Alle inzendingen van bert weggemans

Lichamelijk ter wereld komen Duurt een uurtje of acht, Soms meer, soms minder, Maar als je er dan bent Leer je puur spontaan Te ademen, te drinken En te leven van het moederhart Dat je dagelijks omringt - Voordat ook je mentale geboorte Afgerond is ben je al gauw Een jaar of twee en half verder Je weet nog niet wie je bent Maar…

Als dit takje hier vlak voor mij Dat op het toppunt van schoonheid Zich in tweeën splijt, Ongewis nog over de toekomst Die hier voor hem ligt Zo voel ik dat mijn geest Voor een onmogelijke keuze staat: Doorgaan zoals ze gewend was Recht door zee, zonder pieken en dalen, Of toch de tweestrijd met zichzelf Aangaan met het risico als…

Doodsbang voor je eerste prikje, Vier of vijf was je toen, Woord dat meteen beladen was Iets om nooit meer naar uit te zien, Door de brandnetel in de tuin Werd je geprikt, maar 't was volgens Je mam niet meer dan een onschuldig prikje - Inmiddels ben je tot volwassenheid gegroeid En als je iets heel moois Voor een prikje kopen…

Achter de chaos die dit leven overheerst, Waarin geen lijn of vorm meer te ontdekken valt, Waarin gedaanten vormloos in elkaar overgaan, Bevinden zich de woorden van een heldere geest Die nauwgezet aanvoelt dat alles dat is geweest Alleen maar kan worden weergegeven in dit gedicht Waarin woorden alleen nog beelden zijn op schrift Voor…

Gelukkig voel ik mij vandaag Nu ik zwerver onder zwervers ben Mijn vrienden zonder dak, zonder thuis, En ik die een vreemde in mijn gedachten ben: Dolend heb ik mijzelf in mijn spinsels verloren Wetend dat ik net als zij door Hem ben uitverkoren, Klamp me vast aan die arm over mijn schouder Van hem die letterlijk niets meer heeft, Behalve…

Zie in het dossier Mijn blauwdruk staan Opgesteld en goedgekeurd Door gewichtige personen Hoor van hen wie ik ben En heb het gevoel dat wie Zij tekenen niet de persoon is Die doorgaans door mijzelf Ik genoemd wordt Als ik naar huis rijd En overweeg wat ze over mij Hebben gezegd, concludeer ik Dat ze toch meer over mij Hebben…

Aan mijn vrienden in de Open Hof Jezus kun je niet volgen Door stil te blijven staan Je geloof in Hem kun je niet Alleen met de mond belijden Mijn ijkpunt is Hij, Die ik vond in de huiskamer Van ontheemden en verdwaalden, Medemensen zonder huis, zonder dak, Zwervers in de volksmond genoemd - Hen mocht ik dienen, met koffie,…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Niets verkeerds gedaan En toch altijd als Zondebok neergezet Door anderen die jou Niet zien zitten - Dag in dag uit Gekrenkt, vernederd, Bespot en beschimpt Eerst alleen met woorden, Daarna wordt ook je lichaam Door hen niet meer ontzien - Pijn lijd je, littekens In je huid en in je ziel Tot je dit niet meer wil En zelf een…

Terwijl mijn gemoed Zich zichtbaar verzwaart Tot in de diepste Krochten van mijn ziel Word ik opgetild door jou, Klein pluisje, dat Tegen de zwaartekracht in Zichzelf verhoogt, en zich Moeiteloos een weg Naar de hemel baant…

Vertragend tijdsverloop, Wijzer die maar niet Vooruit te branden is, Tijd die kruipt, die stilstaat Voor mijn gevoel, Gedachten die vertraagd worden En uiteindelijk als een Televisiebeeld worden stilgezet; Door-en-door verkort Toekomstperspectief Dat niet verder reikt Dan het avondeten hooguit Leven van uur tot uur Dat een eeuwigheid…

Mijmerend over de zoete herinnering Van mijn weken als gastdocent in Hannover - In tijden van weleer - Lopen we samen over de boulevard in het Maschseepark, Genietend van het groen dat ons aan alle kanten omringt. Zoekend naar een tramhalte terug naar huis Kijk ik toevallig schuin naar boven naar het straatnaambord- Waar vroeger Arthur-Menge-Ufer…

Geen distel meer Te zien, door Ongeschoolde gemeentemannen Vakkundig uitgeroeid Tussen ontelbaar vele Wilde rozen die op Barsten staan - Maar tussen al dat Moois troont zo maar Een elegant geurende Jongedame in onkreukbaar Wit getooid - Hier is de natuur Onverwacht het allermooist Voltooid…

Dit is geen droom; Ik loop onder de Oude kastanjes van Mijn jeugd, die mij Als kleuter zagen Dartelen langs hun Zwierige witte kelken, Het kind dat zijn Ogen uitkeek bij Het zien van zoveel moois, Zij die oud werden in mijn Volwassenheid zien me Mij na vijftig jaar terug Als stramme oude man Die ondanks het moeilijk Voortbewegen…

Ik hou van de donkere Uren in mijn diepste wezen Waarin mijn zintuigen Zich hebben verdiept; In hen heb ik, als in Oude brieven, mijn dagelijks Leven teruggelezen dat Nu nog ongebruikt voor me ligt; Door hen kom ik dan te weten Dat ik nog ruimte heb voor Een tweede leven, dat breed En tijdloos voor me ligt…

't Is o.k. zeg ik Tegen jou als ik Er morgen niet Meer ben - Vanuit je professionele Invalshoek zeg je tegen Mij dat ik wel in Het rationele moet Blijven, ik deze Wanhoopsgedachte wel Rationeel moet blijven Benaderen - op het Moment dat jij dit Tegen mij zegt Gaan je woorden Langs mij heen - Begrijp ik niet Wat je…

