Alle inzendingen van Zywa

Kon het diertje maar alles begrijpen, geen vragen meer die onbeantwoord zijn wanneer het sterft Het leeft niet lang genoeg en voorbij vliegt de tijd van honderd heerlijke keren spelen dood te gaan, de tijd van steeds weer vragen waarom zus en zo, dit of dat, en hoe dan nieuwsgierig kennis knippen en plakken, schreeuwen en boos wegsmijten…

Gelovigen geven aan God een deel van Zijn overvloed niet als offer, maar als mens die buren en dorpsgenoten helpt lastdieren ontziet en vlinders laat fladderen en niet alleen lief is voor knuffeldieren maar fonteinen bouwt om de edele paarden te drenken Ongelovigen beslissen zelf of ze hun opbrengst verkopen wat ze opeten en wat ze…

De bel, onverwacht bezoek: een heer die mij verzoekt mee te komen, het moet ik ben gearresteerd maar alleen voor nader onderzoek 'Maakt u het niet erger dan het is!' Op het bureau krijg ik een stoel 'Nu moet u wachten, dan komt het wel goed, dat heeft tijd nodig Dat begrijpt u natuurlijk wel Zorgvuldigheid is geboden en u bent…

Met de ongemakken die mij in gezelschap in verlegenheid zouden brengen blijf ik zoveel mogelijk thuis Het is al gebeurd Ik lach daar maar om Aantrekkelijk zijn is ook niet alles Mijn vriendinnen blijven mij bewonderen, alleen mijn zusje noemt niet mooi wat niet mooi is Ze ziet mij zoals ik mezelf niet graag zie Meer dan dit is er…

Thee in de regen in de geur van regen gewone thee, gewone regen maar samen, maar vol verwachting: raak me raak me, raak me aan Lippen, handen, alles van jou, lieve lieve raak me, raak me fijner dan te dromen fijner dan vroeger te dromen, dromen Als je wilt mag je stil een stok de hemel in schreeuwen, hoger hoger klimmen en klimmen…

Wereldburgers rennen rond Drukke parasieten in de dunne korst van de aarde door haar aan het werk gehouden en in haar verteerd. Ze zweet rotting uit haar poriën, een heerlijke geur gezond om in te leven, maar benevelend: sommigen denken astronauten te zijn op ruimteschip Aarde Bijna 800.000 kilometer per uur snel- len ze mee met de zon…

Mijn perspectief tussen het roestblad is een droomhuis aan de bosrand onderweg opgeraapt in de herfst Rijke kleuren in de zon strelen de houten huidschilfers van moeder aarde en ik wandel voorbij even hier te gast…

Zolang we kunnen lopen we rondjes met elkaar de jongsten in de buitenbaan maken meters en leren veel krijgen steeds meer stokjes aangereikt verhalen waarheen we op weg zijn een finish waarna niemand meer hoeft te rennen hand in hand zullen we verder wandelen zullen we in vrede leven zullen we allemaal winnaars zijn geen estafette meer…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…

Als kind kroop ik onzichtbaar weg in het benedenhuis onder de veranda om de ratten te zien scharrelen tussen pissebedden Ik voelde me groot en sterk perste mijn lippen op elkaar tegen de weke kriebelkussentjes en liet hun harde staarten mijn Gulliver-lijf zwepen Ik was graag hun Atlas onder de grote-mensen- wereld op mijn schouders…

Duizenden slaven van De Redder rennen gebukt naar een zitplaats, buik tegen bil neus in de rug, vakken vol lichtroze schouders onder de paarse kaalgeschoren kruinen om de hersenen onder zon en maan te openen naar de Grote Ziel en zelfkennis op te doen uit de spiegels om je heen de inwisselbare lichamen die onder de tucht van eenzaamheid…

Alle elementen die we schikken in het Periodiek Systeem, de allereerste bacteriën en ook wij, mensen zijn scheppers van het heelal In tijd en ruimte veranderen we de energie en schrijven we mee aan de onvergankelijke feiten aan de randen van zwarte gaten Die informatie bestond al als de Schepper die er met een oerknal ruimte en tijd aan…

Mijn kleren zijn zwaar, lastdieren met zakken vol zorgen, ik laat ze wassen wanneer ik slaap, drogen in het licht van de maan, ademen Er kabbelt water in het donker van de kloof tussen de bergen hier en daar vuurvliegjes die willen seksen, ze dansen voor me uit naar de baai het water is nog warm zoals toen ik kind was met mama in bad…

Wanneer mijn geweten er niet uitkomt bang om flauw te vallen van mezelf moet ik me behelpen met wetten de boeken noodverband voor bloed dat ik niet wil zien voor een wond die ze hadden moeten voorkomen Desnoods vechten we het uit in de rechtszaal of met God aan onze kant, ik heb hulp van advocaten en soldaten priesters staan me bij…

