Alle inzendingen van bimo

Sssst. Hoor je dat? Bladeren knisperen lispelen waarheden gedachtenloos Sssst, luister stil Deze troon op de heuvelrug wijsgeer van het leven fluistert ons bestaan ze deelt haar essentie in stilte voor heel even waarna wij afdalen met onze verhalen voortgaan…

Kijk in de spiegel, nu de dode hoek de blinden ontluikt. De hand betast ongenode,   volgt de contouren en iedere groef. Een vinger penseelt de lippen sexy karmozijn op proef.   Ledige ogen blikken naar binnen, treffen zichzelf en komen tot zinnen. Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

Heeft u een jas uitgedaan? Geen zorg, trek maar aan mijn mantel, hij is gemaakt van liefdewerk met oud papier voldaan.   In het voorpand huist mijn tante. Als ad interim van God spreekt zij met vele stemmen en ik ben haar complot.   Vader kijkt de knoopsgaten na en telt het stiksel zorgvuldig. Is hij onverhoopt een steekje kwijt? Dan zoek…

De appels blozen, vader. Het graan torent huizenhoog. Het prikkeldraad is mild gesleten, in de wei staan de blauw bevlekte schapen droog.   Je hebt je sporen verdiend, de ingedroogde klei onder je nagels weggewassen. Machines aangeschaft. Het land verbouwd. Pronkt met cabrio en open haard.   En moeder kermt, ontfermt zich over de aarden schoot…

De wereld is mijn tuin. Vanuit deze kamer zie ik op de dalen neer, stijg met de vogels naar haar gedachten. Ik probeer dit huis te ontvluchten, het lukt niet meer. Daar ligt mijn oorsprong, onder wortels verscholen, in de beek, in het gras ja, ook in het licht dat sprankelt over het water mij in haar schaduw laat dolen. Hier ben ik…

Onze woorden zijn het zwijgen opgelegd De mond snoert de adem die van het missen alles heeft gezegd Fragiele beelden resoneren wegstervende noten die ons verleden componeren Ik neem je mee en laat je gaan In tijdloze liefde heb ik je aan de dood afgestaan…

Het riet spriet vertakt zich niet loten tenger in de winden sierlijke vingers wijzen het oog van de blinde op de schoonheid alom verbinden het wonder buigen gracieus voor rimpels en vlonder In het knisperende gefluister beluister ik het applaus terwijl het zuiden de wangen streelt troostend met hoop in het verschiet dragen zij die…

In de schaduw van tijd doolt het kind in een thuisloze ruimte op zoek naar liefde Zijn rijpe adem wasemt eenzaamheid Het hongerige hart echoot verlangen rust te vinden in zijn licht Maar het huis van de geliefde fundeert niet op moeras De muren geven rust en benauwen tegelijkertijd: Kom mee naar de kermis Verleid me met erotiek…

Brak het wolkendek stralend open, blijdschap stroomde met verdriet. Een kind mijn lichaam binnengeslopen terwijl je ons samenzijn verliet. Versluierde het grauw de warmte, mijn hart was niet verkild Het vond in de liefdevolle kalmte de behoefte naar verbondenheid gestild. De droom vervloeide schreiend rood kleurde het smetteloze verlangen…