Alle inzendingen van anne

Je bent er al zo'n tijd niet meer En toch verschijn je telkens weer, Als iemand even aan je denkt Of je een moment aandacht schenkt. Niemand zal je ooit vergeten We hielden veel te veel van jou. We zullen altijd weten, Dat jij ons nooit vergeten wou...…

Meisje zonder tranen Meisje zonder lach Meisje zonder woorden zonder stem, zonder gezag Meisje zonder liefde Meisje zonder doel Meisje zonder hoop zonder geloof, zonder gevoel Meisje zonder streven sta niet langs de kant Wees in jouw eigen leven niet meer de figurant…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

Grijze massa klevend aan de wetten van Newton die ik nog kende jij niet, althans ze dreven weg in de lokken over je ogen langs je mond en nestelden zich in het kuiltje van je hals weg vol cellen volgend tot de zwaarte van de aarde.…

afgesloten spijlen om me heen kan niet verder reiken ik zit in een kooi te jong om voor mezelf te beslissen waar ik heen wil en wat ik doe afgesloten de wereld wacht op mij…

Zeven jaar geleden, al zoveel jaren terug, veranderde mijn leven, natuurlijk veel te vlug. Zekerheid werd angst, liefde langzaam haat, geluk ging over in verdriet, de redding kwam te laat. Nu zeven jaren later, gewend aan pijn en haat, afgesloten van mijn familie, hervind ik weer de draad. Toch denk ik vaak aan vroeger, die zorgeloze…

Op je blote voeten rennen, langs de zee, over het strand. Samen leeuwen, tijgers temmen, en dan zwemmen, hand in hand. Onze rijkdom is onmeetbaar, en iedereen die geniet mee, als we varen in de slagroom, en zwemmen in een suikerzee. Iedereen mag met ons meedoen, hoe meer zielen hoe meer vreugd, Iedereen kan hier fijn spelen, in een oneindige…

Je kon alleen gelukkig zijn - zo dacht ze - door te streven naar het beste, daar te gaan waar niemand ging Geluk was immers - zo dacht zij – enkel voor de beste haalbaar. Doelen stellen en dan streven, kon zo moeilijk toch niet zijn En iedereen die was gelukkig, - iedereen behalve zij - Maar streven kon ze als de beste, allang haar doel…

Zoals bloemen in de bladeren bloeien hun bladeren als kronen dragen en dan door voeten vertrappeld worden zo leef ik er zijn lentes en voeten en keer op keer zal ik weer bloeien ...…

Daar was je opeens uit het niets ik viel voor je als een blok uit het niets is er nu iets tussen ons er is iets een gevoel liefde ik hou van je…

Soms Zijn de stiltes In het geschreeuw Pijnlijker Dan de woorden…

Vergeet mijn woorden, mijn tranen en mijn lach. Vergeet wie ik ben en ooit zal worden. Ik verdwijn. Te dichtbij, ben je gekomen, te dichtbij en nu ver weg. Want samen kan ik, mezelf niet zijn. In jouw leven hoor ik niet thuis. Alleen in de stilte kan ik nog wonen, met mezelf onder één dak. Vergeet me en laat me gaan. Ik verdwijn in de…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht je weet dat je gaat verliezen toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden je moet de hoop nu laten gaan Tranen in m'n ogen tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen wanneer jij er niet zal zijn het einde is…

Genoeg van dit leven En genoeg van dit lijf Genoeg van het licht En genoeg van de sterren Alles is te veel En niks kan nu goed gaan Recht is te recht En stilte te stil Het is allemaal Zo erg echt niet Maar net iets meer Dan genoeg zou zijn…

Ik maak ons stuk Voordat jij mij Stuk kan maken Dus zeg maar niet Ik hou van jou Want dan zal ik Je verlaten Nog voordat pijn Mij kan bereiken Ben ik allang Bij je vandaan Dus zeg maar niet Ik mis je zo Want dan Laat je me geen keus Blijf maar veilig Op een afstand Doe vooral niet lief Voor mij Want dan moet ik Voor je vluchten…

Was het dwaas van mij te denken Dat jij mij nooit meer zou verlaten? Heb ik dan te makkelijk gedacht Toen ik met jou heb zitten praten? Ik heb mijn vertrouwen aan jou geschonken Heb ik toen misschien gefaald? Of heb ik de woorden van mijn ziel Naar iets onbereikbaars toe vertaald? Was ik de waarheid voorbij gelopen Toen ik jou in mijn wereld…

