Alle inzendingen van amstreeg

zo open en bloot domme schaapjes op de hei onwetend en vrij…

landerige wind kiest maar niet voor af of aan blijft in de luwte…

kijk genietend hemelhoog zie vastigheid luchtig vluchtig vervliegen lazuren windstreken aquarelleren nieuwe wolken…

gespeend van schaamte bloeiend in volle glorie niet wars van vrieskou…

en allengs veranderen de schaduwen van september het wonder van licht speelt met de acacia en volgt de omlijning met gouden pen de juiste plaats en tijd werpen dit presentje in mijn schoot…

geur van gedroogd gras laten we een hooimijt bouwen en bestrooien met lievevrouwebedstro ontwaken in onze gedroomde slaapstee…

nog even en dan zullen ze zich als bruiden weer tooien met voile en ragfijne tule van inwitte sneeuw ze laten zich niet over het hoofd zien…

bomen spelen verstoppertje, een enkele verraadt zich, laat halverwege armen hangen waar bladeren vallen is de zon vrijer, spieden hoeft niet meer het bos neemt op, ademt in en uit, wij snuiven de geuren en kleuren van paddestoelen…

geboetseerd en voortgedreven door de noordenwind zeilde hij mijn raam voorbij te onrustig om te blijven verdween hij in het blauwe gat…

op de valreep voor de Kerst takken plukken van klimop versierd met ijskristallen…

grisgrassend schieten sloten door het weiland spetterend goudgeel speenkruid siert de walkant als een volleerd mannequin toont de treurwilg een gewaad in filigrain…

belofte van ontluikend groen in allerlei schakeringen ik heb trek het wordt tijd voor prikkelende lente-uitjes…

nu de winter komt kan ik me weer verheugen op die strak-blauwe lucht waartegen de geheel kale boomkronen in hun volle pracht aan ons hun schoonheid tonen.…

eens in je leven hoorde je een kikkerkoor ook nog een keertje het gehamer van een specht je hebt het wel getroffen…

onderdoor tussen bomen die als omlijsting van een natuurlijk schilderij diepte suggereren wit landschap ton sur ton schimmen 't zijn schaapjes op het droge…

halsstarrig loopt het blauw aan wil niet vergeten worden met pure overlevingsdrift en behulp van inschikkelijkheid verovert het zich een plaatsje…

pasgeboren blauwe druifjes bibberend op een kluitje beetje wanhopig…

glanzend als zilverwerk rechtlijnig een slootje…

nog huppen argeloos de lammetjes varen vriendelijk wiite wolken langs dat ongemeten blauw geleid door stroming van wispelturige wind zullen bloemen en bijen weer sjansen en dansen tegenwicht voor al wat drukt…

huis weer op adem gekomen frisse wind doet zijn heerlijke werk…

het hemelsblauwe op deze nieuwe maandag het wintergroene vermengen zich met vele andere kleuren in het sneeuwwitte…

de blik op oneindig blauw oeverloze kabbelbabbel aan het deinende water riet neemt een loopje…

als ik met andere ogen ons interieur bekijk en met mijn vingers langs onze spullen strijk, denk ik: er moet iets gebeuren, en 'k heb gelijk geen zin; uiteindelijk is het ook maar exterieur ik doe mijn eigen ogen in.…

neem me mee op wegen langs weilanden en sloten onder luchten grijs, wit, blauw, 't is me om het even daar ervaar ik geluk en mag het gras groener dan mijn ogen zijn…

schaamteloos laat je je blad vallen wacht maar volgend jaar bloos je weer en blikken wij…

wat een plezier om de vogels te voeren ik dacht zelfs een duif te horen koeren slechts een klein stukje van onze stoep is sneeuwvrij voor de gemengde vogelgroep voor alle maten die er duiken en dalen is er plaats genoeg om hun eten af te halen als de vogels er zijn en zo gretig gaan grazen is deze plek zogezegd als een omgekeerde…

piepklein groen kooltje met bollende bovenrokjes ..om op te vreten…

mist laat oren hangen naar de morgen weilanden laven zich aan diffuus licht…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

weilanden, ze twijfelen zich groen en geel laag bij de grondse daken knikken hoofs tussen roodachtig roest op de velden bolle wolkjes toeven boven de kust, wachten met tuiten huilen moeiteloos loopt een pad de dijk op, een vogel staat te wankelen even uitwaaien…