Alle inzendingen van Zywa

Elkaar aanstaren alsof de ander fout is -- en op jouw stoel zit.…

Alles gaat heel traag, zijn lopen, zijn antwoorden -- Steeds eerst drie puntjes...…

Ik schipper tussen de ruzies van pap en mam -- Zelf ben ik er niet.…

Wat zijn de feiten? Juist onvergetelijk, zijn -- mijn reconstructies.…

Het verdriet verdwijnt in steeds wijdere kringen -- van doorvertellen.…

Hij ligt er raar bij, zijn lichaam slaapt niet, het is -- achtergelaten.…

Een gezelschapsspel: hij kijkt onzeker naar haar -- dus kijkt zij naar mij.…

Sluitingstijd, het afscheid bijna voorbij, de stoelen vrij de tafel vol, de glazen leeg Ik moet gaan, ik ga weg Kijk mij niet zo aan, jullie oude zangers in oude lijsten Het is stil op straat, ik ga De maan schijnt, we draaien al terug naar de zon De honden blijven staan De geur van onze liefde is vervlogen De lakens zijn koud Leg…

Goede oude tijd... wat is er toch ongrijpbaar -- weinig van over.…

Wat een raar kantoor! Toch liep het zo dat ik bleef: ik wende eraan.…

Zo graag solidair met onderdrukten, alleen -- niet met collega's...…

De meerderheid zal wel sober willen leven -- als het te laat is.…

De Directeur staat in zijn kamer als een boer -- op zijn eigen erf.…

Geen verandering! Alles altijd hetzelfde -- met variaties.…

Spartaanse vrouwen zitten aan de zilte kust -- hun haar te kammen.…

Overal en altijd drempels Naar de wereld, naar het leven Overal het overleven Overal vooral het toeval Engel van het Afscheid, verdwaal in liefde /Ga voorbij, voorbij Engel van Verraad, verdwaal in vriendschap /Ga voorbij, voorbij Engel van Verwaandheid, verdwaal in aandacht /Ga voorbij, voorbij Engel van Kleinzieligheid, verdwaal in vrijheid…

Nergens meer veilig, want kijk: ook volwassenen -- kunnen erg huilen!…

In het kamp verdwijnt de werkelijkheid tussen -- droom en welzijnswerk.…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

Kinderen worden in vorm gelikt door aandacht -- Door liefde. Of haat.…

Mama maakte me wakker Ze omhelsde me snikkend en struikelde in mijn armen de trap af, en ik struikelde in haar armen de trap af, naar papa in de keuken, de armen om elkaar zaten we te huilen maar ik moest terug, zien hoe het met me was ademloos op bed nog warm alsof ik sliep, o je bent dertien ga niet weg, blijf hier bij mij…

Mama is boos, ze laat me Ik moet maar groot genoeg zijn Haar mamatijd is voorbij sinds de scheiding Nog geen nieuw begin Ik moet maar lief zijn voor haar haar verwennen en helpen tot het beter gaat Ik moet maar niet letten op de stemmen die me bespugen met scheldwoorden en mijn gedachten bedekken Ik moet maar naar haar luisteren…

Er valt geen bijzaak te maken van het stinkende ongemak dat mijn lichaam geworden is door de remix met pilletjes die betere versies van mij uitproberen Met een mond vol latijn laat de dokter iedereen even in de gevarenzone van mijn zweet en gassen met ingehouden adem sprakeloos kijken in de koude bek tussen mijn benen Daar lig ik dan…

Dit is geen vliegende verkoudheid dit is de gewone dingen doen in een gekantelde wereld op zere knieën kruipen over de scherpe rondjes in het metaal van een omgevallen wenteltrap Houd vol, houd vol, rust uit in een hoekje van de bocht tot de angst weer van mij houdt tot mijn oren weer sporen met wat ik zie en voel in de storm van mijn…

Sinds die dag sta ik oude doorgestreepte tijger in een jong lichaam in een ander licht dat mij ontkleedt, onverbiddelijk de veters van mijn zekerheden losmaakt mijn gewoontes en dromen losknoopt mijn ogen open kust voor de schoonheid van de afgrond en met zachte hand mijn onsterfelijkheid uittrekt De afgrond is geen afgrond…

'Waar ga je heen, of weet je dat niet? En bevalt het leven dat je ziet? zoals het is, vandaag mijn eigen leven van vandaag zachtjes zingend op weg naar het volgende kruispunt in het park wetend waarheen ik ga linksom of rechtsom altijd terug naar vrienden met wie ik gelukkig ben Ook als ik niet meedoe met de buren, heel Brussel…

Alles verandert, mensen vertragen dat vaak -- met hun tradities.…

's Avonds zijn de duinen vlak en drassig watergrauw struiken worden donker zwemen rood en blauw Alles verliest vastheid land lijkt zee en zee op land in ijle golven schemerlicht stolt water tot tinten zand Wolken lijken een massief en bergen zonder maan een nachtzwarte hemel waaraan geen sterren staan Ideeën zijn levensecht vormen…

De lucht is blauw en koud vandaag alsof de dampkring dunner is en ik de lege ruimte ervaar waaronder de huizen klein en laag zijn zonder enige betekenis vluchtig en inwisselbaar De oude houtfabriek lijkt lek Rechts opzij aan de onderkant stijgt er rook op uit het pand…

Een kist vol munten, ontelbaar teveel om er iets mee te doen We gooien ze netjes weg door ze voor later te bewaren op een veilige plek, begraven onder de es midden in onze stad We hebben genoeg aan het vee de pannen en de vrouwen die we buitmaken over de grens De mannen ruilen we voor sieraden en zilver dan zijn we van hen af zonder…