Fiets door het dorp Zoals zo vaak, zo veel, Voel de zomerzon Zijn warmte vooruitwerpen Over dit vroege voorjaar, De vogels zingen mij Hun nieuwe dag tegemoet En aan het eind van Dit groene weiland Dat hier voor me ligt Zie ik een hartroerend Schoonheidstafereel Van de merrie met haar Jongste veulentje Die samen zo gelukkig…

Lauwe lentelucht Die geurt naar liefde En levenslust, Die in 't voorbijgaan Mij op de wangen kust - Vogels in mijn tuin Zingen hun hoogste lied, Hommel die voorbijkomt En zoemend langs mijn Bloemen gaat, en in Bijentaal vertelt waar Het om gaat - 't Wordt zomer, Vroeg dan wel laat!…

Wanorde, zo noemt Borgdorff mijn poëzie, Maar dan wel gedeeld Door twee, regels die Willens en wetens Door midden zijn gehakt Door de mens die Ik genoemd wordt, Oogluikend toegestaan door Hen die ook in mij wonen - Gebroken regels getuigen Van een gebroken ziel, Brokstukken poëzie Van hem die aan zijn eigen Ik ten slachtoffer…

In de avond van Mijn vroegste jeugd Zit ik veilig bij Jou voor op je fiets Jij die mijn vader En mijn veiligheid bent 'k Heb vanaf mijn Zitplaats die in alles Geborgenheid ademt Zicht op die antieke Koplamp van jou Waarin het Philips-logo Is uitgespaard, Het licht komt er Weldadig warm door heen En ik voel mij getroost…

Gestruikeld ben ik Al zo vaak over mijn Uiteenlopende gevoel Van ik - wie is wie In dit ene mensenkind Vraag ik aan hen Die in mij wonen - Pasen geeft me de keus: Wil ik Martha of Toch liever Maria zijn? Wil ik met mensenogen Oordelen over de taken Die alleen door mij En niet door de ander Worden verricht, Of is het voldoende…

Het zwarte huis dat Zich kennen laat door Ramen van angst En muren van schuld Waarin ik stijf bevroren Gevangen zit - geen Spoor van leven meer te zien, Op het magere omhulsel na Van de persoon die Ik genoemd wordt - Vanmorgen is alles anders, In de vroege ochtend van Paaszondag is er die vrouw Die nietsvermoedend op De…

Een zwijnenstal de Werkkamer waarin Ik mijn leven op Orde krijgen zou - Prullenbakken al in Geen weken meer geleegd, Emmers en voormalige Plantenbakken puilen uit, Net als het gemoed waarin Ik mijzelf nog levend houd - Aangekoekte koffiemok, Op zijn vroegst weken geleden Door mij geleegd, met resten Van Mars-repen die ik in…

Dodelijke gedachten Zijn het die me Beheersen in de Uren die ik slaap, Ben mezelf niet bewust Van het leven om me heen En weet al helemaal niet Meer of ik nog leef Of reeds de grens naar het Eeuwig durend donker Gepasseerd ben - 'k Leef in een woning Die niet meer is dan Een kaartenhuisje Overeind gehouden door De broze…

Waarom zou ik gaan Reizen, verder dan De horizon, alleen maar Om de schuld, waarmee ik Mezelf heb opgeladen, Te zien verdwijnen in Een mateloos gordijn Van schoon geduld? Schuld kan ik beter Inlossen in het hier, En in het nu, Van mijn hart geen Moordkuil meer maken, Maar met een schuldenvrij Besef op reis gaan, Want onthoud…

Hoe kan ik nou geloven In dingen die alleen Maar heel zijn, Potdicht, geen scherfje Eraf, geen barstje te zien - Misschien dat de Antiquair er dan Wel veel voor geeft, Persoonlijk zie ik In zo'n oud attribuut Toch liever een barstje, Of anders een kleine scheur Waar moet anders in deze Pikzwarte nacht het licht Door naar…

Verteerd door verdriet, Door tranen die maar niet Wilden komen - De emotie-gang was tot Stilstand gekomen, Van mijn geestelijk huis Niet meer over dan een Kaal geraamte dat klaar Was om te sterven, Kon zelf het einde van De tunnel niet meer zien, Geen lichtstraal nog Die binnenkwam - Daarom heb ik mezelf Groot gevoeg gevonden…

Jij hebt je waarheid Zoals ik de mijne heb We praten over exact hetzelfde En toch liggen onze waarheden Mijlen ver uit elkaar - De kunst is nu hoe we De kloof tussen onze Waarnemingen kunnen dichten, De scherpe randen kunnen verzachten - Alleen dan kunnen wij elkaars Standpunt in vrede aanvaarden, Veel beter nog dan we dachten…

Mens geplet onder Een veelheid van Informatie Die binnenkomt in Een nooit eerder Vertoond tempo - Het toneel zet De tijd twee uur stil En laat de mens, Misschien wel de laatste Mens die er de tijd Voor neemt, kijken naar De absurde weeffouten Die er bij zijn snel levende Medemens zijn ingeslopen…

Je bent geen vijfje, Geen leren bal waarmee We ons hart op kunnen halen, Kunnen spelen in de zomerzon - Van leer ben je niet, Zwart als het nachtelijk Duister ben je, te groot om te Omvatten, zo rol je ons speelveld op, Het speelveld dat ons leven heet - Zwart ben je, onuitsprekelijk zwart En zo op het oog met geen poeier, Met…