waar het ochtendlicht tinten
achterlaat in de resten nacht
kraakt het eerste leven
barsten in het bestaan
vol trots en zekerheid
wiegt je naam in de wind
van het bestaan,
je bent nu
en even twijfel je nog
heel even maar
langer.
een seconde, meer was het niet…
marmer gezicht van wit
met doodse wijde ogen
de blik staart star, ruw
met lachrimpels verfijnd
traant 't gelaat verdriet
in koele blikken verstilt
de wangen rood, blosjes
warm 't zicht kleuren
totdat hemelse ogen
de levenslust proeven
en maskers hard, snel
breken tot pulver zilver…
Wind suist over land
gluurt door spleten
in grote groene bergen
met zilveren toppen
snel fluistert de zucht
door hoge ruwe bomen
geplant aan voeten
van begroeide heuvels
stenen grauw van kleur
verplaatsen door storm
naar lager gelegen delen
richting blauwe zeeën…
vogels spreiden vleugels
blazen krachtig wind
voortstuwend uiteen
warme luchtstromen
strelen woelige vrijheid
in snelle ogenblikken
wolken groeten ogen
waarin rust weerspiegelt
in diepte van hun kleuren
zo schrijdt de vlucht
vol passie en harmonie
naar ondergaande zon…