Alle inzendingen van bert weggemans

Tegen heug en meug Verorber ik mijn levensbrij Waarin ik net zo weinig zin Heb als het leven zelf Heeft voor mij…

Doet u maar Van hetzelfde laken Een pak, zei ze, Onopvallend Wil ik zijn Ja, zo wil ik leven Zonder die pijn Van het altijd anders zijn…

In de binnenkamer Van mijn eigen Ik Wil ik zijn - Daar waar mijn Geweten huist Heerst rust en Is geen plek Meer voor de pijn…

Hoe is het Mogelijk, toch Plaveisel Gereinigd Met giftige arm - Voegen gevuld Met zand dat Scherp is - En dan toch Dat ene plantje Dat overleeft En tussen de steen Zijn hoofd omhoog gestoken heeft…

Inwendig was Ik leeg - Mijn toekomst Gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden - Met een gebrek Aan weemoed En de moed Der wanhoop Streed ik zo Hard ik kon Voor het laatste Restje leven, Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Gebrek aan weemoed en een gesloten toekomst zijn de twee belangrijkste…

De uil die Minzaam naar Beneden kijkt Naar mij Op 't plein In m'n tuin Weerstaat 't Gescheld en geschetter Van anderen - En trotseert Andermans hoon en chagrijn - Net als ik mag Hij er van zichzelf Uiteindelijk wel zijn Opgedragen aan de ransuil die afgelopen maandag zijn domicilie had gekozen in onze tuin Niebert…

Vaak genoeg Twijfel ik eraan Of ik nog wel besta Twijfelend aan mij, Aan mijn Ik en Aan mezelf Over hoe geluk Misschien wezen kon Maar gelukkig, 'k ben er nog Want ik heb weer een bon…

M'n hemel is kapot En mijn aarde evenzeer Ik zeg dit onverbloemd Omdat m'n leven Lijkt gedoemd Tot onbaatzuchtig reflecteren Om dan toch eindelijk Met hulp van velen Het leven te gaan leren…

Bezield was ik Mijn leven lang Bezielend Naar mensen - Twee zielen Een gedachte Ook naar mijn Koningskind met Wie al zoveel Jaren het leven Deel Door het lange Diepe duister Bijna ontzield geraakt, Maar gelukkig haar En de weg niet kwijt geraakt In liefde en respect opgedragen aan Jeannet…

Pasjes, Pasjes, Alleen maar pasjes Wat is een Mens nog Meer dan pasjes Alleen - Het pasje Van genegenheid Ontbreekt in 't algemeen…

Wat is een Mens nu nog - Anders dan de Optelsom van een Stapel pasjes Die hij bij Zich draagt Dag aan dag En zonder welk Hij tegenwoordig Niets vermag UMCG/Niebert 20 juli '12…

Genoeg verleden tijd Heb ik nu En weemoed evenzeer - Naar hoe 't was, Ooit, destijds, Toen m'n leven begon Mijn leven nog Een open boek, Een onbeschreven blad Alle levenslust van toen Nu als 'n deken opgerold En wat ooit leven heette uitgehold…

Leeg was ik Inwendig - Mijn toekomst Voorgoed gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden Met een fataal Gebrek aan weemoed En de moed der wanhoop Streed ik zo hard ik kon Voor het laatste Restje leven Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Met oprechte dank aan: alle behandelaars Universitair…

Klem gereden Door die ander Aan de kant Gezet en klemgereden Woede die om De voorrang strijdt Met ordinaire razernij Tot bedaren gebracht Door die prachtige stern Van zo mirakels dichtbij Voor de bestuurder van de witte bestelbus kenteken 01-VDJ-9…

In deze tijd Van Nul en Generlei Zitten zij Op een bankje Bij elkaar en hebben Elkaar nog te vertellen Wat beslist ongewoon is In deze tijd Tolbertervaart, 17-07-2012…

De mens, De toerist Van nu, Verlangt Ernaar om Te verdwalen In deze Tijd van GPS en TomTom Lees ik In de Krant van Vandaag Hoeveel Mensen er Vandaag de dag In zichzelf Verdwaald zijn En letterlijk uitgeteld Wordt vreemd genoeg Niet vermeld Inspiratie: Weekendbijlage TROUW, zaterdag 14 juli 2012…

