Alle inzendingen van corrie van engelen-kock

in groen verscholen schuilplaatsen voor mens en dier, oase van rust…

eenzame schilder tovert met lentekleuren een mooi stilleven…

de duisternis valt als een deken over mijn wereld, mezelf beschermend voor mijn gevoelens de duisternis van de nacht laat me even de rust vinden, mezelf bevrijdend voor een dag de duisternis trekt weer op na een eenzame nacht, mijn gevoelens onthuld, waar ik mezelf heb achtergelaten in een zee van tranen…

verlegenheid kleurt wangen in diepe tint rood, verborgen charme…

de stinkende roos verwelkt bij de geliefden, passie onhoudbaar…

blik, glas en papier, de natuur wordt weer vervuild door mensenhanden…

een gesponnen web doorzichtig als Brussels kant, klassieke bouwstijl…

bescherming gevend vanuit de hemel zonder schouders ophalen…

soms voel je je alleen verward en zo verloren je zoekt een plek waar niemand komt en waar niemand je kan storen een veilige plaats echt helemaal voor jou alleen je wilt wat tijd voor jezelf en niemand om je heen en word je gevonden in jouw stille stilte verstikkend en hol deel je gevoelens deel je tranen het leven is te waardevol…

bij het opkomen van de zon, is hij altijd haantje de voorste…

in volle kleuren helemaal uit je bol gaan, ontluikende tijd…

groeit uitbundig en steekt overal de kop op, wild en ongeremd…

mag ik slapen in jouw armen mag ik wiegen als een kind mag ik even komen schuilen totdat ik hier mijn rust weer vind ik wil slapen in jouw armen ik zoek jouw warmte ik ben zo koud, hier kan ik me veilig voelen omdat ik weet dat je van me houdt laat me slapen in jouw armen laat me dromen iedere nacht laat me denken aan de dag…

biddend en spiedend hangt hij stil, hoog in de lucht, prooi onontkoombaar…

reden tot vechten ? in broedseizoen tovert hij machtige kleuren…

honderden bijen verzamelen de honing jong, ijverig volk…

schutkleuren bieden oponvallend bescherming, opgaan in het volk…

zo helder als glas schitterend als de sterren fijntjes geslepen…

de wind speelt zachtjes door mijn haren de avond valt de maan staat laag even alleen met mijn gedachten zielsgelukkig de tijd gaat traag de wind speelt zachtjes door de bomen de nacht verruilt zich voor de dag de zon die nu toch langzaam opkomt tovert meteen een stralende lach de wind streelt zachtjes langs mijn lichaam en troost…

lozen op water vervuiling van schone lucht, snakken naar adem…

één geurend moment dwalen door paarse velden, ontspanning en rust…

drijfjacht vol hagel ontsnappen onmogelijk dieren in het nauw…

geweven koepel van takken en bladeren, plaats om te schuilen…

alleen, zonder hulp zwevend in blauwe luchten vrij als een vogel…

avondwandeling door allerlei tinten paars, samen slenteren…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

lucht, lichtpaars gekleurd silhouetten van bomen dag weer ten einde…

schemergebieden ondergedompelde angst verborgen gevaar…

rollende golven geven zeeschatten weer prijs, jutter in aantocht…

huid als een pantser beschermend, soms prikkelbaar veilig omhulsel…