Thuis, in de zon, kijk ik aandachtig naar het nieuws, ik bestudeer de foto's de boog van een mortier als een vallende ster en het grijze puin na de inslag Overal zijn er camera's Ik ril van alles dat ik wel en niet wil weten maar ik zou niets weten als ik het niet wist Ik lees over mensen die wakker werden en naar een kelder renden…

Ze is een godin en draagt een sleep van jongens -- als een zwaan-kleef-aan.…

Zoals elke straat een kerk had met een eigen theologie, het dorp twaalf stammen van uitverkorenen telde, die eenheid verkondigen in hun gezegende naam sluiten we ons aan wanneer het eropaan komt om niet buitengesloten en verdeeld de dupe van andermans belang te moeten lijden wat er verkeerd gaat in de wijken, de stadions en op de gemeentehuizen…

Met aandacht schiepen de mensen problemen, het ene na het andere wierpen ze de lege voorwereld in Ze misten normen, bedachten die en waren tevreden met alle deugden en ondeugden om van dag tot dag te beleven, en ook in de nacht Ze wilden alles beheersen en schiepen goden en leiders met macht, om wreed te zijn zonder strijd in hun hart…

Denkend aan ziektes kan ik ze niet voorkomen niet allemaal, wel de meeste alleen door er aan te denken Anderen laat ik in hun gezonde waan juist niet bij ziektes stil te staan want er zijn zoveel gevaren dat het een wonder is oud te worden je hebt niet overal ogen je hebt niet altijd handen middelen en tijd vrij je hebt niet eens jezelf…

Laat me mijn gewoonten Laat me, laat me binnen Geef me een schuilplaats Geef me een kus .....Neem mij .....Bescherm mij .....Geef me jouw magie .....Geef me wat ik nodig heb Dan geef ik jou mijn bloed Ik pomp het naar buiten Ik bloed op jouw buik Ik bloed in jouw mond .....Overal is gevaar .....een klap dichtbij .....Overal is liefde…

Ik wil erheen of een film erover zien: de steppen het oerwoud, de Himalaya ik wil mijn licht laten schijnen in diepzeetroggen, alles wil ik kennen, hanteerbaar gemaakt zodat heel de wereld de mijne wordt en ik een echte wereldburger, nee ik wil meer, een kosmoburger zijn tussen geesten, engelen en goden voor altijd bestaan, ik wil ruimte…

Je zou je ogen sluiten in de filmzaal als je durfde te bedenken dat het erger is in het echt, de horror overal en altijd, dat mensen bang zijn monsters in mensen zien, en complotten, daders die de politie niet pakt Voor familie en vrienden God en vaderland, je eer moet je het zelf opknappen - aan wie niet meedoet lesjes leren…

Machthebbers folteren geen paleis- wacht meer om voor hun lusten een tuin te roven uit het buitenland nee, tegenwoordig is geld genoeg het magnetische grote geld dat altijd knechten vindt Kijk goed naar dit schilderij de kleuren zijn donkerder, en oud is de verfhuid, eeuwig meesterlijk zijn de penseelstreken maar toch is deze materie…

Grenzen in ons hoofd waar het onveilig wordt en we op onze hoede zijn voor wie er binnenkomen met een mond vol vragen en kritiek die zich gedeisd houden als goede buren met democratische rechten om de overheid te ondermijnen waarbij ze verkleuren tot ze zich sterk genoeg wanen om verschillen uit te vergroten en andermans verlies…

Een vrouw met een geweer Verdreven. Verstoten door haar buren omdat ze inwendig gedood is en niets meer kon voelen dan pijn en walging en omdat ook zij niet meer kunnen geloven wie ze was thuis, in het paradijs voor de komst van de mannen die je wreed gebruiken tot ze je afdanken en de bezemsteel, oma's wandelstok, hun bajonet…

Er zijn tenten met teilen en tenten met matrassen voor de meisjes en de vrouwen midden in het kamp achter het front waar ze levend begraven zijn Begraven wie ze waren Verlangend te sterven van de pijn, weg uit de hel van onbekende soldaten die worden geëerd, want wat zij doen gebeurt niet Omdat het niet mag, dus zullen zij de bloemen…

Stil kijkt ze mij aan -- een kam door mijn gedachten, wuivend in haar wind.…

Alles is een voortzetting van vervlogen tijden die we kunnen dromen als houvast in ons leven Rotsblokken en stuwwallen eeuwige sneeuw, machtige rivieren, trekvogels en woudreuzen de aarde uit sterren geboren .....Het is zoveel groter .....dan de nietige droomwerelden .....die onze aandacht verstrooien .....als gehoopt houvast in ons leven…

Met brede armen luister ik Met handen vol groene oren Veelstemmig gefluister van pluizen Fijne sporen geluid op de bank Een vrouw en haar dochter kijken rond, het meisje tuurt en zegt met wiebelende benen Ik word mama net als jij met een papa en een kind dat dit het mooiste plekje vindt van alles, heel de wereld, het heelal * Het…

De weg maakt een lus, mannen staan te turen hoe -- alles terugkomt.…