Alle inzendingen van bert

Loopt doelloos Door de straten Van de stad Op weg naar Nergens met Onderweg een Kop koffie in De pastorie Waar hij zijn Vrienden van de Straat twee maal Daags ontmoet Om daarna verder Te gaan naar Nergens, verder Op zoek naar Zichzelf die hij Onderweg is kwijtgeraakt Hij weet immers zelf Niet meer wie hij is…

Zijn leven zo Bitter als zijn bier Vraagt hij zich Elke dag wel af Wat doe ik hier 'k Heb toch niks Misdaan en toch Keert iedereen zich Tegen mij Alleen maar omdat Ik zei Dat ik aan niemand Een hekel heb, Ik gewoon niet kiezen Kan tussen Mensen die mijn Vrienden zijn, Die mij beschouwen Als een van de hunnen…

Voor Alda ' k Wil nog wat zeggen Maar de woorden die Zich aan mij opdringen Blijven onuitgesproken - Ongeboren blijven ze rusten In mijn opengevouwen handen Die deze dagen verlangen Naar vrede, veiligheid en rust Om aan te komen op de Door God geschapen kust Waar ook jij door Ruwe stormen heen Door het vuurtorenlicht…

Aso verpakt in het Anonieme blik Dubbele knalpijp Immens lawaai Tien kratten Amstel In de kofferbak Luidsprekers die Dwars door glas En blik honderden Overbodige decibels in De ruimte lanceren De diepe bas die Mij het denken Onmogelijk maakt Doet dat op Een vaste dreun Die is gemaakt, zo Lijkt het op het oog, Voor…

Ben vergroeid Met de natuur En alle schoonheid Die zij meebrengt In het dik pak Sneeuw ben ik Die ene vlok Die onzichtbaar Met de andere Vervlochten is In de felle Regenbui ben ik Die ene druppel Die naamloos met De andere mengen Zal - in de ijsvloer Waarmee het kanaal Voor mijn huis Is toegedekt ben Ik die ene ijskristal…

Kijk in de spiegel En zie ogen dof Van levenspijn - Zo veel vragen Heb ik, antwoorden Die moeilijk te Verkrijgen zijn, Sta zo vaak Versteld van De ongerijmdheid Van dit leven, Voel me zo arm en naakt Dat ik alleen Nog maar jouw Ogen zie waarin Ik de mens ontdek Die ik al haast Was kwijtgeraakt…

Hulpverleners Buitelen over Elkaar heen Om ouders Die van elkaar Af willen Te ondersteunen In de heftigheid Van de vechtscheiding Waarin ze zijn Verwikkeld - Ieder in zijn eigen Tunnel, met de Beste bedoelingen Maar het totaalplaatje Al lang niet meer Overziend Niet beseffend dat Papa en de jongens Buiten de…

Terwijl stadionlampen Hun licht in aanvankelijke Fletsheid op betonnen Muren werpen Zwermt anderhalf uur Voor het treffen een Golf van tienduizenden Spreeuwen in de Avondschemering Die voor alles het Afscheid in zich draagt, Vormen aannemend Die bol en rond zijn Maar ook langwerpig Als een zandloper uitgezakt Legt ze…

Voor Jeannet Ik zwijg want Ik weet de waarheid Woorden die zichzelf Afbreken al voor Ze gevormd zijn Zwangerschap die Plotseling ophoudt Zonder reden Want alles was Toch goed, zeiden De specialisten, En zij konden het Weten want ze Hadden er voor Doorgeleerd - Maar wij wisten Wel beter - daar Hoef je geen…

Indachtig het Idee dat ik Altijd van Je houden zou, Mijn leven lang Voor jou zou Zorgen, in goede En minder goede Tijden - Besef ik dat Ik binnenkort Een kleine vijfendertig Jaar met je samen ben, Daarom heb ik Mijn liefde voor Jou niet alleen Met woorden, maar Ook met diepdoorleefde Kleuren vormgegeven: Deze…

Toen ik jou Niet langer Vast kon houden, Je niet terug Kon trekken Het leven in - En toen jij Er voor koos Er niet meer Te zijn, op te Gaan in je eigen Luchtledigheid Waar je onvermoed Al zo lang in Was opgegaan Bleef ik alleen Achter met de Beide kinderen Die we samen kregen - De diepste afgronden Heb ik gezien…

Regels die als Vanzelf opwellen Uit de diepste Krochten van Mijn ziel - Die uiting geven Aan wat er werkelijk In mij omgaat - Maar als ik Mijn eigen verzen Teruglees merk Ik dat ik tussen De versregels door Ook heel veel Dat er wel was, Wel is, en altijd Zijn zal, Verzwegen heb - Poezie is, merk ik, Voor mij…

Weggestopt in de Uithoeken van het Amazonegebied hebben We je gevonden, Lief aapje dat Laat merken als Je je gelukkig En tevreden voelt - Als jij het naar Je zin hebt begin Je te spinnen Als was je een kat, Die ook al is hij Tot zwerver verworden Zo maar op mijn Schoot springt en Met de pootjes Omhoog en het kopje…

Binnen een dag Verworden tot Een machteloze Pion in een Wrang schaakspel Nadat jij je Tweeëntwintig jaar Als geen ander Voor de zieke Had ingezet, Zieke die voor Jou, dokter, vooral Medemens was - En in je ijver Om deze zieke Nog meer onnodig Leed te besparen hem Op eigen verzoek In stervensnood Naar de hemel…

