelt hen in maatschappelijk opzicht mijlen achteruit. De weerzin over hun gezichts- structuur wordt vaak non-verbaal, of soms…

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

Mijn reis is nu al begonnen. Nu al dragen de muzen een nieuw lied met hen mee. Nu al verwelkomen zij mij uit een toekomst, en lijken mij te melden op zekere tijd reizen wij met jou mee. Heden ga ik op weg en in mijn hoofd klinken de stemmen van de muzen. Hun klanken op de stromen van de wind lijken mij te willen zeggen: 'op zekere tijd…

in lijn en kleur in mest en geur de boer de kunstenaar in veld en schuur aan balk en muur bezielen zij elkaar de tand des tijds splijt biels en steen is grenzeloos gaat nergens heen maakt kracht ontwerpt, vervormt beroert, bestormt je geest tot scheppen en ontvangen tot voelen en tot zijn het leven mag vergangen…

Klein huiselijk geluk op vier poten aan één stuk, dat kwispelend altijd voor je klaar staat. Je met de ogen trouw de juiste gang maken laat; ook als er geen beloning tegenover staat. Nimmer eisend en veel vragend stelt het huisdier het eigen belang van de baas voorop. Is het lief voor zijn kinderen; haalt het menig menselijk probleem soms…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

Voorzeker, ’t is een teedre lust, Wanneer men ’t blozend roosjen kust Op lieve maagdenwangen! Voorzeker, ’t is een dierbaar pand, Een lieve Maagdelijke hand Met lip en mond te prangen! En ’t kusjen is verrukkend zoet, Wanneer ge ’t stookvuur van uw gloed Op ’t tintlend oog moogt wreken; Of als men op een schone borst Een wederzijdse…

Een ezelsbruggetje verbindt iemand even met die kennisbron, die tijdelijk weggewist lijkt uit wat eens geweten werd. Dat veilig in het brein werd opgeslagen zonder een blokkade of enige vorm van fysiek verzet. Een spellingsregel of een wiskundestelling; een naam van een bekende waar zwarte gaten in geslagen zijn. Een denker, een studiebol, een…

ze zeggen dat je ze zo kan eten de zachte zwammen uit het bos ik geef toe, ik zou ’t niet weten pluk je verkeerd, ben je de klos wat zijn ze mooi van vorm en kleur in miljoenen variaties en dan die toch aparte geur in ontelbare gradaties onzichtbaar trekken ze in ’t bos geruisloos en doordacht hun sporen slim verscholen onder blad en…

Het ontgroende herfstbos, waar al reeds veel voormalig leven naar de bodem is gedaald. Wat nog maar enige maanden geleden volop bruisend verbonden was met de zon, die het beste van het leven uit de zomer haalt. Zich in het zonlicht mocht baden; en zich weelderig mocht verpozen in de zomerwarmte bij een zomerzoen. Onder het motto voor niks gaat…

de bladeren vallen in ontelbare kleuren vormen en getallen van bomen naar benee zij dwarrelen gedwee, nemen de zomer mee kleuren met hun kleed de grijze aarden wallen de tak, het blad, de steel, de nerf wurmen zich weemoedig in de aarde ondergaan het ondergronds bederf om verder nog dan ver te gaan in waarde vergaan, verlaten…

Sommige slechte mensen gaat het goed. Dat is niet altijd een inspiratie om goed in het leven te staan. Maar volharden in het geloof dat goed doen goed ontmoet; toont inzicht in een denken tot aan de eeuwigheid, dat vervult is met een Goddelijk geïnspireerde moed. Kiest men voor het goed; het wordt niet altijd zichtbaar en dadelijk beloond…

gedwongen gedachten vertroebeld bloed angst in de aderen aanvaarden moet knikkende knieën trillende vingers borrelende buik verwerken moet bevende benen verrimpeld vel ontredderde ogen het leven een tel broze botten uitgevallen haar ingevallen wangen pas dertig jaar verslappende spieren haat in het hart onrustige geest…

Het blauwe Twittervogeltje is over de hele wereld bekend. Zij vliegt voor iedereen, die via haar als sociaal medium een korte digitale boodschap verzendt. Anders dan voorheen de postduif in het vrije luchtruim op zijn vlucht; symboliseert het grappige blauwe vogeltje niet de enkele boodschap, maar een tweeterstroom met blijmoedige tucht.…

Een grasparkiet leert soms spreken; in tweelettergrepige woorden kan deze de vereenzaming in de samenleving soms verbreken. Groen of anders felgekleurd; met dop neus blauw of vrouwelijk roze gekleurd kan deze de eenzaamheid soms met een 'hallo' verbreken; na een moeizame matineuze training kan het kleine vedergewicht troostende woordjes spreken…

