Alleen de liefde kan mij redden
Maar ook voor haar heb ik afgedaan
-
Ach, is de gedachte
Ik lach om vlinders in mijn buik
Crush on you – een lugubere clou
Ridicuul haast, maar literair
En passievol vooral
Ach, zijn we niet allemaal levensmoe
’T is toch ook niet spectaculair
Iemand met een arm om me heen
Nu ik de spuit gebruik…
Als ik later groot ben, dan ga ik buiten spelen
Niemand die me tegenhoudt
En als iemand het toch aandurft, dan zal ik hem bevelen
Al is het zijn zandbak, dat laat me koud
Och was ik maar weer zeven jaar
Met choco op mijn wang
En ranja met een rietje in een plastic glas
Fantasie en vingerverf op het behang
Als ik later groot ben, dan koop…
In roer en rep je voor het vaderland
Zon daar wil ik zijn
Gepekeld glas zo lichtgebrand
Ten strijde onder ’t juk van de verwachting
Kruip ik door modderschuit als ware
Wars van doodsverachting
Om na gedane arbeid terug te keren
Vol verhaal en zinnebeeld
Gepekeld glas zoete nectar
Alsof ik was het boetekleed
Te heet gebakerd
Maar…
Doe niet een ander aan
Wat ge zelf niet wilt ondervinden
Doch ga op de barricade staan
Naast ketters en doopsgezinden
Gelijkheid van recht en spreken
Is een aardse verworvenheid
Beter tot elkaar te preken
Dan ten onder gaan in burgerstrijd
Wees oprecht en zonder wroeging
Omarm uw naaste en haar buur
Gedenk hoe ’t historisch toeging…
Het gestommel in de kelder draagt een versje voor
Een klaagzang op het zijn en het wezen
Of een ode aan de diepte – ik weet niet wat ik hoor
Heb nog nooit zoiets gelezen
Het is vast de angst door de Duitser beschreven
Die als jager in de nacht – gevoed door het duister
Zich parasiteert aan het leven
En op het juiste moment wacht – dacht…
De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos
Ze spreekt de taal der lichtekooien
Vloeiend over de tong
Een keelgeluid verklapt het einde
Geen kik, maar hese windhoos…
Toen ik me abusievelijk interesseerde
Voor wat boeken en een geleerde
Werd het een levenslange dwaling
Aristoteles gaf me de lach terug
En maling aan de daling
Die zich vanaf de Grieken in de mens manifesteerde
Teruggevallen in onzekerheid
Is de massa nu bereid
Zichzelf de oorlog te verklaren
Niets kan mij meer zorgen baren
Dan dat we…
stront eigenwijs stuk vreten
de bah-ballade braakt een noot
in vuil verwikkeld stik de ademdood
je persoonlijkheid gespleten
met zicht op diepe loze kreten
een dorre poel of is het sloot
het geurt gelijk de ochtendmond
heeft zelfs een dood vogeltje
gewiekt doch uitgevlogen
kort voor hoge nood
maar haar vleugels zijn versleten
de verlossing…
Ik vlieg door tijd en ruimte
Mijn toekomst achterna
Het kompas wijst naar de einder
De vraag waarom ik besta
Vecht tegen het orakel als donker met het licht
Weersta de ultieme kracht
Of wees een slaaf van het lichaam
Dat toegeeft aan materie – bang is voor haar macht
Iedereen is een mirakel
Wonder boven wonder
Van biologisch evenwicht…
1.292
Bezig met laden