Eigenlijk is jarig zijn een vorm van lijden.
Iets dat je leven lang niet zal verdwijnen.
Of je nou wilt of niet, of anders.
Als een slachtoffer van de tijd die maar verder tikt.
En een omgeving die je eraan herinnert.
Gedogen is waarschijnlijk het enige dat je ermee kan doen,
gedogen en leidzaam ondergaan.
Elk jaar weer, wachten tot het over…
Verborgen achter de buitenkant,
sluimerend in de binnenkant,
verblijft de essentie voor het oog onzichtbaar.
Haar toegang via een vraagstuk zonder oplossing,
als een sleutel waarbij nooit een slot werd gemaakt.
Als een goochelaarstruc,
in eeuwige afwachting van haar ontmaskering.
Als een mysterie om geleefd te worden.…
Vannacht heb ik
tegen je aan gelegen
heel zacht
Vannacht, voor even
gevoeld voor ‘t laatst
hoe ‘t was
Vannacht
bij jou te zijn
te leven
voor even
Vannacht
gezwegen over
straks
alleen
Vannacht…
Andere stad, vreemd bed
De slaap wil maar niet komen
Laat. En bedenk me net
waarvan ik wil gaan dromen
Ik ga dromen van je kussen
Fijn gevoel, zo heerlijk zacht
En bedenk me ondertussen
Had ik het nu maar meegebracht…
een knuffel is zo fijn
een knuffel voelt zo goed
een knuffel omdat het mag
en niet omdat het moet
een knuffel geeft je warmte
van twee armen om je heen
even met zijn tweetjes
even niet alleen
een knuffel kost helemaal niets
ja, een minuutje van je tijd
maar het geeft zoveel kracht
om weer door te gaan in de strijd.…