Als niets meer Echt is, als Alle natuur tot Kunststof is Verworden in De maalstroom Van deze maatschappij - En niet alleen Jouw tranen maar Ook je glimlach In plastic is gestold Dan weet ik zeker Dat alles dat voor mij tot Dusver waarde had Voorgoed is uitgehold…

Vaak weggestopt In verre hoekjes In de plooien Van ons alledaags Bewustzijn - Weten dat het Er is, maar toch vaak Verzwegen met Verholen blikken Omdat het domweg Niet past in het Succesverhaal dat Ons leven heet, Is het angst Of gewoonweg niet Willen weten hoe Het loopt - Misschien is het goed Ons einde te voorschijn…

Kijk terug op De ruim negentig Jaar van mijn bestaan ' k Overzie de wegen Waarlangs ik ben gegaan Zie de pieken en de Dalen, de mooie en De minder mooie verhalen - Soms was het wat, Soms helemaal niks En ' k zie dat Ik jegens allen In mijn leven Wel wat steken Heb laten vallen…

Mens je bent Nooit alleen Maar goed of kwaad Niet alleen maar Donker of licht - Het hele palet Aan kleuren draag Je in je mee, Niet alleen maar goed, Niet alleen maar slecht - De kampbeul zit In je, maar de Heilige evengoed In je verwerkt…

Gescheurd, Gevlekt, Bekrast Al toen mijn Leven spiksplinter Nieuw uit de Garage werd gereden - Altijd overschaduwd Door de kras uit Het ongeboren verleden…

Neergesabeld door Het eeuwige hier En nu, alleen Het moment dat Telt, dat een tel Later al weer Naaamloos vergaan Is in het universum Van vergankelijkheid - Zinloosheid die Muren bouwt van Ontoegankelijkheid - Mijn blik houd ik Gericht op wat komen Gaat, als alle Momenten van het Hier en nu zijn Samengesmolten…

Door de natte mist Steeds meer ingesloten Druppels van zilveren Weefsel die mijn Grijze haren, mijn Levenswijze wenkbrauwen Tooien Die mij het gevoel Nog geven dat ik Leef, maar zo zeer Door kleiner wordende Ramen, en groter wordende Muren in een hoek gedwongen Dat ik zelfs mijn eigen Naam niet meer weet En dan zie jij…

Achtergelaten op Het strand van Voorbije liefde Neem ik gretig De zilte smaak Van dit zeewater op - Mijn lippen smaken Zilt als ik mijn Tong er langs beweeg Zout, of zilt, is Altijd nog beter En veel minder diep Dan de wrange smaak Van onze vergane liefde Die kansloos op De rotsen liep…

Te lang al, Eigenlijk al mijn Hele leven, Van kindsbeen aan, Ben ik weggezet Als een kind dat Er niet had moeten Zijn - Keihard heb ik Tegen die vooroordelen Geknokt met veel lof Als resultaat van hen Die ik lesgaf, Kinderen die in mij De waarheid herkenden, En kom ik er na Een leven lang vechten Achter dat ik niet…

Als de wereld Om mij heen Continue verandert - Verander ik mee Of ik wil of niet Dat lijkt op Het oog normaal Maar dat is Niet het hele verhaal, Want is het niet Eerder de leeftijd Die van ons Andere mensen maakt En ons van jeugdige Onbezonnenheid meeneemt Naar volwassenheid, Ons leert life events In bezonken wijsheid…

Een jaar precies Is het vandaag Dat we jou, het Sterretje in ons Gezin, moesten laten Gaan - zestien jaar Jong nog maar, Ten prooi gevallen Aan harteloze Pesters die zich Daag'lijks als hyena's Om je heen bewogen Cirkelende aasgieren Met jouw dood in hun Ogen - 4 september hebben We op Callantsoog je Verjaardag gevierd…

Beresterk dier, Edel en van Olympische statuur Staat in je stal Achter in ons oude Boerderijtje te Wachten tot ik Bij je kom Om je zoals Elke dag te Verzorgen en Je even dag Te zeggen - 'k Schrik als Ik je zie huilen Dikke tranen druipen Uit je rechteroog Ik raak van slag En haal mijn vader Erbij die niet Kan…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

Die dwars door Alle donker heen Licht geeft aan Mijn verduisterd Hart dat zichzelf Niet meer voelt, Die dwars door De snijdende kou De warmte geeft Waar ik van leef, Bent de vaste Rots waar ik op Bouw…

Daar lig je dan Stad van mijn Dromen die ik Liefhad en gehaat Heb, torenhoge Kerken met op De achtergrond Het cruiseschip Helemaal van deze Tijd - 'k rij Achter je langs Op nog geen kilometer Of twee en zie dat In de ruige wind van Deze morgen de Toppen van jonge berken Jouw contouren doen Vervagen - de paarden Hier…

Opgeblazen sater Die duivels te Lachen staat Om mijn onmacht Om jou weerstand Te bieden - Buik klotsend Van vele liters Bier die zo goed Moesten smaken dat Er maar geen Einde aan leek Te komen - Brak van dronkenschap Brak van de kater Die gegarandeerd Volgt, later - Drie jaar geleden Nam ik voorgoed Afscheid van…