Alle inzendingen van elize Augustinus

Buiten regent pijpenstelen schemert pittoresk de oude straatlantaarn In café de malle molen pronkt een gladiool in zilver dronken van de wijn Rood als karmozijn denkt hij in een schommelschuit te zijn proost op kotters en galjoten…

Vannacht kus ik de maan en doop mijn pen in room, schrijf een liefdeslied Ode aan muziek zo vurig als de rode roos Teder wit de orchidee tussen Brussels kant en zilver Blauwe seringen tortels zingen bruidsboeket op bed De tirannie buiten spel gezet…

Blaadjes worstelen met takken vallen vederlicht op het gekleurd tapijt Vogelgeluiden zoete keelklanken boven het briljant bedauwde spinnenhuis Paddenstoelen tonen hun nieuwste bizarre creaties van het overgangsseizoen in een pittige wolk erotisch parfum.…

Wanneer bomen zijn ontbladerd dagen bleek in grauwe ramen staan zit zij het opgejaagde hert verscholen in de stilte op haar taboeret voor haar bonheur-du-jour Zij schrijft niet fragmentair houdt van fraicheur en franchise Een gedicht met licht in het land van de eenzamen. Een vrolijke noot een dans als een Franse quadrille.…

Tegen afgoderij; "Nee!", ik ben geen hoeder maatschappijvoeder, "Nee!", ik heb er nooit geen doekjes om gewonden, met mijn menselijke pijn ben ik daarvoor te klein; Open handen naar de hemel zo dans ik de wereld rond; "wil je volgen?" volg mijn meester en mijn Koning, en zijn hemelspoor!"…

Merkava met vier Gouden wielen vurige paarden in een wervelwind Metatron spreekt witte zon zie kinderen eten zingen overwinnen in het licht, één voor de troon van de Gekroonde Mensenzoon.…

vitaliteit in levenloze schepping stroomt vibreert aspireert inspireert daalt neder wind waait verdorde bladeren van bomen ongrijpbaar niet te vatten creativiteit reis langs paden van de zegewagen stilte verandert kleur…

Sierlijk danst zij in het licht verborgen en geheim vitaliteit creativiteit stil verbonden met verborgen iets wereld die niet de onze is alles zingt ontwikkelt evolueert verheft, wens tot éénheid komen zoals jij en ik; eten van de boom des levens toelichting; schilderijgedicht te bezichtigen op http://www.freeartandbeauty.exto.nl…

luister hoe het licht ivoren toetsen laat zingen in een gedicht vlinderblauw zich afsteekt tegen wolkengrauw -jij- oh zon van paarlemoer…

De dichter is een kerkuil wat hij niet verteert braakt hij er door zijn braakballen weer uit; nee! een oelewapper is de dichter niet!…

een lied dobbert mee, gedragen op golven van groene zee, joodse ladino muziek; het verhaal door een meisje gezongen in spaanse taal, met verfraaid hebreeuws; danst en zingt haar lied met gekleurde kralen versierd op het strand; de muziek verspreid door het ottomaanse rijk met klanken, ritme's van vele culturen en flamenco om haar…

Ik zucht; en protesteer tegen onpartijdigheid in hypocriete huizen wanneer de zon opkomt en gaat steken vluchten ze naar het noorden zonder mededogen voor het hert - en - kamp, wie luistert naar het opgejaagde dier? voel je de sfeer van angst en pijn? Ik zucht; protesteer en schreeuw zoek adem voor het leven dat langs wolken…

In de stilte om me heen schrijf ik over het afval: kauwgom dat aan de straat is blijven plakken sporen heeft achtergelaten: eeuwen later nog waarneembaar tussen keien en door regen schoongespoelde straten waar ik over heen gelopen ben: hoe ik daar terecht gekomen ben weet ik niet meer: onder mijn schoenen is het niet blijven plakken…

De dag sluit de nacht en de schaduwen op het behang, het carillon laat zijn zuivere klanken horen, zing mee: hoor ze roepen! zing luidkeels mee: tot angst verdwijnt, dans , dans naar het einde van de straat, tot het vredesplein om brood te strooien voor de duiven, laat zien dat de aarde vruchtbaar is ook al vreet pijn diep, littekens…

