Alle inzendingen van berlinda

Thuis zijn is de beste plek om te zijn, want thuis zijn, is thuis zijn bij mezelf maar dan moet ik ook nog echt thuis zijn en niet met mijn gedachten elders zijn, op plaatsen waar ik misschien liever wel of niet wil verblijven of op plekken waar ik nooit of ooit geweest ben thuis zijn vergt al mijn aandacht om hier en nu werkelijk aanwezig te…

Als haar vader haar nadert om haar daar zogezegd te plagen laat ze hem maar stil begaan tot hij op de rand staat van haar veilige kring, ze blaast hij wankelt op z'n benen draait om zijn smalle as, en valt hij rolt naar binnen, raakt haar benen aan een moment is heel het huis en heel de aarde vol van haar boze adem vol adrenaline stampend…

mijn hemel de rozen verwelken de treurwilg staat op nul ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven alleen om een kwestie van bukken verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…

jij die nooit aankwam. Je zou nooit arriveren in mijn armen, geliefden die verloren waren van de start. ik weet zelfs niet welk lied je plezier doet ik heb het op gegeven te proberen , al die immense gedachten hoe ver hoe diep het landschap was steden torens bruggen en het prachtige land dat we eens waren , een open raam in een landhuis…

hoever gaat het gedogen worden ogen gesloten waar mensen creperen van ondragelijke lasten hoe ver gaat gedogen bij zinloze gesprekken van het niet willen zien waar beelden kermen hoe ver gaat gedogen als maskers weg vallen de kern zich openbaart boze stemmen fluisteren het was geen gedogen maar stille gemakzucht van kromme gedachten die de…

Liefdesstroom esthetisch elegant komt hij binnen, verbaasd een opgewonden geheim het mystieke kan het niet goed zeggen moeilijk uit te leggen zoals na een droom een illusie, vast gebrand in een foetus houding wilde ik hem vasthouden nooit meer laten gaan fundamenteel liet ik mijn meeslepen, in een nacht vol zelfvertrouwen dat de tijd even…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg op zoek naar het wonder, spectraallijnen verblinden mijn ogen zie ik het bos, zie ik mezelf ik ben de boom, het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem, met…

Gered Net kwam jij, mij op het juiste spoor tegen, toen ik mezelf verloor uit mijn geestelijke bazaar, je reikte mij je hand, als mens verwant mijn hart sloot haar wonden, en nu nauw aan u verbonden om als twee mensen het liefdes universum te doorgronden.…

De tijd Tijdens een diner werd me de tijd voorgeschoteld. De wijzers ontbraken, en van evolutie was er geen sprake, als nagerecht een glazen bol, met mijn leven in de hoofdrol, even koude rillingen, transparant en genuanceerd, ontwaakte ik bij het dessert beleerd. verleden en heden werden samen gesmeden. Wat is geweest wordt opgeslagen als snipperdagen…

Eerste blik Een keertje, jouw op mijn gerichte oogopslag, maakte voor mij een onvergetelijke dag, een keertje het horen van jouw stemgeluid, het sluit van alle andere hun praatjes uit, een keer het opsnuiven van jouw geur, bleef mijn bij als een heerlijke odeur je eerste kus, streling fluisterende liefde op weg naar de volmaaktheid…

gevolgd door een chat een nieuw avontuur gevolgd door gesprekken, elkaar leren kennen slechtst in een seconde de kracht dat was hij, in een beweging recht naar mijn huis toe in zijn armen langzaam gelegen vertrouwd veilig, thuis voelde ik zijn kracht maar langzaam kwam de leegte krachtig en doorgaand een foutje niet bedoeld, een…

Bewust kwamen ze mij tegen naar een zo gezegd nieuw leven mijn zielsverwanten dacht ik bewust op weg naar mijn heden ik schudde hen genadeloos de hand ze hadden mij in het verleden gekregen…

op zoek naar jou gezicht, volkomend overweldigend ogen te kort om je ten volle te zien je charme achter de sluiers, bedwelmend door jou zoet geurende adem, als de ochtendwind die over mijn stille tuin neerdaalt mijn ziel jubelt van extase, zintuigen slaan op hol in de schaduw van de hartstocht smacht de liefde, het laat me mezelf verliezen…

ik vind niet wat ik zoek zelfs niet in het digitale boek gevangen in het willen onzeker een schaduw in het vrouwelijk wezen hoge bergen diepe dalen een ijsberg onzichtbaar onder het diepe water op zoek naar het stille wonder de liefde…

