Alle inzendingen van bert

Val stil Stilte die In de ruimte Hoorbaar is Woorden zoek ik Om aan te geven Wat er in mij Omgaat, nu - Woorden die mijn Gevoel of misschien Juist wel mijn Gevoelloosheid Vertalen in Verstaanbare taal - Toch blijft het Stil om mij En jij die wacht Op wat ik zeggen Ga en er nu Alleen maar op Kan wachten - Mijn…

Achter zomen Van honderden Meters vlierbes Weggedrukt in Een uithoek van Het dorp dat Misschien in jullie Ogen wel een gehucht Moet zijn geweest En voor mij voelde Als het einde Van de aarde Stond mijn eenzame Wieg, gezelschap Had ik alleen van Koeien en paarden Die mij anders dan Mensen woordeloos begrepen Want…

Uit angst geboren Door schuchterheid Getogen, Door ingetogenheid Bij de hand genomen De blik altijd Naar binnen gericht - Te bang, eigenlijk, Om naar buiten te kijken Laat staan om mee te doen, en Onder zware aardse last gezwicht…

Zorgvuldig geregeld De grote pakketten Met speed die van Het containerschip Voor onze kust Overboord werden gegooid - Toen de maffiaknechten De buit binnen gingen halen Met hun super speedboot Werden ze met grote spoed Door douane en politie Van al dat kostbaars Beroofd - Gevalletje speed Net niet…

' t Valt me rauw Op mijn dak vandaag Nu ik vaststel Dat ik mijn Eigen zelf niet Meer ben - Digi-D gejat En een dief Die kans zag De onmogelijkste Zaken op mijn naam En adres te zetten, En de betaling aan mij Overliet in ruil voor mijn Gestolen identiteit - ' t Heeft mij bij voorbaat Al berouwd, mijn eigen ik En…

Naar binnen gekeerd Toen de druk te Hoog was geworden, Te zwaar ook vooral, Geen uiting naar Buiten meer die nog Redding kon bieden Het ik dat reddeloos Verloren leek En ging schuilen in De krochten van wat Stoffelijke resten Genoemd worden - ik In mijzelf begraven…

Bang om me Aan je te binden Bang om je Weer los te Laten als jouw Tijd gekomen is - Leegte die Een krater In mijn leven Sloeg toen Jij er opeens Niet meer was papa En jij als vader Nooit de man in je Je eigen zoon kon zien…

Warboel van kabels In mijn hoofd Overal knopen Die mij het Zuivere denken Beletten - Warrelige warboel Van eindeloze Gedachtenkronkels Die mijn denken Op slot zetten - Pas als ik Schilder en met Verf mijn emoties, Mijn diepgevoelde Gedachten vorm geef Lukt het mij alles Dat in mijn hoofd Vastzit te ontwarren…

Zwarte thee Die je klaar Hebt staan Als ik uit School ben Thuisgekomen - Bittere thee, Die symboliseert Wat je voor Mij voelt, Dat kind van Je dat nooit Geboren had Moeten worden, Dat jouw hele Leven naar de Filistijnen helpt - Het zijn jouw Eigen woorden mama, Je weet gewoon Niet wat je zegt…

Najagen van het Hoogste, de knapste Te willen zijn Van allemaal Dokter op een Voetstuk, dat Wil ik worden 'k Heb er zelfs Mijn naam voor Laten verdubbelen Dat past wat beter Bij een neuroloog Dan dat simpele Jansen, dat zou Iedereen kunnen zijn - Nu ik ontmaskerd Ben, mijn status Te grabbel heb gegooid En heel het…

Langzaam verlies Ik het contact Met de wereld Om me heen Prikkels die Mij van alle Kanten naar Het leven staan, Overmacht aan Beeld en geluid Die op mijn Hersens een Onophoudelijk Bombardement Uitvoeren - Als ze dan Hun vernietigend Werk hebben gedaan En het alleen nog Woorden zijn die resteren Zijn ook zij voor…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan Een zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

Terwijl knorrende Beesten het centrum Van mijn stad In bezit nemen Haar omgeving Achterlatend in Warrelende wolkjes Sta jij bij Het stoplicht Je eigen wolkjes Uit te blazen, Mens die alleen Op de wereld lijkt, Uitgerust met draagzak Op je rug sta je in De eindeloze verte Te kijken wachtend op Het groene licht dat…

Van de aarde waaruit Ik vanmorgen moeizaam Geboren word, ontstijg Ik de aardse gebondenheid Die mij het soepele Bewegen belemmert en mij Liefst met gebogen hoofd En stramme spieren voort Doet gaan - Als ik verwelkomd word Door het eerste koude Morgenlicht van deze Nieuwe dag waarin ook De pieren die mij omringen Hoopvol wakker…

Voor Fred Bos Na twee chemokuren Lijk je weer de Oude Fred, breed Lachend, trots op Je eigen haar Dat terugkwam na Wat begon als Een ongelijke strijd - Bij je afscheid Van onze school, Op de tijd die Jezelf gekozen Hebt, wissel je Met mij voor niemand Zichtbaar een blik Waarin al je mensenkennis Besloten ligt -…

