Alle inzendingen van bert weggemans

Voor Albert Het regent eikels En liefde vandaag, De herfst die Zich van zijn Zachtste kant Kennen laat, Hondengeblaf dat In de oneindigheid Verwaait onhoorbaar Zacht in de wind En jij die ons Ouderlijk huis verlaat Voor altijd in Geborgenheid ons kind…

Hartstochtelijk geprobeerd Me voor honderdtwintig Procent in dit Leven in te zetten Langer door te Gaan dan wie ook Als eerste aanwezig, De laatste om te gaan Door het onzichtbare Net van wie dan ook Ingeperkt en tegengehouden - Nooit een kwartje, Hooguit een cent De opbrengst nooit meer Dan achtenzeventig procent…

U die er bent Van de late Avond, als ik Slapen ga, en mij Het volle zicht Gunt op die Grote ronde maan In het oosten, En mij weer Verwelkomt in Het westen als Ik 's morgens Wakker word - U die er bent Ook als ik De aarde heb Losgelaten…

Terwijl de markt Langzaam wat Aantrekt, Er geleidelijk Aan weer keukens En huizen verkocht Worden, Nederland Na vijf crisisjaren Uit het dal Klimt en net Als ik de kop Boven het maaiveld Uitsteek, zie ik Dat mijn jongste zoon In die gewenste Ontwikkeling voorop liep En vanuit mijn Langzaam opgaande lijn Uit mijn…

Voor Jeannet Zo hebben we Het toch geleerd, Nietwaar? Alles netjes Schoon in huis, De kastjes, de Deurtjes niet te Vergeten - En toch hou ik Van die ene vlek Op het deurtje links Van de keukenkast - Een afdruk van de vingers Van jouw rechterhand Vervult mij van mijn Liefde voor jou, Het bewijs dat ik zielsveel Van…

Woorden die langs De ruggengraat Van wie ik ben Tot mij komen, En zo dicht bij mij Komen, dichter en Dichter bij de Persoon die Ik ten diepste Ben, de dichter Die dichter bij Mijzelf staat, Helderder dan Ik het zelf Ooit zeggen kan…

Zo treed ik Je tegemoet Die mij zo graag Met woorden kwelt, Hopend mij voorgoed Te kunnen raken Daar waar ik het Meest kwetsbaar ben, En ik die slechts Bewapend met met Woorden van liefde En verdraagzaamheid, Jou verdragen kan, Die jou het leven Gunt zoals jij mij Het mijne vooral Misgunt en mij hooguit Gedogen wil…

Droom intensief En langdurig, Word al slapend Ongedurig over De kwellende vraag Wie ik dan Wel zou zijn - Probeer op het Nippertje mijn Eigen ik te Achterhalen Hoewel dat moeilijk Wordt, telkens Als ik mezelf lijk Aan te raken zit ik Er doorheen, ben ik door Mijzelf heen naar beneden Gevallen…

Je vak is het Om je medemens Te helpen in Het reine te Komen met zijn ziel, Vooral hij die Al zo vaak viel Over de doornen Op zijn levenspad - Als ik dat andermans Muizenissen noem Reageer je verontwaardigd, Bijna kwaad - want jij Vindt dat dit is waar het Leven ten diepste over gaat…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

In het donker Gerijpt tot Hout van grote Klasse, heldere Overgangen naar Smal, schoon spinthout, Op de houtstek Blijkt pas hoe Kolossaal de kwaliteit Van het leven is dat In het donker Groot werd, Het donker dat Naast dood ook Leven schiep…

Die in onmacht gevangen, Alle kracht geblust In ongebluste kalk Zich met het leven Meten wil maar niet Verder komt dan Maximale inzet van Tandeloze energie, Houdt zich vast Aan de zekerheid Dat Jij het bent Die bepaalt wie De laatste horizon Bereiken kan…

Meer dan zeventig Jaar heb ik gewoond In jou, naadloos Met elkaar verbonden, Maar nu de elementen Hebben toegeslagen En de natuur jou Op de bebouwde Wereld heeft herwonnen, Lijkt het alsof jij Mij nooit gekend Hebt, groene wildernis Die mij niet meer kent Zoals ik jou altijd gekend heb…

Zo ga jij langs Je nieuw gekregen Dag, met de dood In de hand van Je soortgenoten Die zojuist het Leven verloren, ben jij Vandaag opnieuw geboren, In een prachtig kleed gehuld Van rood met witte stippen Toon jij je aan 's Heren wegen Als toonbeeld van schoonheid Met eindeloos geduld…

Vreemd is dat toch, Mensen die menen Te weten dat zware Depressie hetzelfde Is als niet lekker In je vel zitten - Geen benul hebben Ze van de vraag Die ik mij stel Leven of niet leven? - Dat is heel iets anders Dan dat jij me vraagt: Hoe zit je in je vel?…

