Alle inzendingen van brigitte

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

Het kijken naar het water bij maanlicht, Stemde me nadenkend. Hoe kon iemand nu naar bed gaan? Ik legde mijn armen op de reling En keek naar het water. Dan weer omhoog naar de sprookjesachtige bossen. Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

De regen maakt een geluid van verre stemmen Of zitten die stemmen in mijn gedachten En vragen ze weer mijn aandacht Om me te doen begrijpen Wat je werkelijk tegen me zei. Want ik ben nimmer in staat geweest Om ook maar één woord van wat je zei te vergeten.…

Waarom komen er zoveel veranderingen, In een mensenleven? Waardoor niets, hetzelfde blijkt te zijn. Juist daar waar men wou, Dat alles hetzelfde bleef?…

De intense pijn In woorden niet te beschrijven. Het vergeten is onmogelijk. Door machteloosheid getart, En dat bracht pijn in het hart. Toch moet je verder, Lijkt een onbegaanbare weg. Toch aan het eind van de weg, Zal het tij keren, en weer zin geven aan je leven.…

Je ogen verraden je gedachten. Ze weerspiegelen het verlangen. In de zwoelte van de nacht. Beiden bevangen en door het vuur gevangen. Verlangend dacht ik aan jouw handen. Die bij mij vuur deden branden. Ik kijk je uitdagend aan, Durf je het aan…?…

Ik dool weer rond aan het water In de hoop mezelf terug te vinden. Maar hoe ik ook zoek, Ik vind niet eens een schim. Hoor enkel de stem van mijn geweten Die me het zwijgen oplegt, mijn verdere leven. Loop weer terug, en ik merk, Dat er weer een stukje in mij sterft. Ik lijk wel verdoofd, Want ik had niet eens in de gaten, Dat de regen…

We beleefden samen fijne tijden, Maar ik krijg het gevoel dit kwijt te zijn. Het fijne maakt nu plaats voor verdriet. Vraag me af, of je het aan me ziet. Want het huilen en de slapeloze nachten, Tekenen stilaan mijn gelaat. Weet echt niet wat te doen met dit gevoel Is dan alles opgeven nu je doel? Toch hoop ik dat mijn gsm overgaat En ik…

Soms zeg je woorden waardoor ik van slag raak, Woorden vlijmscherp, mijn hart diep geraakt. Probeer mijn twijfels weg te stoppen. En mijn gevoelens op te kroppen. Maar jij zal mij niet meer breken, Want ik wil jou vliegensvlug vergeten! Toch menig traan heb ik om je gelaten, En jij, jij had het verdomd goed in de gaten.…

Opeens kwamen alle herinneringen bij mij terug. Ze overweldigden mij, zodat ik dacht erin te verdrinken. Zijn aanrakingen waren teder, Zijn ogen met pretlichtjes betoverd. De zwoele golven, die ik toen voelde, Gaan me opnieuw door merg en been. Sluit mijn ogen en probeer het gevoel vast te houden. En ik gaf eraan toe, of was ik begerig Begerig…

Soms zou ik willen vertrekken Verder dan ogen kunnen reiken. Lopen tot aan het ongeweten eind. Vrij wezen is het hoogste wat ik kan bereiken Want dit leven is net Een kader zonder schilderij.…

Wij hebben elkaar al heel wat toevertrouwt Om toch verder in vriendschap te leven. Doch maken we ons geen illusies Dat brengt enkel desillusies met zich mee. Ook verwachten we geen wonder, Laat ons elk apart zijn, en toch bijzonder.…

Aan het water even gezeten. Denk ik aan het verleden. Ik zie weer je spontane lach. Die geeft me de kracht, Er steeds weer voor te kiezen, Mezelf niet in eigen verdriet te verliezen. Maar ik ben gemaakt door mijn verleden, En dat heb ik even met jou mogen delen. Laat mij maar vechten met mijn trots, Zo ken je me inmiddels toch.…

Stil staar ik voor me uit in de hoop een stip te zien. Een gestalte die naar me toe stapt. Me bij de hand neemt en me de weg wijst. De weg die ik volgen moet. Steeds opnieuw Met vallen en opstaan, Niet meer bang te zijn De weg alleen te hoeven gaan, Wetend dat er altijd iemand is, Op wie je kan vertrouwen: Een goed gevoel.…

Een vriend is iemand, Die een lichtje aansteekt in de nacht Als al je sterren zijn gedoofd. Die je omhelst Om je toch weer los te laten. Die je neemt zoals je bent. Vandaag goedgezind, Morgen weer moedeloos. Hij is een troost en altijd vlakbij En probeert je tranen te begrijpen. Een vriend is als de lucht in je longen. Nodig om verder te…

Gebroken door het verleden. Wou dat ik het kon vergeten. Praten helpt niet echt. Het is een dagelijks gevecht. De pijn in mijn hart. Doet me vaak zien in het zwart. Tranen zo groot in aantal, Aan het water lijk ik wel een waterval Kon ik het maar accepteren. Het zou me dan niet kunnen deren. Maar dat is niet mijn sterkste kant, Dus veeg…

