als ik mijn plek
op de wereld bekijk
voel ik me dobberen
in een zeilbootje
afhankelijk van wind
zon en rustig vaarwater terwijl
de wereldzeeën volop door
vrachtschepen worden bevaren
die bijna overal maar
doordenderen om aan
de onverzadigbare
elitehonger van
de meedogenloze
mens te voldoen…
als je het één keer volwassen ziet
vergeet je het waarschijnlijk niet
en evenmin de gunstige eigenschappen
om je gezondheid op te lappen
En het is ook ongelooflijk
dat mijn vrouw een plantje, nog onooglijk,
herkent alsof dit al volwassen is
terwijl ik me suf peins en gis
waarom kan het geen duizendschoon zijn
of iets anders, want het is nog…
Bij ons in de tuin, veel bloemen
En drie merels, weldoorvoed
En ook nog bijen, die zoemen
En koolmezen, net uitgebroed
En mijn aardbeien, die worden aangevreten
En slakken, die ook profiteren
En wie heeft wat op zijn geweten?
Hoe weet ik dit evenwicht waarderen?…
109
Bezig met laden