Alle inzendingen van Zywa

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

Ik was voorbereid, maar toen jij eindelijk kwam -- smolt dat in geluk.…

Er is iets, dat Iets is aards, ik voel het, flarden -- geheimzinnigheid.…

Liefde bewijst zich in een oplettend horen -- wat niet gezegd wordt.…

Op blote voeten hurkt mijn moeder in het gras -- heel intiem naast mij.…

Wijst de wijzende vinger naar mijn vinger, dus -- naar mijn bestemming?…

De blauwe vlinders leven op honing uit de toverwereld van veranderingen - het weer en de wind en de vleugelslagen van al de lichamen met meer of minder geluk opgelopen schade en tranen om ongewenste aflopen Ik masseer mijn zere buik vol vampiermotten Zolang ik leef zullen er blauwe vlinders opvliegen uit de schoot van mijn genegenheid…

Wees vrijgevig, geef een 'like' om een 'like', pers het -- de drukke poort door.…

Wie ik ben kijk ik af van mijn klasgenoten en ik probeer het op hen uit want ze kennen me nog niet Niet zo goed als mama die al weet wie ik ben en daar commentaar op geeft wat me vaak tegenhoudt om mezelf te zijn, mijn eigen zin te doen, zegt mama dan neem liever een voorbeeld aan je broer of aan ons Ik vind het best een gedoe om…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

Stil. Donker. Huis Ik denk de hele tijd aan jou, jouw stille passen in mijn herinneringen aan jouw passen in dit huis blindelings in het donker van mijn verwardheid naar de liefde onder mijn angst een leegte nu, geen stem om te roepen, geen tranen geen lichaam meer, verloren als ik hier weg zou gaan of een ander leven leven als…

Ik zit aan tafel, misschien wel te slapen, denk ik even bij het gillen van een sirene die uit mijn neus de geur van gepofte kastanjes weg- neemt naar een spoedgeval In de keuken zie ik de poes afwachtend kijken en de wolken trekken snel langs de dommelende zon Dadelijk gaan we spelen eerst koffie zetten Hoog en laag ruisen het kookwater…

Het gaat nooit om eerst dit en toen dat, een waarheid -- is een samenhang.…

Wind, er gebeurt niets, behalve misschien als je -- kijkt om iets te zien.…

Als je lang genoeg kijkt ga je op in de kleur: in iets, in Het, Iets.…

We stapelen macht, bouwen de hoogste torens -- tot ze instorten.…

Voorlichtingsboekje: man en vrouw staan hand in hand -- Ze houden afstand.…

Mama blijft rustig, wat ik ook doe, ik weet niet -- of ik wel besta.…

We nemen afscheid. Mijn zwaaiende hand trilt, maar -- vader merkt het niet.…

Meteen bij je dood weten vrienden eensgezind -- wat voor mens je was.…

Ik was er niet bij, maar mijn fantasie ziet het -- opnieuw gebeuren.…

Ik zie mijn leven in fragmenten, en te laat -- begrijp ik die pas.…

Hij eet goed, kijk maar, mijn vingerkootje past heel -- ruim in zijn navel.…

Vragen en twijfels, en achterdocht, dat monster -- met teveel hoofden.…

De maan schijnt verdriet in mij, toch kijk ik ernaar -- door mijn tranen heen.…

Zonder fantasie stelt doodgaan niets voor, anders -- gaat het om alles.…

Van het verleden eet je slechts wat halal is: het bloedeloze.…

Ze overspoelt ons met een zondvloed van woorden -- We raken doorweekt.…

Het ritueel na het werk in het donker op het eind van de avondschemering Het flauwe licht van de lage wolken in 1883, toen de nachten op het land nog zwart waren De boer bukt, hij port uit het wiedsel van de dag een droge geur die blijft hangen in een rookpluim boven de vonken…

Niemand is zichzelf, mensen lekken nu eenmaal -- in elkaars leven.…