Alle inzendingen van bert

Dromen deed ik Vannacht dat ik Oeverloos en - Vooral vergeefs - Mijn weg probeerde Te vinden in de Doolhof van mijn Verloren tijd - Nimmer zeker meer Of ik deze ooit Nog naar vandaag Terug kan halen Titel te danken aan de roman A La Recherche du Temps Perdu van Marcel Proust.…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie 'k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen over het Het tuinpad Van mijn vader - Een niet in woorden Te vangen geluk Maakt zich van Mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is kortstondige extase Over wat hopelijk Mijn levenspad zal zijn…

Zo vaak al Verdwaald in het Oerwoud van mijn Gedachten - ondoordringbaar Woud soms, dan weer vol Pijnlijk lege gaten - Heeft het licht mij Goddank nooit verlaten En ben ik door De dood heen Veilig aangekomen Zo wordt mij verteld En is mijn aankomst Veilig gesteld Met veel dank aan het Universitair Centrum Psychiatrie…

Dag na dag Ben je er ziel, Jaar na jaar Geef je ons tijd Ons kwaad te Vergeven, ben je soms De angst van De kindertijd Soms gewoon benieuwd Naar wat het lot Ons brengen gaat Gebaseerd op het gedicht Ziel van de Poolse dichteres Wislava Szymborska, winnaar Nobelprijs Literatuur 1996…

Achtenzestig jaar Al speel jij In blessuretijd, Zeg je overtuigd Van je gelijk - Het oorlogsmonster Heeft je leven Voorgoed getekend Zo vaak ben je Al langs de smalste Richel ontsnapt Mensenkind dat van Begin tot eind Zo veel mee Moest maken - Eerst was je kind Daarna vooral jood En werd de adem Je benomen door…

Geen benul had ik Van assertiviteit of zo Of van gewoon Voor mezelf opkomen Van jullie leerde ik Dat het nooit meer Zo ver mocht komen En heb ik mijn Nieuwe leven met Beide handen aangenomen Met grote dank aan het SoVa-team UMCG Monique, Wianne, Iekelien, Iris…

Doelloos rijd ik Rondjes op het Verkeersplein van Mijn gedachten - Telkens vergeet Ik af te slaan Verzonken in Mijn diepste gedachten En weet 'k echt niet Meer hoe'k verder Moet gaan…

Voor Arend-Douwe Verder dan het Westerkwartier was Zijn familie nog Nooit gekomen Aan huis en haard Vastgeklampt door De eeuwen heen Stapte hij zo maar Over zijn schaduw heen En was daadwerkelijk Een van zijn mooiste Dromen uitgekomen - Had ie op Aruba Een leven zoals géén een…

In de verte Wil ik wonen Achter de horizon Daar waar de Laatste einder is Wil ik mijn gevecht Op leven en dood Voortijdig staken Op het snijvlak Waar zon en maan Elkaar zinvol raken…

Leegte die naar Eeuwigheid ons Uit doet zien Zegt de kunstenaar Die Schepping maakt Uit de heimwee Van zijn hart Dank aan beeldend kunstenaar Gerard Koster, Eenrum Dagblad van het Noorden, 12 oktober 2012…

Geworden uit De wording Van 't Allereerste Begin - Aarz'lend bij de hand Genomen en zachtjes Meegevoerd met de Stroom van de rivier Die 'k niet meer Tegenhouden kon Zonder het te weten Op weg naar mijn horizon Onvoorstelbaar ver…

Zij die het weten Konden - zij hadden Er voor doorgeleerd - Wilden niet weten Wat nostalgie kan Doen met het menselijke zijn - Verwarmende gedachte Niet alleen in het brein Maar zoals nu is Vastgesteld in heel de Mens - geest En lichaam die Onlosmakelijk verbonden zijn N.a.v. wetenschappelijk onderzoek naar de lichamelijke…

Doof was ik Jarenlang voor De nagalm van Mijn gedachten Onbewust van het Leed dat zij me brachten Nu ik met mijn ziel Beter luisteren kan Helpen ze me juist Op weg, mijn helpende gedachten!…

Het was tekenend Voor mij - vond hij Dat ik als gelouterd Kunstenaar niet bereid Was even vlot zijn Beeltenis te schetsen - Ik was nogal blasé - Waarop ik hem liet weten Dat hij zich van mij toch Echt een vertekend beeld Had aangemeten…

