Alle inzendingen van Zywa

Jammer, hij doet slechts zijn plicht, ik had graag dat hij -- een heilige was.…

Mijn anekdotes zijn te dik, te groot, te ruim -- Je ziet de leugens.…

Na onze bruiloft met zijn tweeën: nu moeten -- we gelukkig zijn.…

Hoogstens ikzelf snap wat ik bedoel, met jou zijn -- het misverstanden.…

Krachtermen springen wild rond in een grote wolk -- van bekvechterij.…

Mensen praten graag over de wegwijzers, maar -- wie gaat er op weg?…

We nemen afscheid, kort - lang - uit, de seincode -- van: Ik denk aan jou.…

Dozen in de wind steeds achternagezeten -- schop na schop na schop.…

Je moet jezelf zijn, maar je valt niemand lastig -- anders mag het niet.…

Ik zal je helpen, pak het touw dat ik opgooi -- uit de diepe put.…

Soms hoor ik klokken luiden in de blauwe lucht -- blauwe luchtklokken.…

Alles wat je zegt tegen een ander, zeg je -- ook tegen jezelf.…

De ondervragers geven je een vergrootglas -- om jezelf te zien.…

Afscheid: we eten niet echt, dat zie je ook wel -- in toneelstukken.…

Het museum heet Ministerie van de Zee -- Er is geen kust meer.…

Ieders weerwil wil alleen blijven, ongezien -- niet doen wat jij wilt.…

Kantoor is een plaats van samenkomst waar men praat -- en zo ontstaat werk.…

Je plan zegt: linksaf, oké, je voeten lopen -- en je slaat rechtsaf.…

We praten nergens over, we ruiken alleen -- naar dezelfde zeep.…

Telefoongesprek, over de locaties waar -- we zogenaamd zijn.…

Er luistert niemand, dus is er geen censuur meer -- op de protesten.…

Mama vertelde me, als peuter, wat ik nu -- zou willen weten.…

Schaamte is bang zijn voor iets gewoons van jezelf -- dat nog geheim is.…

Klim de ladder op en kijk om je heen, naast je -- wacht een slang je op!…

Er landt een vogel in het raam, zingt ze me toe? Brengt ze een boodschap?…

Als een deur geen deur is maar schilderkunstig oogbedrog dan waardeer ik dat nog maar schulden als erfenis of een romantisch huwelijk in 'Paris l'amour' dat mislukt zijn zeker geen dromen die ik uit wil laten komen De sprookjes houd ik liever in stand Dus wijs…

Voluit leven, steeds zoeken naar een evenwicht -- en mezelf vinden.…

Ik houd haar hand vast, half, ik begin voorzichtig -- afscheid te nemen.…

Ik ben maar gestopt met dat dagboekschrift van mij -- want het klopt toch nooit.…

Het oude café gaat sluiten, dicht moet het -- van de nieuwe wet.…