JIJ STAPTE
door een deur
op de grond
uit de tijd
die jij vorm gaf
en ik monteer
de posten
om jou heen
zo strak
dat je blijft
klemmen
voorgoed
op een kier
ODIN IN ZWOLLE
kam in zwembroek
tocht op het oog
dat loenste
samen met het andere
kleuren maar moeilijk
kon onderscheiden
vormen des te meer
van dreigende wolken…
noem het het hoofd
laten hangen
maar dan toch ook
het lichaam en om
wat het verbindt...
ik schrijf niet
over het diepere
het licht zonder geluid
ingenieus draagt het informatie
terug over de Styx
vormde zijn geleidebrief
die hij achterliet
zogenaamd vergat
waaraan hij met jou werkte
zonder dat je het in de gaten had…
LIEF GEDICHT
nog voor ze
gelegd worden
kan ik je kwijt
aan de straatstenen
op de onderkant
kalk ik je
en laat ik je
aan de stratenmakers
om ontdekt te worden
ieder woord afzonderlijk
als een puzzel
waarvan geen stuk
mag ontbreken
willen ze je
met voeten treden
zodra je
met de neus omhoog
uit laatste respect
in de juiste volgorde…
wat ik mis, vult mijn leven
ik eet me vol bij de vleet
doch geen boterham extra
voldoet me meer dan dat gevoel
geen tweede huis
geen nieuwe auto
alles blijft me er aan herinneren
dat ik niet langer heb
ook nooit meer zal hebben
het is onvervangbaar
een blijvende leegte
een kuil zonder bodem
door mezelf gegraven
waarin ik al gravend…
In de derde dimensie van het ik
weerspiegelen mijn gedachten
in een spiegel aan de muur
een twee dimensionaal beeld van mezelf
snel, zonder me te laten wachten.
Hoe mooi zou het zijn, net andersom
één dimensie hoger in plaats van alsmaar omlaag
had ik maar de fantasie, die intelligentie
zo'n vierde dimensie in mijn hoofd
maar daarvoor denk…
92
Bezig met laden