Alle inzendingen van bert weggemans

Als een forum van Professionele hulpverleners Zich vanavond buigt over de stand Van zaken in de Nederlandse Psychiatrie weet jij het Uitgangspunt, het DSM-handboek Als leidraad of dwangbuis, met Een kort zinnetje te nuanceren, Dat wij als mens dichter bij De apen staan dan bij wat het Ideaalbeeld van een mens zou Moeten zijn, en…

Als jij zegt dat individu En context uitgangspunt Voor psychiatrisch onderzoek Moeten zijn worden jouw Woorden genuanceerd als hij Zegt dat het ziektebeeld Voor een groot deel wordt bepaald Door alle moeilijkheden die mensen Eigen zijn en beweert dat alleen Zij die ten diepste aan het leven Lijden aanspraak mogen maken op Vergoeding…

Terwijl ik probeer Orde in de dagelijkse Chaos te scheppen, en Mijn gedachten tot rust Te manen staat daar Opeens een man van De gevestigde orde, Het openbaar gezag, En spreekt mij de Woorden toe die ik Versta als 'Wie mag u Wel zijn' - en terwijl Ik overduidelijk bezig Ben in het algemeen Maatschappelijk belang Voel…

Hersens die langzaam Het vocht verliezen Waarop ze leven Cellen die verdorren Waar ik bij sta Denken dat opdroogt Als een modderpoel In de hete zomer Wat over blijft zijn Gedachten op hun Allerdorst - en in Mij groeit het verlangen Naar gerechtigheid, het Recht waar ik naar dorst…

Vandaag word ik Maar moeizaam wakker En kom niet verder Dan matig bewustzijn Op een ondergrond Die stevig en rustig is Wacht ik op het moment Dat mijn luikjes opengaan Waarin zorgzaam zijn Opgeborgen de woorden Van rust en vree, Van geluk en verdriet, En van overpeinzing Van hoe ik in mijn Donkerste duister Bijna het leven…

PASTORIETUIN Kastanjes in volle Bloei die het leven Vieren in het Vriendelijke ochtendlicht Geur van nu te ruiken In de voetafdruk van toen Van mij als vijfjarig kind Dat aan het begin Van zijn mensenleven Dezelfde bomen meemaakte Met takken die als Slingerplanten dienden om De pastoriegracht over Te steken - en die samen…

Slaap die ik Uit mijn ogen Wrijf, droom die Onuitwisbaar is - Beeld dat helder Op mijn netvlies staat Bestand dat ik Verwijd'ren wil Maar niet met Zich spotten laat Angstbeeld voor Alle dagen Dat ik leef…

Loom luierend in de Late voorjaarszon Beschut genietend Onder het dak van Spinnend lover Merk jij mij op En terwijl verderop Het geroezemoes klinkt Van stamgasten die bij de Minnaar het leven vieren Geef jij mij snorrend Wat kopjes, en leg ik Vol vertrouwen mijn Hand op jouw kop…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks bestaan, Ziet terwijl hij voortgaat Alleen nog maar de Rafelranden waarlangs Hij moet gaan…

Hoe diep de afgrond Is waar langs ik Gelopen, soms geslopen Ben, kan ik van hieruit Niet zien, geen meting Mogelijk om deze diepte Te peilen en van de juiste Mijlen te voorzien, Afgrond met op de diepste Bodem een sediment van Onverwerkte emoties die Mij met alle geweld Naar beneden trekken, en zonder Mededogen naar zich toe…

In hout geschreven Legden wij indertijd Onze liefde vast - Jouw naam in de mijne Verbonden door een Hart voor eeuwig In deze boom gekrast - Nu jij me hebt laten Gaan is dat nog het Enige dat ervan over is: Ons nog net leesbare geluk Beschreven in een berkenbast…

Stilstaan in het nu, Herbeleving van het Moment, dat is waar Mijn geest naar verlangt Noem het rust voor Het overwegen van een Gebeurtenis die anders Ongemerkt vervliegen zal In de oneindigheid van De tijd - in het nu Wil ik leven, altijd in Het nu, ook als ik zeker Weet dat die rust me Niet gegund wordt, want Zoals alle…

Schoorvoetend sla ik Deze bladzij van Mijn leven om Nog niet wetend Of ik de volgende Eigenlijk wel lezen wil - Angst doemt op aan De rand van het Blad dat hier en daar Met ezelsoren verrijkt is Verder moet ik, altijd maar Verder, terwijl de grens Al lang bereikt is…

Hoe kan het toch Dat mijn lichaam Vanaf het moment Dat ik geboren werd Elke dag veroudert En elke seconde die Ik ouder word zijn oude Zelf verliest - terwijl Mijn hoofd met de dag Voller wordt en overloopt Van onverwerkt verdriet…

Zo zorgvuldig met Bloedend vaderhart Verstopt op een Onderaardse plek Die met infra-rood Niet te vinden was Handen bedekt met het Bloed van intens verdriet Levend in de gedachte Hier vinden zij ze niet Brengt de overvloedige regen Van het moment een waterstroom Op gang die het laat gebeuren, Die als enige de kracht heeft wat…

