Alle inzendingen van effie

De kat vangt een muis Spartelt nog even tegen Hard verscheurend eind.…

Zijn vader smeerde hem een boterham met pindakaas voor hij ging. Zijn moeder dekte hem nog toe en streek nog een laatste maal de strepen in het overhemd van zijn pa.…

Ik schilder je in al mijn kleuren met alle verf die ik heb hier op mijn palet Ik schilder je blauw en een beetje groen misschien…

Jonge meerkoetjes kleine rode snaveltjes een reiger zit stil…

teer paars tussen groen gras, gele paardebloemen en veel madelief!…

Ik kan mezelf niet langer meer verbergen achter smoesjes en omhalen Nu de tranen dwalen alles blootgelegd Valt er niks te halen…

Waarom slapen als we wakker zijn Waarom waken als we slapen willen Waarom dromen Om wakker te worden en te weten dat we met beide benen op de grond staan Om wakker te worden en te weten dat we onder de koude douche staan Om wakker te worden en beseffen dat je gewoon nog even wilt blijven liggen Heel even maar...…

Ik stond zo in gesprek glas wijn in de ene hand, parmant Andere quasi nochalant in mijn kontzak gestoken Had mijn grote bek thuisgelaten Stond me af te vragen, onzeker, of ik niet beter dat andere rokje had kunnen dragen…

Lodewijck, mijn pracht, kater met zwarte vacht. Zie hem kuieren En luieren, Zie hem ongegeneerd gapen En slapen, Onheil kruist mijn pad, geheid!…

...“Wij beëindigen de zwangerschap” en keek me afwachtend aan, Verwachte hij, dat ik In tranen zou storten In die stille gebeden, Waar ik bad voor kracht, Waar ik bad en bad en mezelf overgaf, was geen plek voor tranen, Er was hoop. En zie, Een zoon……

Ik tracht, verwacht, en dacht teveel misschien te weinig doelen, te weinig zin in leven, doen. Angstbevend. sta ik aan de kant van mijn leven.…

Een grimas trok hij, een tong verscheen in serieus gesprek. ‘Waarom doe jij toch zo gek,’ zijn gezicht gaat nors verscholen achter knisperend papier, trillend kinnetje, tranen in een kier. De deur slaat dicht. Een harde knal Zijn verdriet uit zicht.…

Rode haren, grijze draden Nog ongekamd. Achter op je hoofd een vogelnestje. De duster nog naar slaap geurend Je ogen wakker en moe, De koffie, al op, Aan je derde bakkie toe. Maar eerst douchen,…

In mijn ongedurigheid, in mijn verlegenheid Is mijn eigenheid mijn grootste angst dat ik niet ben, Niet besta, niks kan.…

Ik ben zo verliefd, zei hij... Kriebels in mijn buik, Zo lief en mooi, zei hij, En slaakte een diepe zucht. Toen kwam ze Een paar weken later. Mijn zoon verlegen Achter haar aan, Blauwe ogen, Lang blond haar, Zijn sprookje was ontstaan. Hij de prins, Zij de prinses, Maar geen wit paard.…

Stoer stapt hij Naast zijn moeder voort De bloemerij in, Voor een roos zoals dat hoort Met Valentijn, Kusjes erbij, Mam, ik schaam me dood, Hou vast voor mij, Stel dat iemand me zo ziet, 's Middags gaf hij dan zijn roos Aan zijn blond vriendinnetje Met stoer bravoure Een roos die hij zelf koos.…

Mijn dromen zijn als water glijden door mijn leven heen, later, alsmaar later. Tijd trekt draden door mijn gezicht De douche spoelt met het water mijn dromen door het afvoerputje tekenend voor mijn bestaan, voorbije gedachten voorbij de dromen alleen maar de nacht koude nacht, steenkoude botten, water in mijn ogen glijden over…