Alle inzendingen van Zywa

Onbekenden wierpen lage wallen op in de velden buiten de stad dus is er een wacht ingesteld maar er gebeurt niets Het is om gek van te worden Sommigen sluiten zich op in hun huis De wachten melden zich niet meer Af en toe staat er iemand in de poort te schreeuwen: Lafaards, lafaards! En af en toe sluipt er iemand weg, bijna wankelend…

Binnen de heg loop ik rondjes om mijn tuin te verdedigen Kwajongens en vandalen denken dat ik gek ben en hier niet thuishoor Vanaf de nok speur ik de omgeving af, de buren komen kijken, ik blijf zitten niet banger dan ik wil zijn Als ik val, ligt het aan mijzelf ook al wil ik niet wegglijden over de gladde pannen Beneden me bespreken…

Ik loop in mijn eentje door het land waar ze mijn moeder hebben vermoord opgehitst door de politieke knechten van het grootkapitaal, ons land ....dat mijn gedachten vormt ....en mijn verlangende lichaam ....en jouw verlangende lichaam ....verbergt onder collectieve angst ........dat nog steeds gegijzeld wordt ........door de veelkoppige…

Natuurlijk willen we geen oorlog In ieder geval niet in ons eigen land Soldaten zijn dus nodig en ze moeten oefenen om zich niet te vervelen Dus lokken we wat uit over de grens We laten ze komen Zelf zijn we al weg Of, als ze dom zijn leren we ze een lesje In een hinderlaag In ieder geval leren we ze om bang te blijven…

Laat hen maar praten, in woorden hun gelijk halen alsof we het hebben over hetzelfde, ja laat hen maar schieten, de staat zwicht niet voor geweld, bloed schrijft geen bewijzen, alleen feiten brengen waarheid aan het licht: vreemden en verwanten omsingelen ons, ze schreeuwen dreigementen en eisen, verzaken de vrede Maar wij hebben alles…

Een vulkaan zijn met een dikke huid van verse vruchtbare grond Mezelf daaraan verspillen met goedbedoeld gepruts en mislukkende plannen Let maar niet op de rommel Het valt wel mee Smoezen zijn onnodig Morgen is weer een dag voor het heilige moeten en nieuwe averbeteringen Er staat genoeg in bloei om van te leven tussen alle stolsels…

Hier, op de vruchtbare oevers van de wassende maan hebben we het goed We kunnen beginnen: grenzen trekken een staat maken jongens werven en opleiden tot grensbewakers We betalen hen goed Daar komen meisjes op af Er is geld voor extra kinderen jongens die niet hoeven te werken op het land of in de stad maar soldaat kunnen worden…

Het is een verkeerd verhaal van de mens, vrouw en vrouw-er dat de wereld tekent het wijdverbreide verhaal dat de vrouw een gat is in de borst van de man en hem steeds weer een rib kost (arme man, eerst door God en daarna met zeven paarden uit de klei getrokken) de mannelijke fantasie van man-nin het droombeeld dat zij moet spelen om…

Ik maakte fotos van geluk: haarscherp vrijende paartjes En ik voelde me een gluurder Zo verging het iedereen die de serie bekeek Niemands hart ging open Ook niet van de vrolijkheid of het verdrongen verdriet van lachende mensen noch van kinderen, hun spel hun ernst en hun lieve blikken Het was veel, maar geen geluk Dan de winnaars…

Ik heb het geprobeerd: spiegels zijn onbruikbaar Ze geven een spiegelbeeld niet mijn gezicht zoals iedereen het ziet Alleen op fotos, dichtbij en terloops genomen kan ik zien wie ik ben maar het meest herken ik mijzelf in slechte kiekjes halfscherp in gelig licht als een waarheidsfilter dat uit momentopnamen een bestendig portret…

Het meisje keek naar mij toen ik binnenkwam Haar ogen volgden mijn langzame passen mijn hoge knieën en zwaaiende wajang-armen Als een kantoorballerina uit het Departement van Rare Loopjes bood ik haar een glas water aan Daarna nam ik haar hand en trok ik haar op Ik sloot mijn ogen liet mijn tong, mijn stem mijn spieren en mijn gewicht…

Laat me alleen tot ik weer mens ben en doe alsof je niets geraden hebt niet hardop gezegd wat ik geheim houd : de splijtzwam die in mijn hoofd alles verscheurt Ik kan niet meer bestaan, ik word gek of een zombie Ik weet het jij wilt het niet jij wilt geen afscheid nemen Kom in mijn armen mijn dorst valt niet te lessen en jij…

Hoogstens één procent van de tijd dat we leven dansen we, en toch lijken onze armen en benen ervoor gemaakt te zijn: de mens, het dansdier van de beheerste vrije balts het hoge spel van ons leven op het podium van elkaars ogen waar we willen bestaan in de rol die we hebben bemachtigd en volgehouden Ongedane zaken en zorgen vullen de…

De dode ruste in vrede zeggen we, de rust van een droomloze slaap in het hiernamaals van het voorgeborchte tijdens het saaie wachten op het daarnamaals van de hemel Misschien is dat het vagevuur: ledigheid tot in eeuwigheid, amen De dode ruste in vrede zeggen we, de onrust van onze nagedachtenis die weet dat het te laat is om gedane…

Mijn geboorte heb ik onthouden maar zonder bijsluiter want woorden kende ik niet alleen ervaringen en associaties van ervaringen met ervaringen en als tiener droomde ik vaak omhoog te kruipen uit een hol in de grond: licht aan het eind van de tunnel die nauwer wordt mij omklemt en bang maakt flauw te vallen en te stikken Ik kan niet…

