Een zee wilde ik altijd zijn,
niet de grootste misschien,
maar toch een zee
met heel veel golven,
die beuken over rotsen
en teder het strand strelen.
Een thuishaven zijn, voor
wie weet, de zeemeeuw,
die gelukkig mee wil deinen
op het ritme van mijn zee.…
beelden flitsen voorbij
een gezicht
op de voorgrond
kijkt naar zich zelf
en lacht
de ogen worden gesloten
even
om het beeld
vast te houden
en koesteren
het blije gevoel
uit langvervlogen tijden
ik kijk weer naar buiten
alles gaat door
in grote snelheid
en onverschilligheid
maar ik
ik lach nog steeds…