Huilen Zonder tranen Pijn Zonder gevoel Schreeuwen Zonder woorden Streven Zonder doel Ik Zonder mezelf Verloor Zonder verliezen…

Als een verloren vlinder In de grote groene natuur Voel ik me alsmaar minder Dankzij jou uit die cocon gekropen Nu kijk ik angstig om me heen Ik zal altijd op je liefde hopen Je hielp me door weer en wind Je was mijn rots in de branding Voor het eerst werd ik echt bemind Ik vraag me af waar je nu bent, Wat je nu doet? Wordt een ander…

Ik hoor het tikken van een klok een auto rijdt voorbij Pianospel, heel zachtjes maar verdwijnt al even snel Ik hoor een tjilpend vogeltje een bloemetje verwelkt Het vogeltje, heel jong is het, valt uit de hoge boom En terwijl alles om ons heen verdwijnt ben jij mijn zekerheid Tot helder weer mijn oog bevrijdt en jij verdwenen bent…

Liggend in het natte gras tuur ik naar de wolken alsof ik echt verwacht dat ik jou daar kan zien zwaaien Denkend aan een dag van vroeger staar ik naar de hemel alsof mijn helderblauwe ogen de tijd terugdraaien kunnen Lachend om herinneringen kijk ik naar vandaag alsof ik werkelijk niet zie dat wolken ook verdwijnen En terwijl ik…

zij heeft mijn wereld dichtgeschreven laat geen witregels tussen de dagen zet geen punten of geen komma's maar lijnt de weken aan mekaar in één ongebroken adem en ik, ik kan slechts wachten op een leeggeschreven pen…

Alles samen gedaan Nooit elkaar gehaat De tijd was te beschrijven als een feest der liefde Jaren zijn voorbij gegaan Onze relatie is niet meer Respect was niet goed genoeg opgemerkt De liefde is nooit verdwenen Komt er ooit een ommekeer?…

Het harde van het leven dromen in een grote glazen bol altijd moet je blijven geven van verdriet je hart zo vol mooie momenten blijven vergeten om voor anderen door te gaan blijf je het goede met het slechte meten terwijl je op hetzelfde punt blijft staan Altijd fietsend langs de heggen kijkend naar de bloem in de zon wat zou ik ze graag…

ik pluk de zwanen uit mijn hoofd leg ze behoedzaam op mijn hand en strijk zachtjes met één vinger hun veren in de juiste plooi vlieg nu maar mijn kleine zwanen zoek je een weg in deze wereld die jullie niet als lelijk eendje heeft gekend…

Geluidloos glijd je de kamer door Geluidloos als de dood Je weet waarvoor je daar bent… Je stapt langzaam verder Je bent één met die schaduw Maar nooit met het licht Je ziet geen hand voor je ogen Toch weet je waar je moet geraken Je kan alles zien Terwijl een kil gevoel in je binnen sluipt Je weet dat de dood zelf achter de muur loert…

Ze schikte rozen bij het raam; zolang ze wist was dit het evenwicht: de bloemen en het doodgeverfd gedicht dat haar, een leven, was voorbijgegaan. Soms scheurden wolken in haar hoofd en doffe stenen troffen haar terrein. Te sterven, maar een levende te zijn; en niet beleven wat er is beloofd. Er kwam een stilte na de storm waarin haar hart…

nooit heb ik je zo ontroerd zien kijken naar die vergeelde foto uit de gouden koekjesdoos van oma Rosa zaliger genomen, lang voor de oorlog in een bonte boerentuin met aan de waterkant oude mannen, bolle vrouwen en God's enig kind je las zijn wonderschone afscheidsgroet zijn allerlaatste woorden gericht aan jou de liefde…

Het verdriet is niet vergeten Het doet nog altijd pijn Maar alleen door vrienden Kan dat ooit verdwenen zijn Vrienden maken me sterker Sterker dan voorheen Hoe kon ik ooit zo dom zijn Dit kan ik nooit alleen..…

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

het was najaar toen hij stierf en haar achterliet ze treurde de tijd voorbij zorgzaam getroost door wie haar liefhad ze ruimden zijn verdorde blad de kleuren verpulverend tot herinnering en ze wachtten op de warmte van de eerste zonnestralen en haar lach maar ze miste het voorjaar en zijn eens zo statige stam waar ze altijd tegen…