Kan niet voldoen Aan de eisen die Jullie aan mij Stellen - had er Niet moeten zijn Zegt mama vaak Tegen mij - en Papa die mij Twee keer in De week opsluit In de kelderkast En mama's boosheid Met klappen en Schoppen onderstreept - En zijn het niet de Blauwe plekken die Ik wekelijks krijg, Maar de slopende Verhoren…

Zo noem jij De vooroordelen Die men over Ons Groningers Heeft, maar Ernstiger nog De vooroordelen Die zich in het Brein van ons Noordelingen hebben Genesteld en waardoor Wij zo graag Verongelijkt de De wereld om ons heen Bekijken - hinderlijke Kluiten in de noordelijke Geest, noem jij ze, En om vrij verder Te kunnen…

Sta beduusd weer Bij te komen Van het werken Met mijn handen Onder kundige Begeleiding van De mensen van AT, Die weten hoe Mijn hersens te Kneden door Het werken met Glas en draad En zoals altijd klei - ' t Voelt alsof De eindeloze knopen In mijn hersenkabel Wat ontward worden En de pijn wat Minder schuurt, Sta…

Eenmaal zal ik dan Allen die mij Gedurende mijn leven Verlaagd hebben Achter mij laten En zal Hij die Eeuwige genoemd wordt Mij voor altijd verhogen…

Zeven keer per Dag is het mijn Werk om een Mens te vertellen Dat hij niet Langer dan drie, Hooguit vier, maanden Te leven heeft - Zie de wanhoop, woede En onverdraaglijkheid In de ogen van Mijn patient Voel met hem mee, Maar mag niet huilen, Als de laatste Patient van vandaag Mijn spreekkamer Verlaten heeft Zak ik…

Meisje in al Je eenvoud Zorgvuldig door De Eeuwige uitverkoren Krijgt een boodschap Die te groot is Om in een keer Te bevatten - Je buigt je hoofd Voor het grote licht Dat komen zal, en Stemt in al Je eenvoud in Met woorden die Groter zijn dan jezelf…

Aangespoeld op De vlakte van Wildernis en Eenzaamheid - Geen mens meer Te bekennen Op deze beide Jongens na Die nog moedermelk Behoeven om voor Het leven voldoende Te worden uitgerust Jij bent geen mens, Maar je hebt moedermelk Waarmee je deze Vondelingen kunt redden Onwetend sticht je Een sterk geslacht Basis voor…

Voor Roald Twee maal de Lengte plus Twee maal de Breedte, zo heb Jij het geleerd Bij je redactiesom - Voor mij voelt Het net andersom Leven dat leven Schept, leven Dat adembaar is Tot aan elk longblaasje Toe, leefbaar Leven tot in de Wijde omtrek van De plaats waar ik Verblijf…

Gekromde schouders Op slot gedraaide rug Stramme spieren Die je beweeglijkheid Gevangen houden in een Traliewerk ontworpen Door meneer Parkinson - Wil je lachen, Grimlachen misschien, Dan houdt zijn masker Je stevig in zijn greep - Toch blijf je heilig En tot aan je laatste Eind geloven in de Vrije gedachte, los En niet…

Anderhalf kilo eiwit Tien kilometer kabel Kronkelend in mijn Hersenpan - zestig jaar Garant voor gedachten Zo helder als 't maar Kan - nu totaal Aan gort gewerkt, Uitgewerkt, Niet meer in staat Ook nog maar Een zuivere gedachte Af te leveren…

Toen het stil Geworden was Buiten en de Vrieskou alles Dat leven ademde In zich had opgenomen, De knorrende beesten Zonder een mens erin Alleen geluidloos Nog voortbewogen, En ook de gierende Onrust in mijn Zorg'lijk hart Was gaan liggen En zich overgaf Aan de strengende Vorst, was het In dit verstilde Landschap…

Achtergelaten Door hen die Jou als een Van hun in huis Hadden genomen Geleidelijk aan de straat Verkozen boven het Stil leegstaande huis, Zit op het stoepje Voor het huis Ons op te wachten Ernaar verlangend Om ons in jouw Huis welkom te heten…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

Die het leven Had opgegeven, Die dag in de Schaduw van onleefbaar Beton waar de vogels Zich voor zo ver Ze er nog waren Tegen te pletter Vlogen - Kwam in veilige haven Met gesprekken die er Werkelijk toe deden En naar behoren bedeeld Met farmaco - Het leven dat onverwacht Terugkwam maar niet kan Voorkomen dat ik Met…

Er wonen vogels In mijn hoofd, Ontelbaar veel - Allemaal, een voor een, Gekooid achter tralies Van onnuttige gedachten En voorbije toekomstdromen - Hunkeren doe ik ernaar Ze los te laten en Ze vrij door het Luchtruim te laten vliegen Om mij op weg te helpen Naar mijn voorgoed Herwonnen vrijheid…