Verveeld verviel zij in melancholie door de haat van dode dichters, dove bromvliegen cirkelden om haar heen: sterk is de hyena, O, mijn lief, ontwaak, zie de sterren doven boven ravijnen en diepe kloven: de vlammende kaars fonkelt als drakenoog in duistere nacht, zie haar liggen wachten onder de zon in een bed van donzen - sneeuw,…

En zie de vijand van het licht die vertoeft in duisternis, wat kwaakt gij daar met kromme snavel tweeslachtige vogel, zonne der gerechtigheid: zijt gij opnieuw geboren om de machtige der aarde te bekoren? de wind van uw vleugels doen slapende bromvliegen ontwaken, de wesp opgeschrikt zijn gift injecteert in zacht vlees…

Kijk ik naar buiten uit het raam zie de zilveren varens van de maan en op het stenen pad de genarcotiseerde kat veroordeeld tot het graf ik huil - schreeuw - verstompd niemand kijkt omhoog naar de vogel die is gevangen in het raam…

Zij zijn als zijden rupsen die geduld spinnen, tot ze vliegen als vlinders naar het licht, voorbij duisternis van drakenogen en de buurvrouw zonder mededogen: voel ik de warme stralen die mij in jouw hart en huid hebben gekerfd…

Er ruist door dennebomen een geur van mooie dromen samen zijn, kaarsen aan schoonheid en gloed doet het hart zo goed kindje in de kribbe om te aanbidden met zang en tamboerijn…

Donkere wolken, zonsverduistering dagen die geen licht verdragen in de stilte van de nacht ruik je zijn adem proeven lippen zilte zee fluistering in de wind liefde is wijsheid het geduld van een moeder een bloem in de knop een roos die steeds opnieuw weer openbloeit…

De stad is versluierd in een nevel van mist waanzinnig getoeter rijden door plassen ademen longen uitlaatgassen fietsen met een rinkelende bel door een kermis in de hel waar de ziel wordt gepeinigd het hart verbleekt vlucht ik naar de oase van rust door het wiegelied van mozart in slaap gesust ontwaken in hemelse - sferen met hándel…

Druppels glinsteren als ijskristal schaduwen van zwarte waaiers metgezel op reis een bevroren rivier die wacht op zon voorbij naakte bomen met witte uitgestrekte armen in de wind met slechts de liefde in kleuren - klanken in een onstuimige zee droom ik jou zoete kussen sap van mango's en papaja's…

Vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets glimlach door brandend zand van verre continenten…

in het stralend licht op de rots zie ik mensen zonder een gezicht in het verleden en heden moe gestreden wachten in slierten van mist omgeven door ijlende schimmen met open opgeheven handen omhoog kijken naar de hemel hopen op regen die de verschroeide aarde bevochtigen zal…

Ze lijkt op een zigeunerin vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets door brandend zand van verre continenten…

En 's ochtends gingen we verder achter ons hoorde we vaag het ruisen van wind in een melodie zon boven zwarte zee in een draaikolk sterven vissen…

We liepen door straatjes waar de huizen ruimer zijn mensen elkaars gelijke zijn hun hoofd bedekt tegen brandende zonneschijn niet creperen het wanhoopsvergif niet laten zegevieren we liepen door straatjes met geopende ramen zagen brood en wijn op tafel staan met slechts de liefde als beschermengel tegen de dood…

Tussen dode dichters doopte ze haar pen in honing meer dood dan levend groeide ze tussen vuur en rook de haan kraaide in de nacht de wind kwam op veren dwarrelde uitéén door dodelijke kracht de dag graaft opnieuw de dorre aarde regen bevochtigt het land een arend komt altijd weer terug zoals zon en maan…

Als ik hoor hoe de wind ruist door de populieren zou ik jou mee willen nemen naar de oever om samen te luisteren naar het lied dat zij zingen zien hoe zij zich bewegen…

En bant een donkere schaduw de woorden van haar lippen knipt haar lange lokken terwijl zij slaapt en ontwaakt op het lelieveld uit geurige dromen zij huilt trilt van afschuw over zoveel onrecht zij veegt de tranen uit haar wimpers de ochtend begroet haar met gouden herfstbladeren terwijl zij met schildershand de verlatenheid…