Kon ik het verleden maar grijpen Ach, te moeilijk om me te begrijpen. Hoe kan ik het verleden overwinnen Terwijl ik het eigenlijk aanbid. Kon ik eraan doen, dat je lichaam was om op te vreten Nee, ik zal deze herinnering nooit vergeten. Het zal er misschien nooit meer van komen En kan ik er enkel nog van dromen. Ik zou het weer zo doen…

Als ik zo langs het water loop Voel ik me zo klein. Alles rondom mij is donker Alles voelt kil en stil. Zie enkel het spiegelbeeld op het water Voel zachtjes de wind. Hier heerst een soort rust Hier wordt mijn verdriet gesust. Alleen jij weet wat ik bedoel. Toch best een rot gevoel. Het doet veel pijn Als je gewoon jezelf wilt zijn. Weet…

Beelden van het verleden en het heden Doen even mijn gedachten zweven. Woorden die zijn gesproken Maar niet zijn uitgesproken. Mijn ziel verminkt. En de pijn is enkel nog een herinnering. Zie jouw beeld in de spiegel van het water Toch niet, 't is mijn verbeelding maar. Wil enkel even alleen zitten peinzen aan de waterkant. Even uithuilen…

Ik zag bij ons afscheid de tranen op je gezicht Maar ben niet opnieuw voor je gezwicht Herinneringen aan het verleden Het weinige wat we hebben gedeeld Ik wil er niet meer over praten Ik kan er niet meer om lachen Hetgeen er was is verleden Je deed me huilen keer op keer Ik zou van je moeten houden Maar kan jou niet vertrouwen Deed…

Ging met mijn vriendin mee naar haar vaders graf Na vijftien jaar nog steeds een enorm gemis Wat heeft ze allemaal niet moeten missen Het graf was niet zijn doel Zo had hij het voor haar niet bedoeld Zag het verdriet dat haar ogen vulden met tranen Keek in het rond hoeveel vaders hier niet lagen Alles zo koud als marmer De rillingen glijden…

Wat zou ik doen als onze pa er niet meer was? Ik weet dat je dat niet veranderen kan Laatst werd je ziek Dacht dat je ons al verliet. Maar vandaag kijk ik naar je Je grijze haren glinsteren als zilver Je mooie blauwe ogen, omringd door kringen Ik weet het, ook van verdriet. Kruip nog even op je schoot Kijk je wangen, je bloost Pa-ke neem…

En daar ga je dan maar weer, Geen gierende banden, geen pijnlijk afscheid dit keer. Ga dan maar. Ik kom je wel weer tegen, Dus hou ik je niet tegen. Ga dan maar. Ik zal je niet krampachtig vasthouden, We kunnen wel de mooie momenten behouden. Ga dan maar. Gun me bij het afscheid nog een blik, Zodat ik niet opnieuw schrik. Ga…

Kennen we elkaar nu wel, Of spelen we opnieuw een spel. Onze fantasie en dromen, Zijn vannacht naar boven gekomen. Bijna niet te omschrijven het gevoel, Je lichaam heet, je handen koel. In ontspannende sferen, Genieten we beide van ons nachtelijk leven. Wat zou je nog meer willen wensen, Voor ons tellen even geen grenzen.…

Als in een onwaarschijnlijke wensdroom, beleef je heerlijke momenten van geveinsde vrijheid. ook dan en vooral dan zou je de gekste dingen willen doen. En de zin van avontuur lokt je aan, ook jij wil wel eens proeven van een onverworven vrijheid. En heeft het zin? Waarschijnlijk wel, al denk je nu, mijn verdere leven wordt dan een hel.…

Al wat ik verlang is niet veel. Wat vriendschap delen, Onverdeelbaar geluk is mijn droom. Wat vriendschap geven, Wat vrienschap nemen. Is toch alles wat het leven verlicht.…

Het leven is een vraagstuk Alleen de antwoorden vind ik niet En als ik dan de vraag kan stellen Kan ik mijn woorden niet eens spellen Iedere keer ik de kans krijg Raak ik de draad kwijt Stokken de woorden in mijn mond En ga ik maar door ‘verwond’ Maar om jou te sparen Droog ik nu mijn tranen.…

Als ik morgen er niet meer zou zijn Zou er iemand me missen? Als ik er morgen niet meer zou zijn Zou er nog iemand aan me denken? Vragen die ik me stel, langs de waterkant Klaar om te springen of toch maar niet. Kijk op mijn klok, halftwee in de nacht Sta op, en rij naar huis. Gelukkig niemand die weet, wat er zo aan me vreet.…

Kon ik maar zeggen, wat ik je zeggen moest. Kon ik maar laten voelen, wat ik voel. Kon ik maar vragen, al die vragen die ik me stel. Kon ik je maar even mijn ziel laten zien. Maar helaas durf ik het niet, Wil niet dat je de pijn ziet. Verbijt elke dag stil mijn verdriet, Hopend dat niemand het ziet.…

Het mooiste geluk kan instorten, Onverwachts die harde klap Geen enkel mens kan daar tegenop ik voel me ontzettend diep bedrogen, Maar hoeveel vrouwen heb je dit gelapt, Hoeveel houden jouw geheim verscholen, Afscheid wordt me nu bevolen, En waar ik naar verlangde, Wordt me voor altijd ontnomen. Hoe krijg ik nog rust Met een kruis van…