Het tekende mij, Vond hij - dat Ik hem niet De moeite waard Vond om hem in Potlood te schetsen - Waarop ik hem liet weten Dat hij volgens mij Een vertekend beeld Van mij had uitgemeten…

Hoe werk jij Aan je verhaal? Vraag ik de Zevenjarige - Ernstige bril Op de knap Geboetseerde neus En kijkt mij Vorsend aan - Besluit mij te Vertrouwen, en zegt Met potlood schets Ik en vul het Daarna aan met Ander materiaal En terwijl hij dit Aan mij vertelt Zie ik aan z'n ogen Dat zijn denkraam Elk denkbeeldig…

Giftige tongen Vlammen overal Die uitslaan Duivelse ogen Kokende lavastroom Uit gretige bek Waarmee 'k dreigend Welhaast verslonden Word - afgesloten de Weg waarlangs 'k nog Ontsnappen kan - De hellehond die Lange tijd me al Heeft opgewacht Opent mij de poort Naar het vagevuur…

De adem die Mij het meest Nog beklemt is De adem die Mij door angst Is ingeblazen…

Zwijgzaam loop ik Met mijn andere zelf Als reisgenoot Door eenheden die De tijd lijken Vast te houden Op weg naar de Oneindigheid - Geleidelijk zie ik Dat het lukken Gaat en dat Wij samen - Hij en ik - Tussen de dagen Zijn gevallen…

Als Woede met Bravoure het podium Betreedt, en Angst Roemloos door de zijdeur Is afgegaan - Dan neemt Agressie Als doublure zijn Rol probleemloos over, Nadat Geduld voorgoed De benen neemt…

Dakloos Ben ik in Mijn eigen gedachten - Geen plek waar 'k Schuilen kan in d'Allerdonkerste nachten En waar 'k vinden Kan die mens Die zichzelf lief Leert hebben zoals Hij zijn naaste Heeft liefgehad…

Speelman speel Voor ons het Lied van wat Je leven met Je deed - deel Met ons je vreugde, Maar ook je leed En leer ons ook Ons leven te bezingen In ons eigen lied Om zo een plaats Te geven aan wat Ons dwars zit, ons verdriet…

Ik ben het niet, Dus ik ben, Zegt Matthijs, Wat volkomen logisch Is voor de mens Die voortdurend op Zoek is naar zijn Eigen Ik, de mens Die hij was, Die hij werd, En die hij Zijn kan n.a.v. documentaire Mark Schmidt over leven met autisme Nederland 1, NCRV, maandag 8 oktober 2012…

Licht voor het hoofd Licht voor de ziel Net-op-tijd Toen er voor mij in het leven Niets meer te zoeken viel…

Toen alles nog Gewoon was En Ron Jans In vreugde en Geduld op Corpus Den Hoorn in Stad De meeuwen en Het eerste trainde Was alles nog gewoon Was alles nog goed Zodoende, toen alles Nog gewoon goed was…

De een noemde Hem een sul - Buurmans al Te goede gek De ander noemde Dezelfde mens Kleingeestig En benepen Wie van hen heeft Het beste hem begrepen?…

Woede ligt Onder mijn dag Vierentwintig-zeven Waakzaam te zijn Is er als Ik slapen ga En zeker als Ik wakker word Aan het begin Van elke nieuwe dag Slapende vulkaan…

Een kookeiland Moest het worden Voor 't jonge stel Geheel naar de Wensen van de tijd - Vreemd genoeg trokken Hij en zij zich Tijdens het kokkerellen Op hun eigen eilandje Terug, en beleefde Ieder voor zich het Culinaire hoogtepunt…

Vanmorgen word ik Wakker in een vers Woorden die zichzelf Bezingen in het Allermooiste lied Geen pijn, geen verdriet Zo maar uit de Hemel neergedaald Nog nooit zo veel Vreugde uit een vers gehaald Zo maar zondag…

Met winst omgaan Kan ik niet - Ik ben er te Bescheiden voor Met verlies omgaan Kan ik niet - Daar ben ik Te bozig voor Met het leven Omgaan kan ik niet - Ik ben er te Angstig voor…