Alle inzendingen van Zacharius.lenny

Je was me komen halen Hand in hand liep ik met je mee De wolf en het schaap Het zijn niet de herinneringen die pijn doen Maar een verloren liefde die steeds verder verdwijnt Kwijnend aan dit offerblok van medelijden Lijkt enkel Je eenzame lied angsten te beteugelen…

Een weg overgestoken De grens voor voorbij Nevel en waas Tot ik je hand voel Vingers verstrengeld Warmte en liefde Vooruit marcheren! Zoals soldaten naar hun veldslag Zoals doden naar hun graf Je geeft me de kracht Geen hel of vuur lijkt me onoverkomelijk Met jou dicht bij mij…

Regen drupt op mijn hoofd Tranen rollen over wangen op de grond Het doet pijn Ik voel de angst, de woede, het verdriet Ook het samenzijn Hier en nu Daar en toen Het is zo surreëel Die blik en die ogen, om ze te zien vervagen in herinneringen Woorden komen maar schieten niet los Tranen wel Regendruppeltjes op de grond Om te vervagen…

Liefde, het stoort me niet Die afwijzingen, Het deert me niet Om jou hier te zien , doet me pijn Zulke mooie ogen, Leeg en verloren voor me Zo graag zou ik je haar strelen, Je zachte lippen in een lach toveren En vertellen hoeveel je voor me was Maar deze kilte is het enige dat overblijft Die vreugde die eens was, Is met je ziel verdwenen…

Dromen komen soms tot leven Hier en daar dralen ze om ons heen Ze lijken te glinsteren en vervullen harten met hoop Hier ben jij geland Gehuld in liefde en warmte leef je om ons heen Je oude hart klopt gestadig Je woorden zijn sterk, je gedachten jong Verlaat nu niet dit pad dat hoop ons gaf Waak ons niet uit deze droom…

Mijn oorlogspad brengt me hier Tussen bomen, langs water Vrees koude noch pijn Nu wacht ik hier Eenzaam in deze bittere stilte Het geschal van hoornen Banieren in deze sacrale wind Ze kondigen ons aan Gelederen van krijgers en vechters Op mijn oorlogspad…

Donker is deze nacht, Stil zijn je woorden Het fluisteren van regen Het fluiten van de wind Alles maakt het zo zoet Hier zit ik, in dit bos En kijk ik je aan Zo mooi, zo droef En ogen, zo blauw Zing voor mij mooie nachtegaal Draag je lied voor me op Wees niet beschaamd Ik zal er zijn Ook in je hart…

Twaalf gedroogde rozen Voor elke maand in het jaar Voor alle verschillende kleuren Voor die weinige woorden Nu leg ik ze hier Als eeuwige stille getuigen Laat ze verbranden en vervliegen Laat ze naar jou gaan Om weer plezier te hebben Hier op aard Maar nooit om te vergeten Die twaalf rode rozen…

Praten lukt niet, Zeggen evenmin Grootse daden verloren Mijn gedachten alleen, Hier in deze stugge wereld Pen en woord Voor leven of dood Met hart en hoofd Vloeit inkt in wondermooie woorden Gezegend zijn die regels Zoals de lach en traan…

Ween niet, want dat doe ik Vergeet het, want dat zal ik niet Leef je lied en verlaat mij Dief Ik hield van je en heb van je gehouden Ik heb mij verloren in pijn Maar denk nu: enkel alleen te zijn Groots waren de dromen Klein de daden Laat deze leegte nu zijn En niets … om ons te helen…

Hier zoek ik je Op het begin van elke pagina Verloren in die woorden Fluister je je naam Groot en mooi zijn je ogen Rood je lippen Ik zie en voel je Oh! Eeuwige zoete liefde Verloren zal ik voor je zijn Hier in dit heilige oord Verbind ik me In diep droevige inkt…

Als ik jonger was Dan zou ik het weten Als ik beter was Dan zou ik er zijn Als ik eerlijk was Zou ik het zeggen Maar mijn liefde voor jou Is enkel een diep ongeluk Mijn verlangen … enkel een eenzame pijn…