Alle inzendingen van amstreeg

Fietsend door polders gezien vanuit een auto benijd ik mezelf.…

Herinneringen aan hoe je nog zoveel nachten op Sinterklaas moest wachten en met gemak in het kindergebedje met je handen dichtgeknepen Sint er mooi aan zijn baard bij kon slepen, ja hoor, dat ging in één moeite door. En als de dag dan daar was en je voor je plas heel vaak "het huisje" frequenteerde en hij, hoe kon het bestaan, juist op zo'n…

Met tuinafval zie 'k zo'n lief lieveheersbeestje richting kliko gaan.…

'k Zat onder het bladerdak toen er een lawaai losbrak van vechtende mussen. Ik kwam er niet tussen, het ontlokte mij een lach. Wat een mus al niet vermag.…

de winterspreeuwen zijn terug; ik mag ze niet heel graag, toch streelt juist hún gefluit mijn oor ze mogen er wel zijn.…

het is druilerig vandaag en al druppelt de regen gestaag, de vogels kwetteren lustig door; en het is alsof ik het overleg hoor, al kan ik ze natuurljk niet verstaan, maar het zal wel gaan over de ook voor hen zo prangende huis-tuin-en-keukenvraag: en, wat eten we vandaag?…

'k ben gearriveerd in niemandsland onttrokken aan aller oog en duik daar voor even onder voor de Kerst losbarst ga in retraite voor vertrek uit dit vreemde oord heb ik me al heel diep bezonnen…

op de valreep voor de Kerst takken plukken van klimop versierd met ijskristallen…

camelia, ik zag je bevroren in de bloei, ook al is er nu geen enkele groei; je moet eerst nog even in de wacht, en dan kom je in volle kracht tot wonderschone pracht; als de tijd daar zal zijn toon je trots je bloemen, je bloemen zo sierlijk, zo teer en rein…

ik ken een dorp dat zich parallel voegt naar de slingerende dijk die zich kromt naar het belendende water, zo een eenheid te zijn..…

rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang…

hartverwarmend die getuite mondjes ze geven luchtkusjes krokussen, net boven de koude grond…

piepklein groen kooltje met bollende bovenrokjes ..om op te vreten…

pimpelmeesje in roze clematis waant zich onbespied…

kijk genietend hemelhoog zie vastigheid luchtig vluchtig vervliegen lazuren windstreken aquarelleren nieuwe wolken…

in het voorbijgaan aan het venster glimp van vervaagd verleden verbleekte silhouetten vervluchtigd tot schimmen in de verstreken spiegel van glas…

de blik op oneindig blauw oeverloze kabbelbabbel aan het deinende water riet neemt een loopje…

wellustig dansende witte vlekken de zee ligt lonkend aan het strand, lokt met lichtblauwe parels een enkeling trapt erin…

lik en verfje hier er verandert niet veel laat me jou altijd weer vinden daar in het huis tussen de bomen…

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…

landerige wind kiest maar niet voor af of aan blijft in de luwte…

bomen maken zich op om kou te vatten ontdoen zich van hun zomerjas ook in hun blootje hebben ze iets aantrekkelijks…

in het dorp was ze voorbij voor ik het wist, waar was de koets waar de kroon aubades van schooljeugd voor het bordes als steeds, de burgervader hoorde het gezang minzaam aan en altijd scheen de zon ook waren er appeltjes van oranje geloof ik…

Fatsoen moet je doen en ik veegde mijn eigen straatje schoon, maar niet dat van de buurvrouw.…

als je denkt je woorden te kunnen verbeteren en zoals het een dichter betaamt, je terugtrekt "in alle eenzaamheid", dan kan blijken dat men je schrijfsels maar matig kan waarderen, of je zelfs kan verdenken van plagiaat.. dat zou nog eens wat zijn en je troost je maar met de gedachte dat het dan gaat om je reinste plagiaat…

het hemelsblauwe op deze nieuwe maandag het wintergroene vermengen zich met vele andere kleuren in het sneeuwwitte…

ook vandaag wil de sneeuw ons wassen ontdoen van of bedekken welkom sneeuw zolang je ons goed doet…

halsstarrig loopt het blauw aan wil niet vergeten worden met pure overlevingsdrift en behulp van inschikkelijkheid verovert het zich een plaatsje…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

pasgeboren blauwe druifjes bibberend op een kluitje beetje wanhopig…