Kamer die volledig Over de kop is Geweest, vloer, Wanden en plafond Van boven tot onder Gekuist en gereinigd, Alles schoon en fris En dan jij, lief klein Diertje, symbool van Vrede en verdraagzaamheid Die op je dooie akkertje Een wandelingetje maakt over Het snoer van de schemerlamp En glimlachend ziet Dat het goed is…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

Geliefd was hij Bij zijn parochianen Gewaardeerd ook buiten De gemeenschap van de kerk Stond voor ieder klaar, Was er als hij er moest zijn En niet alleen bij het Avondmaal en de wijn - Tot hij eigenhandig Besloot de gebedsformule In te korten, met een Woord of vier, Waar hij niet op gereked Had was dat zijn collega hier -…

Goudgeel gerstenat Van rijke kraag Voorzien, hemels Goud op aarde, Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet…

Bang voor gist'ren, Bang voor vandaag Bang voor zo meteen, Bang zoals geeneen Bang voor morgen, Bang dat ik het niet meer kan, Bang voor de angst Die het leven platlegt Van een echte man…

Veel raadsels En geheimenissen Kom ik tegen In mijn leven Weet niet meteen Het hoe en Het waarom Toch weet ik Dat ik alles Wat te duiden valt Niet nauwkeuriger Kan omschrijven Dan met de hulp Van mijn poëzie - Beter, en nauwkeuriger Kan ik het niet zeggen…

Het leven heb Je achter je Gelaten, de Zomer is voorbij, Waarin jij al Je energie hebt Gestoken, en je Schoonheid toonde In kleuren en Tinten van het Mooiste pastel - En nu je hier Op je herfst Ligt te wachten, Waarin alles wat Er was nog verder Teloor zal gaan, Zie ik tot mijn Verwondering Zo maar een uitloper…

Afgebroken tot In 't diepste Fundament werd ik In in de kelder Van het UCP-gebouw Weer opgebouwd Daar, in de onderste Verdieping van psychiatrie Werd ik weer op mijn Beide benen gezet bij Arbeidstherapie - Mozaïek, icoon Ik maakte het bij Jullie doodgewoon En was er blij mee Dat mijn leven bij Jullie en ook door jullie…

Loop net door De tuin en zie Het vallend blad, Het gelende gras En naalden die Vroegtijdig de larikstak Verlaten En dan zie ik onverwacht Twee mini-paddestoeltjes Rood met witte stippen Die groeien op het Vers gevallen Afval van de bomen In het vermoeide gras, Die door alle somberte Heen kleur bekennen Voor nieuw leven…

Zorgvuldig opgeruimd, Schoongemaakt, met Secure blik de ondergrond Aangebracht, strak wit, Egale laag die glimt Van trots, net als Ik die net deze Foutloos mooie Laag heb aangebracht, Zeer voldaan draai ik Me om, met een goed Gevoel om wat zojuist Is goed gegaan - Nog een keer draai Ik me om, om van Afstand goedkeurend…

In een vlaag van Verstandsverbijstering Doodde hij op een Kwade dag zijn Ex, zijn zoon, En schoonmama - In wanhoop vluchtend Op weg naar het Eemskanaal waarin hij Zijn eigen leven nemen zou En toen dit laatste Niet lukte - vanwege de kou - Werd hem maanden later Levenslang opgelegd En liet hij de horizon Van zijn leven…

Was te zwaar Beladen, vracht Die tot ver over Mijn grenzen ging, Spieren stram van Het starre denken, Ging door mijn ankers Heen en kwam op het Aangezicht van de Aarde te liggen Die me met magneten Leek vast te houden - Tot Jij met ontferming Werd bewogen en me Precies zoals ik ten Diepste had gewild - Tegen de zwaartekracht…

Lang geslapen maar Geenszins uitgerust Heb ik me ontdaan Van de week die Achter me ligt En van de ballast Die zij meebracht, De moeiten en zorgen, En zodoende voel ik me Werkelijk bevrijd op deze Zonnige zondagmorgen…

Andere tijden met Akkerland en weidekoeien, Kippen die alle tijd Van de wereld hadden, Die meer scharrelden Met elkaar dan met Een voortijdige dood - Eenvoud en geborgenheid Het vertrekpunt, Ontwikkeling die eindeloos Doorging en nooit stil mocht Staan - tot de tijd mij inhaalde, En het moment aanbrak Om mijn ontwikkeling…

Versje 10 Vermeldt mijn Schoolrapport Aan het eind Van klas twee - Naast alle zessen en zevens Was ik er wel blij mee, Een tien kreeg Ik omdat ik Mijn versje altijd Zo mooi op kon zeggen - Of ik ook begrepen Had wat Guido Gezelle schreef Daar hoefde ik gelukkig Geen bewijs van te overleggen…