Alle inzendingen van bert

Wat schaamte is, Vraag je mij - Door de grond Willen zakken, Zeg ik, niet meer Willen bestaan In de ogen van De de mensen - Ik schaam mij, Zeg ik dan, En deprimeer de Mens die ik ken - Die ik ben…

Die in de winter Drager is van ' t Dikste ijs dat Maar te bedenken is, In voor- en najaar Vol water staat En leven geeft aan Zo veel nieuw leven En nu droog staat, Geen druppel vocht Meer te bekennen, Alleen spinnen nog En mieren wonen er En vormen samen De plek waar de Chauffeur een Zachte landing Maakt nadat hij…

Trouw loop je Naast mij Kameraad voor Het leven die altijd Bij mij is Zodat ik nooit Meer alleen ben Als ik in mijn Eigen brein verdwaal - Het is warm in onze Zelf geschapen woestijn - Met een flesje water Achter op de fiets Overleven wij de Droogte die bijna Onverslaanbaar lijkt…

Ik weet niet in Hoeverre ik nog Leven wil nu het Water zich terugtrekt En mijn hersens op Het droge achterlaat En het eeuwig Eb lijkt te blijven, De kuststrook breder Lijkt dan ooit, En mijn brein Verdort zonder Uitzicht op beter…

Als mijn leven Niet meer zichtbaar Is, alle richting Heeft verloren, Word ik nog Op koers gehouden Door de betonnen vangrail Naast mij op de linkerbaan En kan ik geen andere Kant meer uit Dan zij mij Dwingend oplegt…

Waar jij net Om de hoek Verdwenen bent, Probeer ik Vergeefs aan Te klampen in Wat wij samen Leven hebben genoemd Samen leven, Samen verder, Hebben genoemd En elke hoek die We nog tegenkomen Ons verder uit Elkaar drijft…

Geboren worden Om dood te gaan Is de enige Zekerheid die Mij is gegeven In de spanne die Mijn leven genoemd Wordt - zo is het Nou eenmaal, het Is niet anders, Laat het dan maar Zo zijn - onontkoombaar Verlies waarmee ik Moet leren leven…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Druk die geen Bovengrens kent, Ondergrens die al Niet meer zichtbaar is Bodem van beton Aangevreten door De wormen van de tijd - Snelkookpan die in mij Op stoom raakt En mijn eigen ik Vermoordt…

Wonderlijk teer ben je, Toch schijnbaar sterk Gesponnen uit het niets, Bijna onzichtbaar, En toch in staat Het berkenblad te Dragen dat jouw Omvang honderdvoud Omspant…

Voor Heibe de Boer Geur van pijptabak Een rode pen Die lange halen Maakt door wat Wij schreven - Vingers door een Zwarte baard die Geen twijfel kent Zes strepen is een vier Zo is het, En geen tiende meer…

Afgifte die mijn Stemming op peil Houdt, een wankel Evenwicht brengt In het mensenkind Dat het op eigen Kracht niet redt, Die zonder reddeloos Verloren is, en door Het verlengde ervan De nek wordt omgedraaid…

Ooit ben ik mens Geweest op deze Aarde - maar nu De maan haar Zwaartekracht aanwendt En de bergen hier voor mij Vermorzelt, en terugbrengt Tot de ware proportie van Onaanzienlijke molshopen, Durf ik geen mens meer Te zijn, enkel nog Leven ben ik bij het Aanschouwen van zoveel groots Casa Vaccini, Lenno, (CO), Italie…

Licht en lucht die Alles doen groeien, Voorkomen dat de Dood voortijdig zijn Intrede doet, essentie Van de natuur, die Het weer laat opgaan Over deze aarde en Alles tot bloei zal Brengen, en die elk Schilderstuk hoe kunstig Ook tot leven brengt…

Dag die mij Vriend'lijk opvangt Als ik opnieuw geboren Word, me draagt door De uren die deze Spanne duren zal, En zij die mij Gedragen heeft Mij gewichtloos ' s avonds Weer laat gaan…

Scheldend en vechtend, Rollebollend en strijdend Gaan ze door het leven - Om erger te voorkomen Gaat het stel nu maar Voor de vrede uit elkaar - Op zoek naar de volgende ex Die wellicht langer, En wie weet beter, bevalt…

Hoe diep is het Land gezonken Waar vaders zonen doden, Moeders waanzin omarmen En hartverscheurend treuren Om wie zij verloren en Andere moeders vaders Zoeken voor kinderen die Resteren - weggelopen mannen Op de vlucht voor hun verantwoordelijkheid, Die zij ter nauwernood Hebben weten af te weren…

