Haar vuisten gebald en haar ogen gesloten,
Stapt ze de diepte in.
Niet wetende van haar afkomst.
Niet wetende van haar werkelijke ziel,
die net als een bloemknopje nog open moet gaan.
In haar ene hand het Drakenmedaillon, in de andere de Zeeschelpen.
Een ongekozen lot voor haar, boordevol levensvragen.
Beschermd onder onschuldige en zuivere…
kuis mijn blote lippen
met geschuur van je gehuiver
schaduwschade
en alle herkenlekken
aarde donkerdippen
bange amfibieƫn plotseling
sluiten schril
hun buitenvlies
drukt stil
en in de koude kring
ziet hoger de tersluiker
het gedrag
haar aangerande ogen
pijn met melk en suiker…