Alle inzendingen van bert

Hoe kan ik nou geloven In dingen die alleen Maar heel zijn, Potdicht, geen scherfje Eraf, geen barstje te zien - Misschien dat de Antiquair er dan Wel veel voor geeft, Persoonlijk zie ik In zo'n oud attribuut Toch liever een barstje, Of anders een kleine scheur Waar moet anders in deze Pikzwarte nacht het licht Door naar…

Verteerd door verdriet, Door tranen die maar niet Wilden komen - De emotie-gang was tot Stilstand gekomen, Van mijn geestelijk huis Niet meer over dan een Kaal geraamte dat klaar Was om te sterven, Kon zelf het einde van De tunnel niet meer zien, Geen lichtstraal nog Die binnenkwam - Daarom heb ik mezelf Groot gevoeg gevonden…

Jij hebt je waarheid Zoals ik de mijne heb We praten over exact hetzelfde En toch liggen onze waarheden Mijlen ver uit elkaar - De kunst is nu hoe we De kloof tussen onze Waarnemingen kunnen dichten, De scherpe randen kunnen verzachten - Alleen dan kunnen wij elkaars Standpunt in vrede aanvaarden, Veel beter nog dan we dachten…

Mens geplet onder Een veelheid van Informatie Die binnenkomt in Een nooit eerder Vertoond tempo - Het toneel zet De tijd twee uur stil En laat de mens, Misschien wel de laatste Mens die er de tijd Voor neemt, kijken naar De absurde weeffouten Die er bij zijn snel levende Medemens zijn ingeslopen…

Je bent geen vijfje, Geen leren bal waarmee We ons hart op kunnen halen, Kunnen spelen in de zomerzon - Van leer ben je niet, Zwart als het nachtelijk Duister ben je, te groot om te Omvatten, zo rol je ons speelveld op, Het speelveld dat ons leven heet - Zwart ben je, onuitsprekelijk zwart En zo op het oog met geen poeier, Met…

Licht dat maar moeilijk Tot me komt - Soms te donker, Soms te koud - Zon die voor mij Niet meer zichtbaar is De donkerte vertrouwd In al haar somberheid En toch, zonder het Te weten, zonder het te zien Leef ik ongemerkt vaak In het licht van de achterzon, Zon die zich achter mij Verscholen heeft maar Door de donkerte heen…

In stilte hebben We je gekregen Waar wij je Met zoveel vrolijkheid Verwachtten - Voor je geboren werd Was je al in stilte Gestorven, Zijn we onverwachts Bevallen van de dood In liefde opgedragen aan onze zoontjes Rikkie * 29-09-1989 + 29-09-1989 Rik * 25-07-1990 + 25-07-1990 Van papa en mama…

Betonnen longen Granieten hoofd Gevoel dat voor Altijd lijkt verdrongen Vuur voorgoed gedoofd En dan toch zo maar Hier het licht dat ons in De diepste vezels raakt, Ons de ogen opent Voor leven om ons heen - Dansende lammetjes, Een gewillig schaap Dat zich moeiteloos Melken laat, zilveren Meeuwen die koninklijk Zwevend…

Hoe gek wil je Het bedenken - Pesters, die Onschuldigen tot Op het bot hebben Gekrenkt, stuk gemaakt Als je wilt, Vernederd, getreiterd, Gesard tot deze Er bij neervielen - Klimmen in de hoogste Boom om naar de wereld Te kunnen schreeuwen Dat zij en hun Wandaden niet door RTL mogen worden getoond: Zij spreken van aantasting…

Rug gerecht, Hoofd stabiel Op nek en schouders Loop ik richting PMT Strakblauwe lucht, alles Overgoten door zon - En jij, stralende Zilvermeeuw die Gewichtloos zwevend Tussen torenflats hangt En granieten muren (Of zijn ze van beton?) Doet blozen in de Strelende ochtenzon…

Jij die zegt Sociaal te zijn Tegen hen die Met je moeten dealen Zegt dat vooral Met een vilein gezicht Waarop zo veel meer Staat af te lezen Dan in die zogenaamd Inlevende teksten Die je ons meegeeft, Jezelf kennelijk niet Bewust van het weerhaakachtige Woord waarmee je meestal je Meelevendheid verwoordt…

Staar in het grauwe Duister uit mijn Raam over de Kleurloze vlakte Hier voor mijn Houten huis op De Zweedse heide En waar de drank Mij afbreekt, beetje Bij beetje, helpt Mijn gitaar mij door De doodsheid van Mijn leven - ik staar Weer naar buiten, Waar mijn muziek De grauwheid langzaam Verdwijnen doet Met een lichtstraal…

Wie zijn jullie dan Vraag ik me af vandaag Jullie die getuigen Van mijn leven zijn, Die zien dat ik besta Zonder dat ik mezelf Nog zie - jullie geven Mij mijn identiteit, Mensen met een naam En een gezicht zijn jullie, Zorgvuldig door mij Gerekruteerd tot mijn Vriendenkring - Die mij wel zien Waar ik mezelf Al lang uit…

Los van elkaar Maar met onzichtbare Draden aan elkaar Verbonden - zo Leven wij ons leven Ook al is het al Zo vaak geschonden Door de doornen Door anderen op Ons losgelaten - Of soms ons door Het leven aangedaan Waarvan wij zelf Niet kunnen bepalen Wat er gebeuren gaat Zo ga ik in liefde Met jou mijn leven door Los…

Zoals altijd in Ons overgevoelige Kikkerland worden Waarheid en fictie, Oprechtheid en leugen Omgedraaid - In Nederland leef je Altijd in de omgekeerde Waarheid - De omgekeerde wereld Is het waarin ik leef Daders worden uiteindelijk Altijd beschermd - Over hun slachtoffers Heeft niemand zich ontfermd En zo gaan pesters…

