Moed
netgedicht
Moed
Hier is de aarde op zijn naaktst
zandhuid vol poriƫn en puisten
waarop scherven zonlicht glinsteren
tussen gestolde golven.
Over de dijk geklommen
stilstaan aan de rand
van je verlangen naar
doorwaadbare nieuwe wegen.
Bang voor de monsters uit de diepte
die met hun slurpgeluiden
aan heel je wezen trekken.
Je haast je terug…