Ik ga tevreden door het heden,
mijn heden kent een rijk verleden
dat langs mooie, volle treden
afdaalt naar een stil beneden
waar mijn wieg stond lang geleden
mijn ikje kent nog geen verleden,
de weg omhoog nog onbetreden,
dus toekomst gaat met lege schreden
terug naar mijn tevreden heden.
Men zegt: er komt een laatste trede,
dan ben…
Ik ga in taal gekleed
en woon in louter woorden,
omhulsel van de tijd
die mij zo toe behoorde.
Ze zijn met zes en twintig,
gaan schuil in diepe grotten
en wachten op 't ontbotten,
na het lange onderduiken
te rijzen, te ontluiken
tot opschuim van het ABC,
de letters schuimen tastend mee,
van aarzelend begroeten
naar innerlijk ontmoeten,…
Het water stil, de walkant groen en glooiend
groept rondom hengels in een glinsterend mozaiek
bij avondzon zich even nog verstrooiend
een handvol kinderen als een ademloos publiek.
De lijfjes stil, de koppies licht gebogen
fluisteren ze zacht, ze kennen het gevaar;
te veel lawaai, de buit is zo gevlogen,
ik schat ze zes of hooguit zeven jaar…
Mijn dagen tobben in hun laat seizoen,
de tijd wijkt steeds meer van mijn zijde,
we zijn aan 't scheiden en ik verzoen
me met zijn drang om voort te schrijden
tot de grenzen van mijn klein domein,
naar het einde van mijn eindig zijn.
Mijn geest raakt van zijn licht verstoken,
Het is wachten op tijd's laatste wil.
Mijn stem, te zwak, is uitgesproken…
107
Bezig met laden