Alle inzendingen van bianca

Waarom is het zo gegaan Waarom Moest het zo gebeuren Zo had alles Nooit mogen gebeuren Niemant kan me troosten Zelfs niet nu Behalfe u Er rollen weer tranen Over mijn wangen Konden we nog maar een keer Met elkaar lachen Ik zit nog steets Op u te wachten Ik krijg u niet Uit mijn gedachten Want ik denk nog steets Elke dag aan u Ik zou…

Ik wou dat ik kon spreken Kon spreken in de stilte In de stilte die over mij heerst Niet langer lijden door het verleden Niet langer daar die stilte Niet langer een ander De stilte die heerst over mij De stilte moet weg, hopelijk ben ik dan weer vrij Vrij om mezelf te zijn Gelukkig en blij...…

Die verschrikkelijke pijn heb je jaren met je meegedragen. Nooit heeft men jou horen klagen. Je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken. Al die zorgen heb je alleen moeten verwerken. Onze ogen gooide je vol met zand. Dat je stervende was, wist niemand... Je wou hem niet achterlaten. Maar je moest het leven wel loslaten. Deze verschrikkelijke…

Ik had jullie nodig Maar toen was ik overbodig Door jullie verdriet zagen jullie mij niet Altijd waren jullie bezig met haar zij had problemen, jullie hadden het zwaar iedere ruzie, elk woord Ik heb het allemaal ook gehoord! Iedere keer dat ze wegliep dachten jullie dat ik gewoon sliep. Iedere keer dat jullie tegen elkaar zeiden…

Ik weet niet meer wie ik ben. Misschien dat ik mezelf niet eens meer herken. Die jaren zijn allang verleden tijd. Ik wil niet nog een keer zo’n strijd. Deze gevoelens doen me nu nog meer pijn. Opnieuw voel ik me alleen en klein. M’n leven opgepakt na een tijd stil te hebben gestaan. Ik wil dit niet nog een keer, ik wil gewoon doorgaan. Steeds…

In jou zie ik mijzelf, mijn moeder en alle vrouwen die ik ooit kende We hadden beide lief we huilden beide zoute tranen We klaagden af en toe en waren eenzaam in onzelf De leegte die wij voelen is voor een man niet te begrijpen Rationeel zijn we niet wie we emotioneel zijn Zij voelt, wat jij voelt, wat ik voel Zij is, wie jij bent, wie…

Ik verlang naar het land van mijn voorvaders naar de stille kracht van de natuur Deze lokroep die klinkt vanuit mijn ziel maakt leven in het westen zo zuur Als een slaaf voel ik mij gevangen Als creool voel ik mij beroofd Als vrouw voel ik mij verkracht Als mens voel ik mij verdoofd Ik ben hongerig naar het onbekende naar iets wat nooit meer…

Ik wordt langzaam gek, langzaam slip ik door m'n vingers heen, Er is geen stoppen meer aan, kom me helpen alsjeblieft. Ik kan niet meer... Ik ben zo moe, moe van het gevoel alles te moeten doen, alles te moeten zijn Ik kan niet meer. Ik ga nu slapen en wordt wel weer een keer wakker gemaakt. Door eenzelfde persoon, die me begrijpt…