Alle inzendingen van amstreeg

ha, daar ben je weer ik heb al op je gewacht dag citroenvlinder…

een lichtgroen hartje een bedje van meeldraadjes geel als het kelkje prachtig boterbloempje heb je even bekeken…

eens in je leven hoorde je een kikkerkoor ook nog een keertje het gehamer van een specht je hebt het wel getroffen…

hoe klein en fijn ook ieder jaar vraag jij aandacht vergeet-mij-nietje…

een koolmezenpaar neemt de uitnodiging aan en trekt bij ons in…

zo open en bloot domme schaapjes op de hei onwetend en vrij…

dag citroenvlinder ik had je nog niet verwacht wat een verrassing…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

weg ben je zoals mist voor de zon verdwijnt aan het licht komen schimmen die velen denken te herkennen het maakt niets meer uit weg ben je…

voor alles wat ik tegenkom op een tochtje door de velden zijn er woorden toch val ik stil het pad leidt mij langs fluitenkruid waarvan de geur me volgt weilanden met zuring madelief en boterbloem lome koeien slaperige huisjes mais houdt zich nog wel even in en dat geeft lucht…

grisgrassend schieten sloten door het weiland spetterend goudgeel speenkruid siert de walkant als een volleerd mannequin toont de treurwilg een gewaad in filigrain…

na veel wikken een weinig wegen voor echt verklaard en waar welkom in jullie woning lief pimpelmezenpaar ik ben verkocht...…

verleden als een vlecht door heden es klebt uns an zegt zij kind van toen daar op de vage grens van kwaad en goed en staart beschroomd wenden wij ons af blikken naar Peenemünde voor haar nog uit den boze…

ik schilder in mijn hoofd het erf van mijn ouderhuis een rechthoekig veldje gras met afgemeten rode rozenperk de strook aarde met geurende floxen en dikke dotters om mij daarin nog eens te kunnen verliezen…

en allengs veranderen de schaduwen van september het wonder van licht speelt met de acacia en volgt de omlijning met gouden pen de juiste plaats en tijd werpen dit presentje in mijn schoot…

neem me mee op wegen langs weilanden en sloten onder luchten grijs, wit, blauw, 't is me om het even daar ervaar ik geluk en mag het gras groener dan mijn ogen zijn…

zo nu en dan kwam er op zondag een auto voorgereden verrassing of niet daar stapten ze uit de tantes en de ooms het jongste neefje was ook mee er zal getafeld zijn soep geurt lang na de ooms hadden het dan wel gehad legden zich gemakkelijk neer op het balatum de tantes deden hun plicht neef danste op de wagen wij lagen in…

nog huppen argeloos de lammetjes varen vriendelijk wiite wolken langs dat ongemeten blauw geleid door stroming van wispelturige wind zullen bloemen en bijen weer sjansen en dansen tegenwicht voor al wat drukt…

schaamteloos laat je je blad vallen wacht maar volgend jaar bloos je weer en blikken wij…

daken steunen, klampen zich vast, gaan daarna opgelucht stilliggen naaktheid maakt bomen minder vatbaar, ze schudden hun hoofd de zee brult, legt zich na overgave rustig neer in de omarming van de kust…

als tranen wellen en blijven steken is al wat ik bieden kan een druppel ogentroost…

gespeend van schaamte bloeiend in volle glorie niet wars van vrieskou…

het kind kijkt naar de verpakking van cacao de aanblik van de gulle zuster en de gulle zuster de gulle zuster gulle zuster zuster boeit mateloos…

boeket van kruidige geuren met een mengeling in oranje van rood en geel ogen volgen een knisperblaadje hoe zullen wij maagdelijk bedwarrelde paden met voeten treden…

bomen maken zich op om kou te vatten ontdoen zich van hun zomerjas ook in hun blootje hebben ze iets aantrekkelijks…

groen licht voor een blik op de velden tussen uit de kluiten gewassen mais dwalende ogen ontwaren samengeschoolde warme wollen schapen in de schaduw van een boom oktober mag duren…

landerige wind kiest maar niet voor af of aan blijft in de luwte…

bomenreien in tutu gehuld gunnen ons een doorkijkje in het coulissenlandschap…

mist laat oren hangen naar de morgen weilanden laven zich aan diffuus licht…

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…