Alle inzendingen van delius

En elke morgen kijk ik op de tulpenboom een éclat-vertoon…

Een slakje zat zo lekker op een blad mijn god wat beeldschoon huisje het toch had…

Het zijn ja zwanen die zo trouw zijn hun hele leven zwanen-lang…

De aarde is een beetje rond en zo haar buik zo haar horizon ze legt haar handen op haar buik en streelt en spint en zont…

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

Het is mooi ruw-rond het slachten een heus karwei het kosten een feest…

Kijk eens wat een orchidee zei ik ze tastte en keek alsof het regende gottekes zei ze helemaal nep…

Zij kamde mijn haar dat doet mij goed zei ik natuurlijk zei ze de mannen moeten langer de vrouwen hun haar laten kammen dan zouden ze niet zo "verrückt" spelen de meeste mannen hebben toch een "spleen" maar hoe komen ze aan een vrouw om hun haar te kammen vroeg ik ha, ha lachte ze…

Twee helften van een als een orchidee aardig waren zij getwee ook al had hij het gedroomd leuker was het nooit geweest ps/geinspireerd door Love and Summer van W.Trevor…

Niet blond kastanje nota bene merk dat wel een mix van kruiden haar twee oogjes lijken vuur twee vonkjes die fel dansen…

Blijkbaar ben je wakkerder dan ik zei ik ze lachte luid eet je ook een kiwi vroeg ze zo word je niet rap oud De cd-speler viel stil stof op de plaat riep ik Andsnes speelde Haydn Leif had ook wel eens pech…

Bloedhete woorden bloedmooi bloedgeil bloedstollend of het paradijs…

IK vond het wel vleselijk mooi gezegd het weer was voor je billen veel te slecht dus bleef je maar wijselijk binnen…

Op een kei een meeuw een glimmend reusachtig ei vlakbij is de zee al meteen take off een overmoedig zwenken een borend gekrijs een schuimende zee een scheren op vier winden vermetele duik…

Een bladstille dag de mildheid van augustus een glas groentensap net tien over tien een vrolijk klokkengeluid de mis om halfelf een zonnig gebel geroep éénlettergrepig kom het is zover dan slaat het halfelf het lijkt een serenade een prik in de zon…

Er krassen kraaien op de nok van het dak maar niemand weet waarom…

Er liggen veulens in het gras te stoeien twee dicht bij elkaar seringen bloeien blauwe regen hangt charmant haar wellust uit een merel hoog in een es hij weet van wanten fluit…

De mooiste benen heeft ze zeg je die kreeg ze van u alleen zij…

Een vlucht spreeuwen arabesken in de lucht modder op de grond…

In San Remo liep een defilé ranke dames hoge hakken duizelingwekkend décolleté slip adé split oké navelhoog uitgevallen kleed er ging een lach van oog tot oog van oor tot oor van mond tot mond maar San Remo is San Remo ranke dames hoge hakken uitdagend decolleté slip adé split oké kom kom glimlach eens mee het rijmt…

Bambi's in de sneeuw wat slaan ze een mooi figuur meer dan aandachtig…

Ooit al eens gedacht dat het muizen zijn waar een buizerd altijd maar op jacht in zijn scheervlucht zo naar smacht…

Ik moest er naar luisteren er wonen in Venezuela dertig miljoen mensen en één miljoen kinderen de armsten der armen zijn muzikanten hij speelde guitaar Albéniz op zijn mooist Asturias…

Blauwwit is het licht er staan drie ezels stokstijf het vriest dat het kraakt je hoeft niet zoveel alleen maar een laagje sneeuw en dan dit landschap kraaien op het veld nog nooit zag ik ze zo zwart het is berenkoud…

Ze hangen er nog aan de muur eekhoorntjes en knabbelen maar hazelnoten om ter meest Albrecht Dürer op zijn teerst…

Een te vroege herfst zo midden in de zomer een spelbederver…

Stoppels op het veld kraaien zwart van begeerte meer staat op het spel populieren werpen al hun schaduw ver vooruit al wat krijst of krast doet het minder luid tussen het rijshout langs de sloot ziften muggen het avondgoud…

Een razend geloei vrachtwagens scheuren weer het dorp hulpeloos in twee…

Dichten is zoiets je moet het graag doen zei ik liefde is een must geen woorden teveel niet dat ik de letters tel de lettergrepen Amberkleurig haar armen haar schouders ontbloot spierwit het klavier ze speelde Rachmaninov weemoed overviel me schier…

Een strohoed jawel een beetje schuin op het hoofd het sigaartje nog en oogjes die twinkelen als waren het kogeltjes…