Het kan overal zijn er valt van alles over te zeggen maar Het blijft onduidelijk Toch kunnen we niet zwijgen verleid door het raadsel dat we ademen dat ons omspant dat onze hemel is dat ons bindt en geen naam heeft ook als we erover praten en Het vele namen geven En er is dat andere raadsel dat ons lichaam drijft naar nieuw leven…

Het vieze drankje werkt wolken patchoeli tillen mij op en mijn mantel blijft achter Gehypnotiseerd, gestreeld door donsharen schapenwol droom ik zwaar te zweven naar dansende handen en het doet me niets welke lustgedachten jullie stiekem uitsmeren over mijn huid Kijken jullie maar, raak me zelfs aan waar dat niet mag ik ben veilig…

Ik zing dit lied, ik zing het uit ik trommel, spring en dans, ik fluit hé, wie van jullie wil en doet er mee? Kom, kook en eet, bespreek de dag doorbreek de stiltes met een lach dan hebben wij plezier voor twee Leef het leven, Leef het leven Leef het leven, Leef het leven .....Je wilt van alles, dit en dat .....bewandelt links en rechts…

Heel de ochtend lig ik in bed met koortsige gedachten De lakens zijn zacht en ruiken naar zeep Ik weet niet wat ik van het leven vind Ik weet niet, wat kan ik het beste doen? Heel de ochtend lig ik te woelen van de liefde te dromen en heel de tijd te zuchten of mijn hart wel echt zo zeker is dat ik niet bedrogen uit ga komen…

95 of ruim 22 jaar geleden, wat is de langste tijd? Sinds zijn geboorte of sinds zijn dood? Twee eeuwigheden, ongrijpbaar als lucht, bewegen met mij mee omhullen me altijd, de tijd verbindt me met alles dat ik niet ben, tijd is het onzichtbare web waarin ik leef waarop ik blijf plakken en mijn hoedanigheden achterlaat als een oude…

Verrukt, met jouw ogen dicht de kersenbloesems in de straat opsnuivend, mee neuriënd met de vrolijke vogelzang oh, levensechte dromen van geluk, lief, lief meisje weggedoken in kussens wanneer het stormt Tot diep in de nacht vol verwondering en vol verwachting weer op, je verheugend op de omarmingen van de nieuwe dag en heel jouw…

Akkers, gras en wijken langs de lange slang - de rivier die alles verbindt de ruggengraat van de lapjes aan de overkant omzoomd door stapels driehoeken - kale kammen, bekrast met brede lege wegen naar elkaar De windberg steekt er boven uit en veel, veel hoger nog begrenst een lichte lijn het landtapijt Lente, en nog sneeuwt het…

De hele dag schuilen wachtenden achter de regengrens in nissen aan het trottoir langs Bar Titanik, geen hoop op toegang noch op het einde van de lange regentranen over de ruwe muur, het raam en de tralies voor de vrolijkheid binnen, waar ik hand in hand in trage cirkels om de muzikanten loop over het zwart en het wit van met modder…

De kinderen vragen waarom we wonen waar we wonen hoe we zijn gekomen aan de antieke lamp, en waarom ik niet alle antwoorden weet Ik tover er verhalen uit levensverhalen van pijn, verdriet en succes met wat opschepperij glad dichtgesmeerd, glanzend van genoeg betekenis om ze te laten overleven houvast en troost te laten geven, hoop…

De koning heeft de sleutel van de sloten aan de buitenkant en dat is precies het probleem want die koning ben ik zelf opgesloten in deze piramide Het is een koan en het is niet grappig Wanhopig roep ik antwoorden in het duister, op de tast strompel ik verder en eindelijk gaat de deur open naar weer een donkere kamer zo Vantazwart…

Tot ik verliefd word op precies die ene vertrouw ik me geregeld toe aan een vriend zo mooi als Apollo en Ogma is hij Lakshmi en Isis ben ik en een en al vervulling van onszelf zijn wij dan Hoe vaak, hoe weinig gunnen mensen zich dat gevoel van heelheid in de buik van Moeder Aarde? De buurman taxeert me terloops als bedgenoot anderen…

Knipsels, fotos, onvervalst ikzelf in mijn herinnering het applaus en het zweet de danseres die ik was lenig lange spieren een vliegende krijgster van schoonheid, van vlees en bloed, van jongsafaan in een sjouwershemd dagelijks geoefend en opgeslagen in elke cel en de wereld draaide door, schreef mijn roem achteloos weg als een van…

Veel doen geeft veel Het maakt niet uit of je spieren gebruikt of alleen ruikt of luistert Veel doen geeft veel te denken, het kaatst gedachten rond tussen moeten, willen en kunnen of het kruipt van beeld naar beeld tot je sleetse lichaam rust en je denken stilstaat, hoogstens oude informatie inventariseert waar de indexen nog…

Ik houd van Amsterdam in de nacht rijen smalle huizen aan de gracht verlichte ramen, langzame tijd sieraad van mijn eenzaamheid voorspelbaar verkeer overdag door logo's en slogans manoeuvreren stuurse gezichten, professionele lach op steile stukken schuin tourneren van rechts naar links zigzagbaan pas op, daar komen ongelukken van…

Voortgebracht... zijn door genen, hun verzameling hun leven, hun kopieën... zijn De buitenwereld, vuren trommels, geuren, buren en wie we zelf zijn... ervaren Weelde in mijn haren zaad in mijn hemelse bloem genot en pijn... ontvangen Het spel van gongen in de wind, onze gedachten wie we zijn willen... geven En wanneer ik jarig ben…