Alle inzendingen van Wrederick Flinterdas

Toen ik dit begon te schrijven, wist ik dat ik zelf weg zou gaan. Doch deze woorden zouden blijven en mij op paper deels doen voortbestaan. levend in de wijze wetenschap van mijn eigen eindigheid, is het dat ik telkens woorden schrap en niet lukraak maar wat inkt neer smijt. Niemand echter zou ooit weten, welke woorden zijn vervangen en…

‘s Zomers zitten de inwoners op oceaanstomers met een zwembad zonnehemel en licht-kroners Voor het grote inkomen is er niets schoner en buitengewoner. De uitslovers! Toch is de oceaan al lang niet meer het properst. De dagloners moeten jaren lang sparen voor het soberst en kronen hun dromen met het zonnig vooruitzicht dat ze bewaren…

Een aarde met daarop een mens alleen, geeft aan een leven weinig waarde, misschien zelfs wel geen één! Mensen zijn niets zonder elkaar. Hun bestaan heeft dan totaal geen reden, zij staan in de koude, geen regels om te overtreden of gezette wetten om zich aan te houden alsmede. Zonder elkaar hebben mensen zo weinig nut. Dat is toch…

In de sneeuw klinkt gedempt geschreeuw. Een groepje kinderen maakt pret en laat zich niet hinderen door het vorstverlet. De paden zijn hagelwit bedekt, krakend onder voeten, op steeds dezelfde route wordt het ijs gespekt. Vlokken vallen. Vertraagde ijskristallen wervelen woelig langs mijn raam, ik gaap. In winterslaap. Koning winter…

Bevroren dauw op de weilanden. Een dampende rivier. In de trein, kijkend door het raam, de rails het stampende klavier. Over de weilanden, doortrokken met een zilveren lint. Een lint dat stroomt en golvend schittert, dat stoomt en zich niet verbittert het landschap afwindt. De trein haar monotone dreun, begeleidt het chromen kronkelen…

Mijn goede moeder, jij was altijd mijn hoeder. Alleen jij en god wisten wat voor plannen er in mijn kop gistten. Het deed daarom zo hartverscheurend pijn, omdat mijn gedrag afkeurend bleek te zijn. Altijd probeerde jij mij te steunen en dat gedrag te sturen. Terwijl ik je bezeerde door het verkeerde, met miskleunen op elke dag en in…

Stuifmeel Vindt jij bijen ook zo aardig? Zij bewijzen op aard zich in al het plantaardig. Dat is de beien aard. Het zout der aard; bijen, Maar ook appelen en tomaat. Wie die bijen jent, krijgt te maken met voeten stampers stampei. Zij trappelen zonder in te boeten, vervend op Candy. De voort planters…

Oeral gebergte “ Is dit de hal al van het heelal, ” vroeg de bezopen meelbal? “ Jawel, goed gesnopen: ” zei de weetal. Hier spuide de melk weg en de dronkaard dacht: “ wat u inhoud op aard verslond is gebaard. ” Brengt het in kaart, zijn beiden geëvenaard. Het noordelijk en het zuidelijk halfrond in een strak korset verbond. Als ik aan…

Geplaveide bladzijde Had chique i.d.. Hasjtikidee, daar identificeerde ik mij mee. Biscuit met thee. Hatsjie, hatsjoe, gatsie onfatsoen. Zonder zakdoek? Je collage mappen zijn zo direct niet meer open te klappen, ze met je neus bellen enkel versleutelen tot een snottig plakboek. Ze konden gebonden in vuilnisbakken, of als schenkel vervangen…

Het donker van de nacht wordt door de dag verdreven. Haar eerste licht is wonderschoon, ze bloost en kijkt verlegen. Zwart afgetekend staat een boom. Haar takken strekken, om het moois te pakken. Wiegend in de zonnestralen, ijzige pegeltjes lekken. Het licht trekt vrolijk haar baan, dwingt schaduw die moet gaan, over tegeltjes ter…

Onverwacht. Niet nagedacht, over een dief in de nacht die geniepig lacht. Al me spullen weg. Wat een pech, een hele vracht. Lang voor gespaard, hard voor gewerkt en intussen ongemerkt al heel wat waard. Cactussen poepend, muntstukken zoekend, als was het ezeltje dekje. Een tasertje strekt je, een muilpaard verwek je, een zwoegend…

zomer Holy peace, ik zag wat kolibries boven een glinsterend meer. Zo n rimpelend zilver folie vlies ribbel fluweel. Stationair zwevend boven in haar gevat struweel, het waterblad struikgewas, een juweel. Besteelt gesteeld kies waterlelies. Geen geld voor een miljonair, neen koningsgoud, de honinginhoud. Geen krater in kies, last van…

Een plek om alleen te zijn. Te liggen op je rug, of te zitten op je krent, Je bent er en zucht, voelt je in je element. Je luistert naar muziek en brand er graag een wierookje. Je bent er gekluisterd je eigen publiek. boven het dak bid op zijn gemak een buizerd en werpt een nooit verzakend wakend oogje, voordat hij naar beneden duikelt.…