Ben je ingestort?, Vraagt ze oprecht Gemeend Is dood willen Ingestort genoeg? Vraag ik als antwoord Waarover zwijg je?, Vraagt ze dan Wat heb ik te verzwijgen?, Vraag ik mijn antwoord Ben altijd open geweest, En dat weet je In vriendschap opgedragen aan Jannie Jansen…

Je bent die Je bent - maar Wat is je Schaduw dan, Is dat de indruk Die je achterlaat Als je er niet Meer bent?…

De wereld is me Te zwaar geworden - Ikzelf was lichter Dan gedacht - niet meer Dan een pluisje ben ik Dat wordt voortgedreven Om te ontsnappen aan De zwaartekracht die me Dagelijks naar beneden Haalt, kracht ook die Zo vaak mijn eigen ik vermaalt…

Vooroordeel dat zo vaak al Mensen in de hoek gedreven heeft Waar de klappen vallen - zo ook Bij de mazelen-epidemie die ons Land in zijn greep heeft gekregen, En de beschuldigende vinger die als Vanzelf naar de gordel met de Bijbel wijst - verrassend is het om Te lezen wat wetenschappelijk Onderzoek ons leert: slechts een Van de…

Meer dan honderd Mensen die hun leven Achter zich gelaten Hebben maken zich Op voor het hoogtepunt Van de dag - het warme Middageten in de grote Zaal, voor de gelegenheid Sierlijk aangekleed Om hen die hier gezamenlijk Komen eten het gevoel Te geven dat ze er in Ieder geval nog bij horen - Samen met mijn oudste zus Zit ik…

Een schim van mezelf Was ik, nog maar Nauw'lijks zichtbaar De mens die ik Ooit geweest was, Toen op enig moment Van alle kanten mij Goed bedoelde adviezen Werden aangereikt Goed bedoeld, Ik weet het, Goed bedoeld, Zeker, begrijp me Niet verkeerd, altijd Goed als mensen om Je geven - maar als Elke ademtocht omgeven…

Je vrijheden moeten We nog bespreken Zegt de psychiatrisch Verpleegkundige tegen Mij nu ik net noodgedwongen Ben opgenomen - eerst kom Je in volledige beperkingen, Daarna zien we welke vrijheden Je langzaamaan terug kunt Krijgen - tot zo lang valt Elke deur achter jou in Het slot, ook de tuindeur Waarachter buiten voor jou Zo…

Waarom is de wereld Stil in mij waar zij Mij levenslang naar Het leven heeft gestaan, In mij te keer ging als Een meervoudig gedrocht Dat met haar ontelbare tentakels Mijn eigen zelf verpulverde Zodat ik niet meer werd gehoord - Geen teken van leven meer - Mijn ziel heeft ze in ieder Geval geleidelijk aan doorboord En wat ooit…

Was je helemaal Uit het zicht Verloren - wist Niet eens meer Dat je bestond, Niets meer dat Nog op jouw Aanwezigheid, Je bestaan, duiden Kon tot ik hier Vandaag een Kruisje vind In de berm naast Mijn fietspad, Waar een moeder Zit te huilen om Haar verloren kind, En een wildvreemde Afstapt, en zijn Arm legt om haar…

Weet toch als Geen ander dat Wat je voelt Helemaal van Binnenuit komt, Dieper nog dan Waar je hart kan Gaan - heb dit Gedicht voor jou Geschreven om je Te laten lezen, Te laten voelen Dat ik aan je denk Daarom heb ik mijn Gedicht in de ruimte Gezet, zodat je hem Elke dag kunt zien, Kunt voelen dat ik Aan je denk…

Wat is het leven Nog dat totale Leegte is, waaruit alles Wat zichtbaar was Verdwenen is, waarin alles Wat ooit te horen was Onhoorbaar is, Al hetgeen eens Voelbaar was niet Meer te voelen is, Alles wat te weten was Zich niet meer kennen laat, De religie waar Je heel lang heilig in Geloofde helemaal Weg is, en het enige…

Jij die met het gewone Nooit genoegen nam, Maar de kunst die jij als Geen ander beheerste Tot in de puntjes Perfectioneerde Ging niet voor een Doorsnee carrière, Maar een die levenslang De nauwe tunnel van de schoonheid Is waarin jij al het andere weerde…

Als jongere jaars Medicijnen werd Je doormidden gezaagd Over de duizenden Fysische en biologische Functies van het Menselijk lichaam, Leerde je duizenden Termen uit je hoofd, Hoofdzakelijk in 't Dokterslatijn - na de Eerste fase goed te Zijn doorgekomen werd Je meer en meer getrokken Door de persoon achter Achter de klachten…