Gehongerd heb ik, Gedorst naar de Gerechtigheid die Jezus alleen mij Geven kan - Hem kom Ik vanmorgen tegen Langs de boorden Van deze kabbelende beek Waar het water zachtjes Opspat van vreugde En Hij mij met Zijn water Het eeuwig leven geeft Geschreven op het Pinksterfeest 2013.…

Waar het volk zich Vermaakt met louter Lege spelletjes op De kermis van deze Tweede Pinksterdag Zie ik heldere vonkjes Oplichten in het duister Van dit jaar - vonkjes Die mijn donk're hart Verlichten en een einde Maken aan mijn levenssmart…

Hoe lang kan een Door-en-door vreedzame Hond zijn geduld bewaren Als hij dagelijks gestenigd Wordt door de onopgevoede etters Van hiernaast die denken dat Het wel lollig is om die goedzak Op stenen in plaats van Een knuffel te trakteren - Levende vrede die vermoord wordt - En als ik dan die loebes Ben die elke dag op woorden…

Granaatscherven die Vernietigend in de Rondte vliegen, dood En verderf zaaien in Wat eens de wereld Van de schepping was - Dat is wat in mijn Hoofd gebeurt zonder Dat er een oorlog Aan te pas komt…

Nee, met een vogel Die ondersteboven Aan een boom kan Hangen heb jij niks Van doen - eerder ben Jij degene die bereid Is op zijn kop te Gaan staan om wat Eens je idealen waren Te verkwanselen om toch In vredesnaam maar niet Je billen van het pluche Te hoeven tillen - daar Hebben je maatjes wel Voor gezorgd, om jou Koste…

Toen ik hoorde Dat je vandaag Heen was gegaan Vanuit je cel Zwevend naar de Eeuwige verdoemenis Moest ik opeens Denken aan de mensen Die jou omringden, Toen jij in jouw land Je macht misbruikte - Collaborateurs en massale Aantallen wegkijkers, en Daarnaast ook verzetsmensen Die probeerden waar te maken Wat het geschenk…

Onschuldig ter wereld Gekomen, open van geest En blank van ziel Is de mens die in Puurheid geboren is - Zich niet bewust van Goed en kwaad Dat zich net als Zijn hersens nog Ontwikkelen moet - Spelenderwijs steekt Hij onbewust de grenzen Over zodat ook het kwaad Zijn ziel binnensluipt…

Omdat ieder mens Zo zijn eigen Waarheid heeft, Hoeft hij niet Zo nodig te weten Wat dé waarheid is Hij heeft daar Geen enkel belang Bij, het enige dat Voor hem telt is De overwinning…

Waar het leven zich Bevindt, vraag je mij, Waarop ik je alleen Maar zeggen kan dat Jouw leven net als het mijne Zich altijd in het Nu Afspeelt, nergens anders, En zeker niet in de tijd - Kijk goed om je heen En zie dan dat het leven In het moment wonderlijk Stil is, waar je ook bent - En dat je afstand hebt gedaan Van de kracht…

Als ik dan na een zoektocht Die mij langs hoge toppen En diepe dalen voerde Mijzelf weer heb Teruggevonden in de eenvoud Van dit moment, kan het Niet anders dan dat ik mijn Ogen richt op de wereld Die mij omgeeft - en zie ik In de volmaakte schepping Van mens en dier een wereld Met zoveel leugenachtigheid Dat ik niet anders…

Geest die naar men Zegt verruimd zou Worden als ik Jou gebruik - Wat ik waarneem Is dat mijn blik Op alles dat de Moeite waard is Verengt nu zonder Meer de zijkanten Van mijn gezichtsveld Weggesneden zijn, Het blikveld dat net Als mijn bewustzijn Door jou verlaagd moet zijn…

Oggebbio, 30 april 2013 Voor Jeannet Gedachten die als Vanzelf een elkaar Worden verbonden Leiden mij naar Het geluk dat ik Nu met jou heb Teruggevonden…

Lago Maggiore, 4 mei 2013 Hier waar U boven Het water van het meer Licht en donker mengt, Leven en dood begeleidt Met Uw zon, de dood Verdwijnen doet tot Achter Uw horizon Voel ik mij opgenomen In het licht waarin Ik eeuwig leven zal…

Was net het vorige verdriet Van onverwacht laten gaan Te boven gekomen, had net de Meeuwen begroet die mij Koninklijk wiekend naar De kust van vrede zweefden, Toen ook jij mij woordeloos Vertrekken liet, jij die de Moed niet had mij uit te Leggen dat de kloof tussen Ons niet meer te dichten viel…

Ver wil ik vliegen Zo ver als ik maar kan Verder dan de horizon Waar ik de eeuwigheid Ontdekken kan, het Verst van allemaal Waar de lucht het schoonst Is om mijn longen mee Te vullen en verse lucht mijn Gedachten de vrijheid geven kan…