Witte vredesduiven, vleugel veders wuiven op vreugde melodieën, in een maat van drieën. Beschrijven banen in het luchtruim. Zwaaien tot ziens, drijven in hun vlucht schuin, om weer bij te draaien. Komen uiteindelijk onvermijdelijk terug in dienst, dat is het fraaie. kalm meren in de haven waar wij verkeren door te keren en koeren, ter…

Virtuele realiteit. Wanneer een mens helemaal als een losgeslagen tol in het rond begint te draaien. Een fictieve realiteit. Thematieken type dictee. een tralie tijd machine, die alles misleidt. Gevangen in gangen van x maal tijd, dat wordt smullen in enen en nullen, vreet bit.…

Wanneer er een beestje naar wens, van buiten komt kijken, de geleedpotige uitnodigen om op het feromonen bedje van condens neer te strijken Ze lonkt, wat let je? De randen van haar blad zijn scherp getand, dit brengt ze ieder onbedacht diertje dan ook aan het verstand, zonder een spiertje te verrekken. Aan de lucht leek geen wolkje.…

In het bos van geluk staat een hutje, twee raampjes zitten daar in. Ernaast staat een waterputje, met een betoverde spin er in. Ik vroeg aan haar of zij iets maken wou, waaraan ik iets hebben zou. Een draadje van geluk. Maar zoals het is met goudgaren, het gaat zo makkelijk stuk, wat ik echter niet hoop, maar mocht het ooit gebeuren, dan…

Zwart met grijze spikkels zijn de spreeuwen in hun verenpak. Het leven is soms iets ingewikkelds, Als het gaat sneeuwen zitten de bikkels naast de schoorsteen op het dak. Hagelwit zijn de meeuwen, het koolmeesje is geel. Er zijn er zo velen, met goud gezang in de keel. De nachtegaal met naam, pracht en praal onder de maan, geprikt op…

De grote haven. Daar waar al eeuwen alles af en aan wordt gevoerd. Daar vliegen geen zwarte raven, maar wel witte meeuwen die schreeuwen en zweven boven wat er zo even vast is gesnoerd. Maar vooral naar wat er naast valt, wordt haarscherp geloerd. Op de brede kade van basalt, waarvan de zijde door het water al sinds tijden wordt beroerd…

fantasietje Vroeger was ik brandweerman, nu verdelg ik draken, iets wat ik best heel erg goed kan, de vlam die mag niet blijven waken. De waakvlam achter in zijn rode keel, waar hij de brandstof overheen gaat braken. Zonder angst is het dat ik op hem toetreed, met mijn schild en lans van water, plus andere draken zaken verbaas ik hem…

In de sneeuw klinkt gedempt geschreeuw. Een groepje kinderen maakt pret en laat zich niet hinderen door het vorstverlet. De paden zijn hagelwit bedekt, krakend onder voeten, op steeds dezelfde route, wordt het ijs gespekt. Vlokken vallen. Vertraagde ijskristallen wervelen wollig en woelig langs mijn raam, Ik gaap, in winterslaap…

De liefde is op vreugde gebaseerd Gevleugeld gelanceerd Onbeteugeld en soms onbeheerst De liefde is: een geel met groen gebiesde vis, in water zo helder en fris, als de gedachten van een pas verworven nog onbedorven jonge pater op weg naar de mis. De liefde is een beste borrel, puur en onverdund, een gerstekorrel of een blaadje…

Basiselement van het voortbestaan, Daarin drijft het ongeboren kind, Drager des levens doet de voortgang, gelijk kamelen hun meesters, schommelend bewegen en wiegen als heesters in de wind! Water is er een, Getrokken door de maan, Die werkend als een spiegelraam De nacht toelacht met zachte gloed En zorgt voor eb en overvloed Met naam…

Angst speelt mij nog wel eens parten, Angst voor pijn en angst voor smarten, huiver in het duister, vrees voor het onbekende luister, het zwarte paard zonder ruiter dat steeds verder rende, hoor je zuiver door de nacht met vonkende hoeven over de kasseien is het in mijn bonkende hart gaan vertoeven dat al loopt op batterijen Bang om te mislukken…

De regen ranselt tegen de ruiten en roffelt op het dak. Maar ik moet naar buiten, weggemoffeld in mijn jack. Windvlagen als zweepslagen tillen me bijna van mijn voeten. Binnen zie ik welbehagen door brillenglazen vol heldere sproeten. Het gaat tekeer Je slaat je er doorheen En denkt alleen: "wat een hondenweer" verkleumd tot op het…

De aardbei gaat grif van de hand, Spaanse en uit Nederland. Het verwaandste is een aardbei, want… Zij maakt het delicaat verschil op veel traktaties, Toetjes, cake, gebak en taartjes de wilde aardbei is een Koningin, heel hoog, geworteld in wat schrale aarde, tussen blokken rots van woest gebergte in, toont zij zich een onvervaarde,…