Vrijheid Betekent Niets Vrij zijn Al helemaal Niets Alleen Wat je er Mee doet Telt…

Psychiater was je Bij alles wat je deed Als rasecht mensenkind Wist je hoe de depressieve leed Jij doorgrondde zijn lijden En probeerde de pijn ervan te verzachten Met medicatie maar zeker ook Met je oogopslag en je stem Wilde je sturing geven aan zijn gedachten Opdat verder leven mogelijk moest zijn In waardigheid en met menselijke…

Mijn wil heeft het begeven Waarmee ik levenslang Naar mijn van te voren Reeds geijkte mijlpaal Standvastig door het leven ging Te veel, te lang, te zwaar, Uiteind'lijk losgeraakt van mijn horizon Ging ik net zo lang door tot ik niet meer kon…

Huilen wil ik Maar mijn tranen Zie je niet Hoofd overlopend van Gestold verdriet Maar mijn tranen... Ze zijn er vast wel Ergens naamloos In 't verschiet En toch komen ze niet…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

Sorry? 'k Heb je even Niet begrepen ´k Heb je heel Even niet gevolgd Bedoel je soms... OK, OK, OK, Ja, je zei ´t Een beetje rottig, Maar bedoelde het Vast wel goed In ieder geval Heel anders Dan je eerst zei, Of komt dat Misschien door mij?…

Je mag er zijn, Zei ze Net als ieder Ander mag je er zijn En, Toen ik Er eindelijk Durfde te zijn En voor het eerst zei Wat ik vond En wat ik dacht En ik voor mijn mening uitkwam Zei ze in Een fractie Van een seconde Dat ze het niet Met me eens was En toen was ik Al meteen klaar Met het er Durven zijn…

Heerlijk toch Jongmens Als je Hooghartig - Sorry? Assertief bedoel Je zeker? Een ouder Iemand Tegemoet kan treden Die net als jij Zich inzet Voor de Kwetsbaren In de samenleving - Voor zover die Nog bestaat.…

Zich dienend Opgesteld Naar zijn Naaste In alles Hem en haar Lief gehad Die thuisloos Is of Zelfs zonder dak Aandacht Voor de zwakke Om te laten zien Dat 't ook anders kon En dan toch Alsnog Wegens te lang parkeren Genadeloos De bon Spilsluizen, Groningen, dinsdag 10 juli…

Vrijheid Betekent Niets Vrij zijn Betekent al Helemaal niets Alleen wat Je er mee Doet Telt Idee tijdens de avonddienst in de Open Hof in Groningen ontsproten aan het filosofisch ingestelde brein van een van de bezoekers van de dagopvang.…

Zichtbaar wordt de pijn van mijn hart in het vallend donker en het vale licht achterblijvend na de gestorven dag die louter pijn was voor de mens die zocht die zoekt en zoeken zal naar wie hij zijn kan Opgedragen aan mijn vrienden, de bezoekers van dak- en thuislozen opvang De Open Hof aan de Spilsluizen in Groningen…

Boven de onrust van mijn ziel zweeft alles overziend in klaarheid de zilveren stern die rust geeft aan mijn onrustig hart In vriendschap opgedragen aan Martin van de Open Hof in Groningen, maandag 9 juli 2012…

Hoop gloort als Alles is verloren Lucht komt als Verstikking dreigt Niet altijd is hij verloren Die normaal gesproken zwijgt Diaconessenhuis Meppel, vrijdag 6 juli 2012 In liefde opgedragen aan mijn schoonbroer Anton van der Giessen, bewoner van de Sleutelbloem, Stichting Van Boeijen, Havelte, verzorgingshuis voor mensen met verstandelijke…

Steen hebt U ons gegeven Rotsformaties door miljarden Jaren heen met Uw aarde Gelijk geschapen Al was het voor U niet meer Dan 1 dag van Uw schepping Tot deze vorm gestold Mooier dan mooi Schoner dan schoon Merken we dit pas Als wij mensen De steen van Uw natuur Gaan bewerken Om beitelend en Vijlend natuur om te Vormen tot…