Wat als de nacht je zodanig sloopt
je vurig het licht van de dag wenst
Wat als je in de morgen breekt
hopend op de rust van de avondzon
Jezelf door de middag heen slaat
Wensend op de stilte van de maan
En je in de avond op zoek gaat
Naar het vroege ochtendlicht
Wat als je `s nachts niet kan slapen
Met de gedachte aan een nieuwe dag…
verlaten ruimte, gebroken spiegel
rode lippenstift, oorbellen ernaast
spoor van vers bloed en tranen
vergeten uit te wissen in alle haast
omver gelopen stoelen, horen als
verlamd de akelige stilte aan
zo snel mogelijk weg van hier
is er de laatste ogenblik gedacht
verlaten ruimte, ongezien geweld
reflectie van vernietigende woede
- maar…
Zo graag zou ik een gedicht
willen schrijven dat tranen
over jullie wangen laat lopen
Die jullie de diepste pijn laat
voelen op plekken waarvan
het bestaan nooit geweten is
Zo'n gedicht die jullie meesleurt
in momenten van doodsangst
en jullie op het einde doet hopen
Maar woorden schieten tekort
in een overvloed van emoties
en zo blijft…
eenzaam slentert ze door
donkere en verlaten straten
met hangende schouders en
een hart vol pijn.
afgesloten van de wereld
en immuun voor aanrakingen
aan morgen denkt ze niet
voor haar is vandaag lang genoeg
geen enkel doel voor ogen
en niet wetend wat ze wil
brengen haar emoties haar
daar waar ze nooit wilde komen…
Aan het water staat een meisje
een jaar of vijftien, hooguit zestien
Diep weggezonken in gedachten
proeft ze de leegte om haar heen
Donkere haren hangen treurig
langs haar natte wangen
Ogen rood en opgezwollen
beschenen door het maanlicht
Woeste golven trekken haar aandacht
Lijken haar mee te willen nemen
terug naar de verre horizon. Aarzeling…
Mijn schuilnaam gegeven
uit blijk van vertrouwen
als enige krijg je te lezen
wat er zoal in mij omgaat
Hoop wel dat je goed beseft
dat het slechts gevoelens zijn
wat ik met dichten uit, vat
het dus niet te zwaar op
Leuk vinden doe ik zeker om
te horen wat je ervan vindt
maar weet wel, ik typ liever
dan me verbaal te moeten verwoorden…
Een storm van gevoelens en
schreeuwende gedachtes
maar enkel de klanken van
de doodse stilte die volgt
Zwijgzaam stopt de zon
plots met schijnen en
vinden eenzame tranen hun
weg naar de kille grond
Beetgenomen door het donker
verstrikt geraakt in mijzelf en
de hoop verloren met de tijd
Omarm ik mijn verlossende einde…
Onzichtbaar voor ieder ander
Beloop ik mijn zelf gecreƫerde wegen
Ontworpen en ingekleurd
Met zwart bloed en rode stenen
Tijd ben ik verloren in de ruimte
Die is ontstaan bij het maken
Van alles dat nooit heeft bestaan
Lang gewacht en zoekgeraakt
Grenzen verdampen in de lucht
Bij het trekken van verbanden
Tussen wat ooit is geweest en…