De koekoek zingt zijn eigen naam. Zingt zijn naam in veel belangrijke talen. De hoge tonen krijgen gewicht, als de klanken klinken in een rusttoestand zonder vliegplicht. De lagere toonsoorten klinken hoog boven de aarde; wanneer die onder weg is naar het reeds voor het vrouwtje gebouwd nest; in een parasitaire relatie met een vogel van waarde…

Duivenpraat voor wie niet Oost-Indisch doof is. Voor wie het levensgeluk koert vanaf de vroege ochtendstond; voor wie nog niet met de duiven vroeg op stok wil, omdat er meer dan degelijkheid de liefde grond. Laat de liefde als van de tortelduiven wezen, wit gevederd met een ringetje er door. Dan hoeft het leven niet voor een rampspoed te…

Het herfstbos spreekt, waar de onschuld dwaalt. Waar de herfsttinten kleuren; en de angst in fantasie wordt vertaald. Geesten spreken tussen kalende schimmen van bomen. De herfst is de tijd bij uitstek om jezelf te verliezen in je eigen dromen. Aan de bron van je wezen in een somber schimmig herfstbos; dansen de vuurvliegjes er vrolijk op…

Houd de moed er in, want de houtsnip leidt een schuw en stil leven. Deze roestbruine gekleurde bosvogel is zo nauw met de loofbossen van Nederland verweven. Met haar lange snavel en dwarsbruin gestreepte onderbuik, blijft zij zitten tot het laatste moment, totdat zij die vogelspotter waarneemt achter die struik; en vervolgens schielijk opvliegt…

Boven hoog in zijn horst zit de buizerd als een dominante vorst. Kom bij voor- keur niet te dichtbij, want dreiging maakt een soort poesje in deze roof- vogel vrij. Zij kijkt met turende blik om haar heen; miauwt dan blazend, wanneer zij valt als een baksteen om haar prooi met huid en haar te kunnen verschalken. Wanneer de winter terug is…

Voor een knobbelzwaan moet een mens niet in een mans- hoge confrontatie staan. Ondanks haar sierlijke schoonheid vraagt zij in de broedtijd om gepast respect. Bij een ongevraagde bedreiging van haar territorium beschermt zij met passie haar jonge kroost, wanneer haar agressie wordt opgewekt. Zie haar daar sierlijk staan; assertief met haar…

Een vriendschap kan soms uit nood worden geboren, wanneer in de bittere koude bijna een leven wordt verloren. Tussen de Alpen kan een mensenleven langs de rand van de afgrond gaan, in het hooggebergten kan dan alle hoop in een illusie verloren dreigen te gaan. Een bergpas tussen Italië en het buur- land Zwitserland duwt de overmoed van een mens…

De dagen zijn te lang, en krap mij toegemeten De dove rust des slaaps, van dalend licht tot licht Zo spoedig kan ik niet verdromen en vergeten. 'k Ontwaak, een zieke gloed op 't benig aangezicht. En elke dag, als nu, zet ik mijn doelloos zwerven, Mij zelve honende, opnieuw en immer voort. Mijn hart slaat jachtiger, hoe meer mijn krachten sterven…

Paradijsvogels geloven in een leven na de dood. Dat hun ziel tussen een veelkleurig kleed van veren eens het tijdelijke met de eeuwigheid zal opwaarderen. Een leven van vliegen tussen zwaarte- kracht en een zweven met alle winden mee; zich verbindend te werken aan een nieuw hemels geluk, te ontsnappen aan de aardse mêllee. Alle levens achter…

Raaf zwarte onheilspellend- heid overvalt een eenzaamheid voorbij de grote stad. Een kluizenaar wordt gespijzigd door de raven. Wolven op de vlakte doen zich aan de kadavers te goed; aan wat resteert mogen de raven zich straks laven. Een luguber pact van de opruimers na de dood, na het wolvenwerk is de trek van de raven immer groot. De…

Moord en brand schreeuwen om iets wat niet zint. Een vaak overdreven emotie, dat door een brandgang zijn uitweg vindt. Licht ontvlambare emoties; daar brandt men niet graag de vingers aan. Wanneer de lontjes te kort zijn; is het beter voor de explosie uit de weg te gaan. Wanneer de vlam in de pan slaat; en er moet een brandje worden…

Geen zanger heeft zo'n mooie borst; zingt vanaf 's morgens vroeg als een kleine vorst. Met oranje-bruin bronzen keel; zingt het roodborstje geen noot te veel. Ook het vrouwtje is met deze zangkunst rijk bedeeld; en laat haarzelf na een zwaar zomers broedseizoen vanaf de eerste herfsttinten gaarne horen. Niets kan dit mensvriendelijke vogeltje…