Een dans, op het ritme van een passie een canvasdoek een labyrint van kleuren betoverd door wondere geuren een handpalm leid je naar een tedere sfeer van amber met jaloerse penseeltjes, een schittering van verfgeuren in een palet door heen je atelier wachtend op een expositie , schildersverdriet dacht het niet…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg, op zoek naar het wonder zie ik het bos zie ik mezelf, ik ben de boom het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem met wat de kosmos mij geeft aureool van…

Droom je was als een droom die ik zocht en vond zo zacht, zo teder je veroverde mijn hart, maar je wilde vrij zijn, ik weet het zo goed daarom neem ik stil afscheid, heel even liep ons leven parallel heel even maar het was er wel, de wereld stond stil toen je mij even in je armen hield Ik kijk naar de jaren die we samen hadden op onze reis,…

Ik rook de dood, een mysterieuze bloemengeur geen genade, je lot bezegeld de poortwachter staat er al geen retour terug wreed meedogenloos, een orkest speelde in het ritme van de duistere nacht, bejubeld door koud publiek geen wetten, geen genade het roept iedereen elk op zijn tijd, naar het onaardse land de duisternis van de nacht…

ik volgde stapsgewijs het gangpad naar de tuin, een parel een juweel er was een mistige neerdalende rust hoe zacht bevallig de vormen van de buxussen als een rug van een zonnegodin de vlinderstruik ontwaakte na een zoete nacht van kamperfoeliedromen hagen en heesters zingen een mooie melodie, ik wandel er door het hemelse water in de vijver…

Kleurloos wit ik kan het niet laten, ik wil het haten zei jij, een verslaving, vechten ontwijken wil ik, dacht ik, zei jij het houdt mij met een stille blik in zijn macht het overtreft mijn geestkracht ongeacht de pijn woekerend als een slanke witte slang, verleidt het jou, teringzooi zo wit als verse sneeuw, jij wankelt een reis in het…

het vroege morgenlicht de ochtend breekt aan wachtend op de zon de tijd spreidt zijn mantel uit met blauwe heldere kleuren het gras zacht en vochtig fauna en flora komen tot leven en verfraaien het mooie bos stadsparkjes geven hun kleur en geur af aan de waterkant de waterlelie wit als de maan een hart geel als de ochtendzon de…

de nieuwe maan die in een lijn komt te staan langs de horizon, het water woelde de zee om en raakte het harde zand storm van golven hoog schuimende witte koppen kijken de branding aan, de nieuwe maan de eclips heeft het gedaan…

Gedachten ik neem mijn pen inkt vulde mijn vel papier gedachten leg ik vast de mooie wereld met zijn pracht en praal de zuivere natuur , schoonheid van de zee zon en wolken raken elkaar aan wonderbare wereld de wind de regen stormen van de natuur vast gelegd in een gedicht zo als een foto die herinneringen opslaat zijn het nu woorden…

weet je kunst is iets heel langzaams iets wat aan je werkt, je geest prikkelt kunst is een hele mooie manier om je gevoelens geest en ziel te uiten, regelmatig mag ik het beleven gevoelens gaan met mij op de loop, ik droom weg in een hartverwarmende gedachte met volle moed op weg naar een nieuw begin een harmonie van het natuurlijke leven…

Het dorpje Lissewege Huisjes zij aan zij monumenten torenhoge symboliek een dorpje nog nederig en mooi onaangeraakte schoonheid een kapelletje zo klein op de markt een carrousel van muziek met spelende kinderen schaduwgevels schuiven langs de lege kasseien straatjes zo mooi als een ansichtkaart bruggetjes versierd met madeliefjes vergeet-mij-nietjes…

't Zand de bank op 't zand leeg was die opgezet kil toch warm wachtend daar de verschijning tussen de druppels van de fontein dauw verblinde, verbaasd kijken op het netvlies een focus om nooit te vergeten de middagzon versterkte het zien en voelen, ik zocht warmte van de bloemen die open gingen, vlinders van gelukzalig gevoel noch…

Het mooiste, hij, het mooiste zit bij me ik wil hem in men ogen vasthouden de traan laten verdampen de dauw optrekken in een straal omhoog door rood oranje licht in de avondschemer kwam de illusie trillend zes keer klare taal de dauw zwaar op het netvlies, en ik verscheur gedwee verdwaasd op zij zo onschuldig wezentje in niemandsland…

even zwegen ze de velden moegestreden uitgeblust waarom, een vraagstuk niet te begrijpen rood dood stil, kwam als de nacht sterren aan de hemel ondraaglijke kreten, toch hoop op de handpalm die reikt naar het morgen het einde getroffen door waanzinnig schizofrenie wachtend op de wijsheid van de stilte, stil als het was die nacht…