Je kent ze wel, De kleinzieligen Die alles beter Weten dan jij het Ooit zult weten - Die niet luisteren Maar meteen hun eigen Debiele waarheid Door je heen zullen Schreeuwen - Zij zullen oordelen spuwen Gegrond op minder dan niets - Kleine zielen, Grote monden, Kleingeestigen zijn zij Met grote ronde Scheuren waar…

Ga verder dan hier Ga grenzen voorbij En ontdek iedere stap Weer een nieuwe waarheid Die je verder brengen kan In het begrijpen van het Raadsel dat jouw leven heet Ga ook voorbij het verste punt Dat je van hieruit nog kunt zien - Want daarachter ligt het land Van de vertelling, verhaal dat Je verteld wordt als een wonderlijk…

Stoer vonden zij Zichzelf - Reinder, Berend, Flip en Jans, Ouder en sterker ook Vooral, als zij het Iele joch dat zo veel Jonger was en toch Al beter kon leren Fysiek en geestelijk Pijn konden doen Tot het dumpen in een Sloot vol water aan toe, Als een milieuzak illegaal In de natuur gedonderd - Waarmee ook meteen De grens…

Te vroeg geboren Was je, je zag Blauw, je longen Deels gevuld met Het water waarin Je de laatste weken Veilig gezwommen Had in je moeders Warme buik - Ondanks je acht Pond moest je Toch nog de couveuse In, waar jij je Verlaten voelde Van hen die je Met liefde verwachtten En die alleen maar Bij jou wilden zijn -…

Ben verdwaald In dit donkere Pakhuis met Onbekende uitgangen Die voor mij Althans niet Zichtbaar zijn Voel me niet Op mijn gemak hier, Voel me reddeloos Verloren, wil er uit Maar weet bij voorbaat Dat ik me daarbuiten Nog erger voel…

Waarom moest ik Nu uitgerekend Naast jou zitten Op die borrel die Ik toch al niet Niet gewild had - Jij zwijgzaam, Ik tastend naar Woorden En tussendoor Drie glazen Lemon omdat ik Nog rijden moet En die zo wel Heel erg langzaam Worden opgedronken Alsof er geen Einde aan komt, Net als aan dat Gesprek met jou dat…

Twijfel zo vaak Aan mezelf, Twijfel aan de Mens die ik ben In deze grote Speeltuin voor Volwassenen - Ben ik er wel, Vraag ik me soms Af, is er wel Iemand die me Ziet zoals ik ben - Pas als ik die Steen in de vijver Gooi op het dieptepunt Van mijn ik-gevoel Zie ik dat de kringen Die in het water ontstaan Direct…

Zangerig komen Je klanken naar Me toe, het Refrein is mooi En innemend, Promises from No man's land Kan ik woordelijk Verstaan - het doet Me denken aan De brieven die Ik kreeg, zonder Naam, zonder adres Van hem die ze Verzonden had - Brieven uit Niemandsland Kreeg ik, Met formidabele Ondertoon, ze Waren het…

Hersens die vloeiende Gedachten niet meer Kunnen leveren De doorgang stokt Boek dat niet meer Te lezen is, na Een halve pagina Gaan mijn ogen nog Wel door, maar houdt Mijn brein er mee op Favoriete programma Dat voor mij al na Vijf minuten de deur Dichtgooit - Het denken wil Niet meer, Woorden blijven hangen En zijn…

Voor mijn moeder Houtkachel die in De schuur het Wasvat verwarmt Volgestouwd met Glazen potten Voor de weck Tientallen kilo's Sperziebonen uit Eigen tuin door Haar met liefde Geplukt, en door Mijn vader afgehaald En gepunt - hier Wordt aan de Toekomst gewerkt, Mocht het eten Ooit schaars worden Dan ligt hier voor…

Wat gekregen is Als ongevraagd Geschenk, Voor velen Een raadsel Om mee te moeten Leven, van geboorte Tot dood een Tijdsspanne waarin Ieder mens een Poging doet Het raadsel dat Hij bij zijn Wording meekreeg Te ontraadselen - En hij bij zijn Afscheid al blij Mag zijn een klein Stukje te hebben Ontrafeld, met Uitzicht…

Het menselijk lot Wil je niet, Het overkomt je, Voorbestemming of niet, Het leven gaat nu Eenmaal zoals het gaat En komt uit, gewild of niet, Bij het resultaat Waarmee je moet leren leven Het leven dat naast alle Pogingen die je doet Om er iets van te maken Blijft hoofdzakelijk Een zaak van aanvaarden En alleen hij overleeft…

Waardoor worden Gedrag en denken Nu het meest bepaald? Gewoon door de mens Die zich door zijn Eigen ik laat leiden? Is de mens uitsluitend In zijn psyche gevat, Of is hij opgesloten In het omhulsel dat Lichaam heet, dat is Bepaald door louter Biologische verbindingen?…

Zo veel mensen, Zo veel zielen, Niet een aan De ander gelijk- Heeft de een Ravijnen gezien, De hoogste toppen Beklommen, de diepste Diepten meegemaakt Het verschil in Perceptie springt Wel het meest In het oog bij Zulke dingen: Iemand die nooit Achter de horizon Heeft gekeken Maakt uitsluitend Vlakke tekeningen…

Er niet om gevraagd En toch onverwacht Gekregen, mijn plek Hier op deze aarde, Geworpen op het Aangezicht van Deze wereld die Buiten mij om Geschapen is De crux van Het menselijk leven Is hoe om te gaan Met deze geworpenheid Om er toch iets Zinvols, iets goeds Van te maken, Een bijdrage te Leveren aan de Menselijke…