Bang
Stil staar ik voor me uit
in de hoop een stip te zien.
Een gestalte die naar me toe stapt.
Me bij de hand neemt en me de weg wijst.
De weg die ik volgen moet.
Steeds opnieuw
Met vallen en opstaan,
Niet meer bang te zijn
De weg alleen te hoeven gaan,
Wetend dat er altijd iemand is,
Op wie je kan vertrouwen:
Een goed gevoel.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Niet elk gedicht heeft dat!!