Alle inzendingen van daniëlle

Soms wil je de makkelijke weg nemen, omdat alle moeilijke wegen doodlopend blijken te zijn. En soms moet je de moeilijke wegen blijven nemen, omdat je weet dat er vast wel een moeilijke weg naar de oplossing leidt, want via de makkelijke weg kom je elke keer weer op hetzelfde punt uit.…

Vlinders hebben mooie kleuren, En bloemen lekkere geuren. En doordat je de bloemen en planten gaat sproeien, Gaan ze beter groeien. De lammetjes en kalfjes spelen in de wei, en daardoor worden de…

Vlinders hebben mooie kleuren, En bloemen lekkere geuren. En doordat je de bloemen en planten gaat sproeien, Gaan ze beter groeien. De lammetjes en kalfjes spelen in de wei, en daardoor worden…

Merel heeft pijn in haar gedachten, zij is moe van alles wat ze zeggen tegen haar. Niet naar school nu want daar wachten, gemene monden die vals lachten. want er is weer een nieuwe grap te verwachten. Merel wil slapen…

Weetje waar wij altijd over dromen? Om lekker in de natuur te zijn, Tussen de mooie kleurrijke bomen. Op een mooie zomerse dag, Met onze voeten op de zanderige grond, Met op ons gezicht een brede lach. Tussen de lekkere geuren van bloemen, Met de lieve kleine lammetjes in de wei, De bijtjes zoemen, En iedereen is vrolijk en blij.…

Mama, Voor al de ellende die ik je bracht, voor al de boze blikken als je toch eens naar me lacht. En al de ruzies tot nu toe, en al die domme dingen die ik nogal eens doe. Ook voor de tranen die je soms eens laat,…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

Bedrukkend en zwaar hangt zwaartekracht aan mijn hart terwijl kille tranen rode wijn druppelen uit mijn glasgordijn mijn kraan alleen maar gal kan spuwen en mijn glas alleen op tafel staat…

Ik haat je ik Raak je hard tegen Je reflectie die Afzichtelijk is terwijl Ik lach ik ween en Ondertussen mijzelf Knijp. Langzaam zet ik mijn Masker op terwijl jij Mij uitlacht om mijn Verschijning. Ik ben klaar verscheur me Lach me maar uit maar Mijn masker zal mij Beschermen.…

Vluchten in werelden waarin warmte ons kleding maakt voelen, zuchten want in de eenzame werkelijkheid zijn we naakt. De kaars die dooft het glas knapt de droom van licht warmgloeiende beloften, de vrede die hij had beloofd.…

Doof nu het licht en sluit je ogen en vergeet de strijd. Jouw leven hier is omgevlogen, maar je liefde ja die blijft. En waar jij gaat zijn ze allemaal gelijk. De kleinste bloem is daar als de hoogste eik. Laat nu die laatste droom maar komen en wees voor het licht maar niet zo bang. Jouw nacht van vrede is gekomen, na een heel levenlang…

Mijn bloed met inkt vergoten Het beeld voor eeuwig verwoest Niets is meer zoals het ooit was En zal ook nooit meer zo zijn De wereld is aan diggelen De breuken zijn goed zichtbaar Geen lijm die dit kan helen Het zicht voor altijd stuk…

Wat niet omschrijft Maar wat gevoelens uiten Waar lucht zich Scheidt van vocht Het donker zwart Verdrinkt mijn bloedend hart En zwijgt in alle talen…

Ik ren Maar kom niet vooruit Ik blijf staan Maar wil het niet Ik wil vooruit Maar ik blijf achter Mijn doel bereik ik niet Ik blijf staan De wereld holt Alleen ik blijf En ik blijf staan Lopen gaat niet meer Het ging te vaak fout Daarom blijf ik staan Maar het werkt niet Want ik ren weg terwijl ik sta Voor de angst die komt…

Zwaar ademend proberend Zoekend naar de kracht Proberen lucht te vangen Ging zwaarder dan ik dacht Met vol meelij aan mezelf Denk ik aan wat komen gaat Ik zit vol zelfzuchtigheid En ik ben wat verlaat Zwaar ademend proberend Ga ik nog een keer voort Ik laat mijn kracht verzwakken En loop door de hemelpoort…

Ik loop in de leegte Niets kruist mijn pad Ik heb alles verloren Wat ik eens bezat Nu loop ik hier alleen In diep gepeins verzonken Ik denk nog wel eens terug Aan de ogen die mij verdronken Niets keert het tij Een verwelkte roos zal nooit meer bloeien Dat gebeurt bij mij Nooit helen de wonden Ik leef in de schaduw Van wie ik ooit…

Verward loop ik rond Waarom dat weet ik niet Alles lijkt te zweven Terwijl ik doelloos loop Een vogel die fluit Doet mijn hartje springen Ik kijk nog eens rond Maar mijn vreugde verdwijnt Het geluid is weg Mijn zicht is zwart En ik kan nergens heen Ik kan wel gaan lopen Maar ik zie niet waar ik ga Ik kan wel blijven Maar ik zie…

Omdat het leven zo kwetsbaar is, zo teer, zo wonderlijk en mooi, zijn wij ons dagelijks bewust van de eindigheid ervan. Toch is er iets wat oneindig is, en dat diep binnenin ons woont: een bloem, een lotus die zich opent Naarmate ons leven hier op aarde zich sluit. Onze schoonheid wordt daardoor groter en innerlijke vrede daalt in ons neer…

Zelfs buiten m’n ooghoeken Zie ik je staan Zie ik jou schitteren En straal ik Van binnen Van buiten Geef ik licht Hoor ik je niet Dan denk ik aan je Zie ik je niet Dan voel ik je naast me Liefde maakt blind Daar komt het op neer Want sta jij voor me Dan zie ik ineens niets meer……

Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat verlangen naar echte liefde Dit juist groter maakte Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat ik niet durfde te denken Aan wat ik eigenlijk zou willen Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat geven en nemen Ongeëvenaard waren Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat doordat ik zoveel gaf Ik m’n eigen hart brak……

Tegenstrijdige gedachten Kwellend in mij hoofd Veel te veel verzonnen Door gevoelens verdoofd Vragend naar antwoord Zoek ik de weg terug Maar alles is vergeten Mijn emoties zijn vergaan in lucht…

Een vriendschap als deze kom ik nooit meer tegen, nooit zal iemand ooit mij nog zoveel liefde kunnen geven. In tijden van verdriet en van ergernis, weet ik altijd zeker dat onze vriendschap er is. Je bent er gewoon altijd om op te bouwen, dat is een ding waar ik zeker op kan vertrouwen. Zelfs in tijden van blijdschap…

Na zoveel overwinningen Hebben we dit keer gefaald Van elkaar verloren En het lot dat zich herhaalt... De visuele cirkel Blijkt steeds weer rond Wat bestond dat bestaat En wat bestaat dat bestond... Misschien is het dit keer anders En zijn wij bevrijd Van het spelende lot En de moedeloze onzekerheid... Maar opnieuw moeten wij wachten…